General Motors startte ooit al eens met de ontwikkeling van een elektrische wagen, maar zag plots meer brood in dikke zes- en achtcilinders, tot de Japanners op de proppen kwamen met duurzamere technieken. Na de crisis en de overheidsinterventie in 2008/2009 was General Motors verplicht te investeren in groene technologie en kwam de ontwikkeling van de Volt in een stroomversnelling. Het heeft uiteindelijk nog drie jaar geduurd voordat Chevrolet een productieklaar model klaar heeft, dat dit jaar gecommercialiseerd wordt.

Revolutionair, zo noemen ze dit gestalte. Opvallen doet hij zonder twijfel. Hij komt enorm groot over en laat zich opmerken door zijn strakke snoet, vreemd ogende en duotone achterkant en sportieve lijn. Langszij vinden we de lijn onderaan de deuren nog al vreemd passen in het geheel. Ze lijken er wel fout in geplaatst te zijn. Niet iedereen is alvast overtuigd van zijn looks, maar saai kan je dit niet noemen, en dan moet je anno 2011 blij zijn.

Ook binnenin pakt Chevrolet uit met een futuristische looks. Zo is het navigatiesysteem meer dan een scherm om navigatie en radio te bedienen. Het laat je als bestuurder of passagier toe de hele wagen te volgen inzake verbruik, elektriciteitsverdeling, gemiddeld verbruik, duur batterij, range en noem zo maar op. Het scherm laat zich alsook touch bedienen en werkt prima. Intuïtief en snel, dat is alles wat we van een infotainmentsysteem verwachten. De GPS maakt wel geregeld een inschattingsfout. 100 meter blijkt vaak 10 meter te willen zeggen. Gelukkig geeft hij met een charmant biepsignaal aan dat het manouever op dat moment moet gebeuren.

Qua afwerking merk je jammer genoeg het Amerikaanse karakter op van de Volt, die zijn op de banden na (Michelin voor Europa, Goodyear voor U.S.), identiek aan mekaar. Veel plastieken, zwak in mekaar geschroefd, hier en daar een piepje en een barste of zelfs de cabine en deurwand die qua afwerking niet in dezelfde lijn overvloeien. Het zijn fouten die je jezelf als constructeur dezer jaren eigelijk niet meer kan permiteren, zeker niet gezien de kostprijs van de wagen, die met 41.950 euro niet al te mals is. Als bestuurder heb je ook wat hindernissen aangaande het zicht rondom. Je zit met vervelend dikke A- en C-stijlen en een steunbalk doorheen de achterruit.

Verder merken we ook een strak wit dashboard op dat zich eveneens met touch laat bedienen. Dat lijkt mooi en dat liet zich ook zeer goed bedienen tijdens de test, maar wij vragen ons af hoe lang dat effectief wit gaat blijven. Dat zullen de klanten, zoals u misschien, alleen zelf kunnen ondervinden na x-duizend kilometer.

Die x-aantal duizend kilometer zal je trouwens elektrisch rijden. Want het knapste van deze Volt is - zoals de naam doet vermoeden - natuurlijk het feit dat hij in het stopcontact kan worden gestoken. Voor een volle batterij en op een normaal stroomnetwerk duurt het vier uur om je Volt op te laden. Daarmee kan je tussen de 40 en de 80 kilometer elektrisch rijden, zonder enige externe hulp. Dat zijn reeële waarden, want op onze testrit in Zwisterland haalden we die normen makkelijk, wat wil zeggen dat je op onze Belgische wegen misschien wel wat extra kilometers kan bollen op elektriciteit. Zodra de batterij uitvalt, je kan dat makkelijk volgen op je instrumentenpaneel, sprint de beruchte range-extender ten tonele. Maak daarmee goed het onderscheid tussen deze Volt en een Prius, iOn, C-zero of alle andere zinloze wagens. Deze Volt kan zodra zijn batterij leeg is nog wél verder rijden, zonder daarom op een benzinemotor te moeten overschakelen, in tegenstelling tot de Prius. In de Volt zal de 1.4 benzinemotor toeren gaan maken en dus als generator fungeren om de batterij opnieuw op te laden, ondertussen zorgt een elektromotor voor de aandrijving. Dat maakt dat je tijdens het rijden en bij een constante snelheid plots je toerental hoort wijzigen. Dat gebeurt niet geluidloos, maar het is vooral wat vreemd de eerste keer. In totaal kan je met de Volt zo 600 kilometer bollen zonder een tank of oplaadbeurt te maken.

De constructie onder de kap is gebouwd in een T-vorm, waardoor er een goede gewichtsverdeling tot stand komt en er niet te veel plaats binnenin wordt verloren. Die constructie, die uit batterijen bestaat, bestaat uit een 280-tal modules. Die worden elke tien seconden automatisch gecheckt en bijgestuurd waar nodig, om zo een steeds optimale rijmodus te verkijgen.

In totaal is de Volt goed voor 150 pk en 370 Nm. Daarmee sprint hij naar 100 km/u in 9 seconden en kan je blijven klimmen tot zo'n 161 km/u. Dat zijn cijfers die je voelt op de weg. De Volt heeft door zijn elektrische aandrijving altijd en overal de beschikking over het volledige koppel, wat van de Volt een zeer vlotte wagen maakt. Hij rijdt enorm comfortabel maar blijft scherp sturen. Je kan de Volt in vier standen zetten: Normal, Sport, Mountain en Hold. De normale variant is de standaardkit, en die voldoet prima. De sportmodus gaat voelbaar zwaarder sturen en de 'gas'respons wordt gevoeliger. Het is een modus die zich het liefst laat rijden maar je moet aandachtig blijven, want een jammer gegeven aan de Volt zijn de zeer zwakke remmen. Ze laten zich heel stroef bedienen en lijken weinig of geen remkracht te hebben.

In de mountain modus ga je zo'n 20 procent van de batterij opsparen. Je moet die modus met andere woorden opzetten als je weet dat je in de bergen terecht komt. Het is volgens Chevrolet immers aangenamer de bergen in te knallen op de batterij, dan met de generator. En daar kunnen we ze enkel gelijk in geven. De laatste stand, de Hold-modus, gaat nog een streepje verder. Daar spaar je alle batterij op, waardoor je tevorens constant op je generator rijdt. Je spaart die batterij op omdat je bijvoorbeeld weet in een emissievrije zone te zullen moeten rondsnorren. Denk aan de plannen die Londen heeft om CO2-uitstotende wagens te weren. Als je dan met een volle batterij aan de poorten van Londen staat, geraak je er wél binnen met voldoende radius.

De Chevrolet laat zich ook opmerken door zijn goede automaat. Die schakelt smetloos maar laat zich niet altijd even gemakkelijk van stand verzetten. De automaat heeft vijf verschillende verzetten. Park, Drive, Reverse en Neutral zijn de meest logische, de Low stand is echter een unicum. Je kan die stand gebruiken wanneer je bergafwaarts rijdt of tegen een bepaalde snelheid beslist te vertragen. Het is namelijk zo dat je in de Low-stand voelbaar trager zult gaan rijden. De Chevrolet zal dan de gemaakte weerstand gebruiken om de batterijen op te laden. Dat wil zeggen dat als je een muesli bent, je in principe constant op elektriciteit kan rijden. Chevrolet raadt wel aan je benzine af en toe te verversen, anders kan de generator al eens tegenwerken. Logisch, of course.

Met de Volt heeft Chevrolet eindelijk die "elektrische" wagen die we alle dagen zouden kunnen gebruiken. Eentje met bijvoorbeeld goede zetels, zowel voor- als achteraan. Jammer genoeg kozen ze achteraan voor twee zitplaatsen, dit allicht omwille van de batterij. Dat maakt wel dat je achteraan, naast voldoende beenruimte, ook voldoende zijdelingse steun hebt. Mocht je de radio opzetten en jezelf afvragen vanwaar dat komt, in de Volt doet Bose de muziek. Speciaal voor dit model werd er gewerkt aan een geluidsinstallatie dat vederlicht zou moeten zijn, om zo gewicht en dus verbruik te besparen. Heb je twee kids, die je dan achteraan kan dumpen, en heb je ook wat boodschappen bij, dan ben je blij met de grote koffer. Onder de bodemhoes schuilt de oplader, maar verder is het een zeer ruim bemeten (310/1005 liter) en goed in te laden koffer. Op die manier kunnen de boodschappen achteraan, en de kinderen in de koffer. Of zo. Let wel op de snel dalende daklijn die ervoor zorgt dat grotere eenheden niet altijd zullen passen.

Chevrolet vraagt voor de Volt een prijs van 41.950 euro. Dat is opzich geen malse prijs, maar de kosten nadien zijn dan weer lachwekkend. Met een opgegeven verbruik van nog geen twee liter per 100 kilometer en een oplaadkost van 2 euro per volle batterij weet je je zuurverdiende centen terug te verdienen. Het is echter jammer dat Chevrolet steken laat vallen inzake afwerking binnenin, want in zijn rijgedrag is hij de beste in de (niche) klasse. Dat Chevrolet zeker is van haar technologie mag duidelijk blijken met de garantie die ze geven. Namelijk 8 jaar of 160.000 km, daar zal er dus weinig aan schorren vermoeden we.

De Volt zal vanaf November 2011 te koop zijn bij vijf geselecteerde dealers in België. Ze houden dat aantal momenteel nog beperkt om zo de groeipijnen en het leerproces zo effeciënt mogelijk aan te pakken. Het mag voor zich spreken dat in de toekomst meer dealers de bevoegdheid zullen krijgen deze wagen te mogen verkopen.

Plus punten:

• rijgedrag
• alledaags inzetbaar

Min punten:

• afwerking binnenin
• remmen
• looks blijven een persoonlijk iets