Je moet het maar doen als klein nichemerk: Een 'dikke' 3.3-liter zes-in-lijn diesel lanceren terwijl dieselmotoren quasi overal verketterd worden. Dat laatste is natuurlijk relatief, want vooral in zuiderse landen, waar diesels nog niet afgestraft worden door nadelige fiscaliteit, is er nog altijd een ruim publiek dat gecharmeerd wordt door sterke dieselblokken. In vele andere markten (zoals België) is diesel zo goed als een randfenomeen geworden. Daarom heeft Mazda ook de 2.5 plug-in hybride in het gamma van de CX-60. Los van alle fiscale en ecologische bedenkingen, welke van de twee is nu degene die je echt onder de bips wilt? We zochten het antwoord in een uniek en veeleisend kader.

Emotionele benadering

Ecologische bedenkingen zei je? Die zijn er wel degelijk voor beide motorisaties, maar daarover gaan we hier geen uitgebreide discussie opzetten. Er zijn uiteraard voor beide versies zowel verzwarende als verzachtende argumenten. Zo is de 3.3 diesel een Mild Hybrid met 48v batterij en heeft Mazda serieuze inspanningen geleverd om kwalijke uitstoot te beperken.

In de PHEV kan je dan weer een aantal kilometer puur elektrisch afleggen, ook al blijft dat redelijk beperkt. We gooien het allemaal overboord in deze bijzondere vergelijkingstest en gaan voor de strikt emotionele benadering. Moet af en toe kunnen, toch?

Ingetogen geluid

‘Epic Drives’. Onder die kapstok organiseert Mazda regelmatig epische rijtesten die volop de kaart van de beleving trekken. Op het menu: een bijna 1.300 km lange trip door het Marokkaanse Atlasgebergte in het noordwesten van Afrika. De hoogste toppen reiken tot boven de 4.000 meter en om er te geraken krijg je een uitdagend parcours voor de wielen. Op sommige plaatsen is de asfaltlaag verrassend comfortabel, op andere plekken is het vooral laveren tussen priemende stenen - die je banden kunnen openrijten - en gapende afgronden.

Op dag 1 vertrekken we vanuit het bruisende Marrakesh in zuidelijke richting, om nadien weer noordwaarts te rijden naar Ouarzazate. We starten met de potige diesel die ons meteen charmeert met zijn ingetogen, maar aan de buitenkant duidelijk aanwezig, dieselgeluid. Zo een 3,3-liter zes-in-lijn heeft karakter en potentie, dat merk je al nog voor je de selectiehendel van de 8-trapsautomaat in D hebt geklikt. We kozen ook voor de krachtigste van de twee beschikbare varianten, met 254 pk en vierwielaandrijving. Dat lijkt ons geen overbodige luxe als je richting woestijn trekt. Het zogenaamde i-Active All Wheel Drive systeem is speciaal afgestemd op een lay-out waarbij de motor in de lengterichting is geplaatst en gebruikt een elektronische meerplatenkoppeling. Tot daar de technische insteek. Wat je vooral moet onthouden is dat Mazda ernaar streeft om je te trakteren op de rijervaring van een achterwielaandrijver. Terwijl het systeem natuurlijk ongemerkt zal ingrijpen als er gripverlies optreedt.

Camion-moteur met fondantsmaak

De pers- en marketing-peptalk buiten beschouwing gelaten, hebben we ons vooral geweldig geamuseerd achter het stuur van onze witte CX-60 met de krachtigste diesel. Zeker op uitdagend terrein is het een geruststellende surplus om het gevoel te krijgen dat je kan rekenen op een onverwoestbare en altijd parate diesel krachtpatser, alsof ie uit een kleine vrachtwagen komt. Waarmee we vooral doelen op het gevoel van kracht want de 550 Newtonmeters zijn altijd aanspreekbaar en stellen nooit teleur. ‘t Is zeker geen camion-moteur qua raffinement, want de zescilinder voelt altijd zacht en romig aan, als een chocolademousse met diepe, pure fondantsmaak.

Op dag 2 staat een bijna 700 km lange rit op het programma (terug richting Marrakesh, via het noorden) die we zullen afhaspelen met een rode CX-60 PHEV. Het zwarte interieur voelt iets minder premium aan dan het luxueus uitziende witte exemplaar van onze diesel, maar dat is vooral een kwestie van smaak. Wat ons meer verontrust is de staat van de batterij, die volledig leeg is. De journalistenkaravaan overnachtte namelijk in een afgelegen ‘eco-lodge’, waar geen externe elektriciteit beschikbaar was en dus ook geen laadmogelijkheid voorhanden. Dat wordt dus hoofdzakelijk rijden op benzine.

Lachen, Greta

Wat meteen opvalt is het verschillend karakter van de PHEV. Niet alleen door het ontbreken van een potent dieselgeluid, maar ook door het eerder bescheiden koppel, dat nochtans nooit echt teleurstelt. Enige kleine minpuntje hier zit ‘m in de minder geslaagde afstelling van de 8-trapsautomaat die gewoon veel beter tot z’n recht komt in de dieselvariant. Maar goed, de Sahara en de steile bergwegen ernaar toe zijn alles behalve de natuurlijke biotoop van de CX-60 plug-in die zich eerder in zijn sas voelt in de Antwerpse binnenstad.

Nochtans waren we onder de indruk bij een flink stuk doorsjeezen op een kronkelende bergpas. Met de automaat in sportstand, en manueel schakelen met de stuurflippers, kon de 2,6 ton zware en 327 pk sterke PHEV absoluut overtuigen. Al voelt het met zijn ecologisch getinte inborst wel een beetje aan als klein misdrijf om hem zo af te beulen. Greta Thunberg zou er alvast niet mee kunnen lachen (nvdr: we hebben een foto van een lachende Greta gezocht, maar niet gevonden).

Woekerprijs

We hebben de CX-60 PHEV dus niet gespaard en rekening houdend met de lege batterij aan de start van ons parcours, vonden we het gemiddelde verbruik van 8,5 l/100km nog zeer aanvaardbaar. De relatief kleine benzine-autonomie moet je er wel bijnemen. Dat leverde nog een spannend momentje op, want je vindt niet bepaald op elke hoek van de straat een tankstation in deze streek. Gelukkig is Total altijd nabij, zelfs bij een kleine lokale kruidenier die toevallig ook jerrycans naft verkoopt. De brede glimlach van de uitbater op de foto is trouwens louter toe te schrijven aan de woekerprijs die hij in onze strot heeft geduwd.

Eigen schuld, want we hebben ons als een echte ‘bleu’ laten vangen door niet op voorhand naar de prijs te vragen, maar troosten ons met de gedachte dat zijn maand goed is gemaakt. We bevinden ons namelijk middenin het gebied dat vorig jaar zwaar is getroffen door zware aardbevingen, en die tol is nog altijd pijnlijk zichtbaar. Begrijpelijk dus dat de brave man een geslaagde poging ondernam om wat extra centen te ontvangen.

Is er een winnaar?

We hebben ons in deze test vooral op de wagens gefocust, maar het moet gezegd dat we ook intens hebben genoten van de prachtige streek en de typisch Afrikaanse sfeer tijdens deze 'epic drive'. De aardbeving van vorig jaar is hier nog steeds hartverscheurend zichtbaar. En ‘t is heel cliché, maar de kinderen die hier al blij zijn met een potje voetbal of de berber die dankbaar is met een flesje water; het zet één en ander weer in een ander perspectief. Een perspectief dat je ook kan doortrekken naar het lokale wagenpark, want een 20 jaar oude ‘vervuilende’ Mercedes is hier een moderne auto in de fleur van z’n leven. Diesel is hier trouwens de norm, en de Mazda CX-60 3.3 Diesel past perfect in het plaatje. Hij is het perfecte woestijnschip met een dijk van een motor die bij de ontwikkeling in een ketel met toverdrank is gevallen zodat hij altijd z’n spierballen kan laten rollen. Zelfs het verbruik van 7 à 7,5 liter is gezien de omstandigheden zeer aanvaardbaar. Is het duidelijk wie we hier als winnaar uitroepen? Met Antwerpen of Brussel als decor, had dit natuurlijk helemaal anders uitgepakt.