Want wie de afmetingen erop na slaat, ziet dat de Rapid even groot is als de allereerste generatie Octavia. Daarbij komt dat tussen de Octavia en Superb een groot gat gaapte. De Octavia maakt een sprong van 20 centimeter en past nu weer vlot in dat gaatje. Toch zie je niet direct dat de Octavia gegroeid is, omdat de groei mooi verdeeld werd tussen passagiers- en bagagecompartiment. Skoda blijft verder trouw aan het berline-met-grote-achterdeur-concept waardoor hij niet moet inboeten op praktisch vlak. Daarmee onderscheidt hij zich van neefjes Volkswagen Golf, Audi A3 en Seat Leon, met dewelke hij zijn basis deelt.

Geproportioneerd

Uiterlijk krijgen we dus een goed geproportioneerde berline, al zal hij geen hoofden doen draaien. Daarvoor is het design van de auto wat te braaf. Skoda hanteert ook bij de Octavia vijfhoekige koplampen en een radiatorrooster met een knik waar het logo op past. De achterzijde is dan weer wat ronder, al vonden we tijdens de test weinig terug van de "A6-stijl"-achterlichten waar het bij de presentatie wel eens over ging. De groene kleur op de testwagen blijkt ook beter bij de Rapid te passen, al is dat kwestie van smaak. Voor een Octavia zouden we eerder opteren voor zwart of blauw, al zal het merendeel van de klanten een grijze wagen verkiezen.

Gedeelde technologie

Skoda bouwt de Octavia op het MQB-platform, waarmee de Volkswagen-groep de verschillende bouwstenen beter op elkaar laat passen. Besparen op ontwikkelingskost en gewicht zijn de grootste voordelen, al mag de Octavia wel zijn rijcapaciteiten behouden. Al stuurt de Octavia nogal droog. Het stuur is dan wel erg precies, de demping van dwarsrichels wordt steevast doorgegeven aan de inzittenden. Daardoor boet de wagen wat aan rijcomfort in, zeker als de weg wat minder vlak wordt. Wie de bocht doorgaat doet dat beter niet té snel, want de Octavia is niet op sportief rijgedrag gebouwd, al komt daar met de nakende presentatie van de Octavia RS wellicht spoedig verandering in.

De inzittenden worden dan weer verwend met binnenruimte. Het interieur groeide en werd voorzien van de laatste snufjes. Het touchscreen heeft dezelfde sensorische functie als we al bij de Seat Leon zagen, al is de bewegingssensor beter weggewerkt. Verder zit het interieur goed in elkaar en zit alles waar je het zou verwachten. Een puntje van kritiek hebben we op de rijvakassistent die zenuwachtig elke beweging corrigeert, laat je hem echter teveel je rijvakgrenzen opzoeken dan geeft het systeem een melding 'stuurwiel overnemen' om aan te geven dat het genoeg geweest is. Skoda geeft ook expliciet een plaatsje aan je GSM of smartphone, door het vakje in de middentunnel net onder het instrumentenpaneel te bedrukken met een pictogram van een telefoon. Het blijft niet bij het esthetische, onder het vakje zit een antenne die het signaal van je gsm versterkt. Handig om je telefoon weg te leggen, vlak naast de AUX- en USB-ingang. Het systeem geeft ook de melding 'telefoon niet vergeten' wanneer je uitstapt. Handig en toch niet te betuttelend.

Oude bekende

Onder de kap hadden we de 1.6 TDI 105 pk te gast. Het is geen snelheidskoning, deze dieselaar moet het van een laag verbruik hebben. De Octavia bevestigde op dat vlak, want met een gemiddelde van 4,5l/100 km heb je centjes over voor een extraatje aan de pomp. De motor laat soms wat van zich horen, al zullen we dat vooral op de iets mindere isolatie steken. Gekoppeld aan de DSG7-versnellingsbak doet de motor goed zijn werk, al lijkt het ons riskant om een lager vermogen te kiezen.

Conclusie

Skoda werd bekend als automerk dat veel voor weinig biedt. Tegenwoordig biedt de Octavia veel meer voor net dat ietsje meer geld. Daardoor komt er plaats voor een Rapid en kan de Octavia zich richten op klanten die net wat meer willen. Veel van de onderdelen komen uit de Volkswagen-rekken, waardoor de kwaliteit gegarandeerd is. Daar tegenover staat dat het design er iets op achteruit ging tegenover zijn voorganger, al zal de koper van een Octavia daar niet over struikelen.