Opperbaas Akio Toyoda - nee, geen drukfout - blaast aan een sneltempo nieuw leven in Lexus en Toyota. Bij het luxemerk was dat al langer zichtbaar aan de styling van de modellen, bij Toyota is de C-HR daar het eerste zichtbare product van. En in hoeverre stijlbreuken gaan, wel, zelfs Madonna zou zichzelf niet zo opnieuw kunnen uitvinden. Want werd elke Toyota van de laatste tien jaar ontworpen met als vereiste dat je een rolstoel in de koffer krijgt, trekken de Japanners massaal de kaart van het jeugdig publiek. Evenwel geen vrees oudjes, er past nog steeds een rolstoel in de koffer.

Voor looketers en stringdragers

Het is echter de manier hoe Toyota het metaal rond die koffer trekt dat totaal nieuw is voor het merk. De spontane geeuwbeweging van je onderkaak blijft uit. In de plaats valt die kaak open van verbazing. Dit is toch de conceptversie die ze gaan terugschroeven naar een brave hatchback met wieldoppen en een prothese-bruine lanceringskleur? Nope, wat je ziet is wat je krijgt op de C-HR. De langgerekte lichten voor en Johnny-esque spoiler achterop incluis.

Geen gevalletje GT-uitvoering-nodig-om-knap-voor-de-dag-te-komen dus. Anderzijds, we kunnen ons perfect inbeelden dat niet iedereen overtuigd is van de looks van deze C-HR. Mannen die geen looksaus op hun kebab nemen bijvoorbeeld. Of vrouwen die een tangaslip al te gewaagd vinden in hun lingerieschuif. Enfin, het is duidelijk dat de designrichting van Lexus stilaan doorsijpelt naar Toyota.

Ruim veiligheidsgevoel

Idem dito voor het interieur, want hoewel herkenbaar Toyota, weet het merk zich weer een stapje hoger te positioneren. Diamanten accenten in het dak, een contrasterende lijn op het dashboard en een ruim bemeten infotainmentscherm. Sensibiliteit maakt plaats voor speelsheid. En in het geval van Toyota kunnen we dat enkel maar toejuichen. Daarnaast ruimte genoeg voor vier volwassenen. Minder plaats was er voor zicht rondom, want de gigantische C-stijl (die zelfs voor een dik stuk in de deur doorloopt) zorgt er voor dat je als chauffeur vaak harder moet vertrouwen op de zijspiegels dan je zelf zou willen.

Daar doet de - even grote - Nissan Qashqai het toch wel een stukje beter. Al verzacht Toyota die pijn door een plethora aan veiligheidsvoorzieningen standaard aan te bieden op de C-HR. Noodrem, adaptieve cruisecontrol, actieve rijstrookassistent, verkeersbordassistent, automatisch grootlicht,... allemaal gratis en voor niets op deze C-HR onder de Toyota Safety Sense-noemer. Iets waar bepaalde premiummerken nog iets van kunnen leren.

TNGA, da's de naam

Onderhuids bouwt de C-HR verder op de fundamenten van de nieuwe Prius. Waardoor het Toyota New Global Architecture (TNGA) present mag tekenen. Het MQB-platform van Toyota zeg maar. Opvallend daar aan is de mogelijkheid tot het extreem laag plaatsen van de motor en de rigiditeit van het geheel. Een verplichting die Toyota zichzelf oplegde om het zwaartepunt van de C-HR zo laag mogelijk en daardoor dus het rijplezier zo hoog mogelijk te houden.

Want alle Chinese marktspecifieke modellen van tegenwoordig even opzij gezet; deze C-HR werd initieel ontwikkeld om exclusief in Europa verkocht te worden. Toyota Japan kreeg echter snel in de mot dat ze in Zaventem zo'n goede job deden met de ontwikkeling van de crossover, dat dit wel eens wereldwijd zou kunnen scoren. Zeker gezien de stijgende vraag naar alles op hoge pootjes.

Pardon, geen diesel?

Bon, het resultaat laat zich al raden. Het rijgedrag is dat van een dertien in een dozijn C-segment SUV, niet? Wel, net zoals het uiterlijk polariseert doet het rijgedrag dat ook. Of zullen we het anders stellen; het motorenaanbod. Toyota lepelt namelijk geen diesel voorin, daar waar de meeste C-SUV's in België nog gekocht worden als diesel. Daar tegenover zetten de Japanners twee benzines, waarvan eentje zich beroept op de hulp van een elektromotor.

De Priusmotor in crossoververpakking zeg maar. Waardoor 122 pk sterk en de beschikking over 142 Nm verbrandingskoppel en 163 Nm elektrisch koppel. Dat ander blok meet amper 1.2-liter groot en weet 116 pk en 185 Nm naar de weg te zetten. Of de noodroep naar een diesel niet stevig weerklinkt door de ramen van elke toekomstige C-HR op de baan?

Zeurende zeur

Nou, dat valt best mee, want Toyota bewees al eerder dat de hybride-set-up werkt in gerief zoals de Auris. In deze C-HR is dat niet anders. We kunnen blijven zeuren over de CVT-automaat (waar tegenwoordig andere hybrides een automaat met dubbele koppeling gebruiken) en dat doen we ook, want onder belasting zeurt die CVT net zo hard als ons. Kan je voorbij die soms pijnlijke optrekmomenten kijken, dan is de C-HR Hybrid een evenwichtig afgestelde en geruisloze kompaan met genoeg pit om je doorheen het verkeer te loodsen.

In en rond Madrid stuurden we een gemiddeld verbruik van 5,4 liter bij elkaar, met stukken autostrade. Waardoor bewezen wordt dat onder gewoon gebruik zo'n Hybrid verre van een zuipschuit is. De 1.2 Turbobenzine is andere koek. Want hoewel even stil en wel vast te hangen aan een deftige automaat zijn de prestaties gelijkaardig met de hybride terwijl het verbruik toch gemakkelijk een liter of twee hoger ligt. Initieel goedkoper maar op termijn betaal je volgens ons wel de prijs aan de pomp.

C-razy

Nu we toch het prijzenvat hebben open getrokken, vanaf 22.580 euro prepareert Toyota een C-HR 1.2T voor jou. Al valt er buiten die standaard veiligheidsuitrusting weinig anders standaard te rapen. Een automaat en AWD-systeem kosten je extra. De hybride vertrekt geruisloos naar je thuis vanaf 27.850 euro, al zit die meteen een uitvoering hoger. Interessant zijn de C-ULT en C-HIC uitvoering waarbij de éne stoer, de andere iets sierlijker voor de dag komt, steeds zo goed als full-option. Respectievelijk moet je dan wel minimaal 27.440 euro en 29.100 euro overschrijven naar Toyota. Hybride-rijden kost daarbij steeds 3.000 euro extra.

Waardoor de C-HR - niet toevallig - perfect kan concurreren met de Nissan Qashqai. Al heeft die Japanner natuurlijk geen hybride-uitvoering. Want hoewel de Qashai met z'n dCi 110 amper 99 g/km aan CO2 wegblaast gaat de C-HR Hybrid daar natuurlijk stevig onder tot wel 82 gram. In sommige economische kringen zeer interessant.

Conclusie

Dertien in een dozijn, dat zou je verwachten van Toyota's inzending in het C-SUV-segment. Niets is echter minder waar. Want de C-HR oogt pittig, rijdt evenwichtig en kan schermen met een ongeziene standaard uitrusting aan veiligheidssystemen. Op korte termijn schiet het zichzelf evenwel in de voet door dieselmotoren buiten spel te zetten, of het op lange termijn de juiste keuze blijkt, dat zal de toekomst moeten uitwijzen. Maar op dit moment heeft Toyota een sexy alternatief voor de Prius gecreëerd. Eindelijk.