Geloof het of niet, maar je kijkt hier naar één van de absolute grondleggers van de premium-SUV. Al in 1997 bracht Mercedes namelijk de ML op de markt en daarmee waren de Stuttgarters niet alleen de Audi Q7 en de Porsche Cayenne, maar ook de iconische BMW X5 voor. “Maar wacht,” horen we je nu denken, “dit ding heet toch niet ML” en dat klopt, maar die ML werd middenin zijn derde generatie omgedoopt tot ‘GLE’ om beter binnen Mercedes’ nieuwe naamgeving te passen. Die naam hield ook stand bij de overgang naar de vierde generatie, en die krijgt nu een facelift.

Born in the USA

Dit is dus de pas vernieuwde Mercedes GLE, en dat “vernieuwde” zeggen we er graag even bij. Zo blijven de uiterlijke wijzigingen eigenlijk beperkt tot wat nieuwe lichtsignaturen in de koplampen en achterlichten, terwijl de bumpers en grille eveneens strakgetrokken werden. Daarnaast krijg je nog steeds de keuze uit de GLE SUV of de GLE Coupé, die beschikt over een schuiner aflopende en dus sportiever ogende daklijn. Ongeacht welk exemplaar je echter kiest, geldt dat de GLE er even boos – of moeten we zeggen ‘baas’ – blijft uitzien als voorheen.

Ook binnenin moet je goed gestudeerd hebben om de wijzigingen van de facelift te spotten. Die blijven op het eerste gezicht namelijk beperkt tot een nieuw stuurwiel met aanraakgevoelige knoppen, want in tegenstelling tot een aantal andere gefacelifte modellen blijft hier zelfs het muismatje in de middenconsole behouden. Daarmee kan je het rechtse van de twee in één plaat gemonteerde 12,3-inchdisplays bedienen, al werkt dat gelukkig ook gewoon met rechtstreekse aanrakingen op het scherm. Verder belooft Mercedes dat het een aantal van de materialen verder ver-premium-t heeft, al voelen sommige knoppen en oppervlakken nog steeds iets te goedkoop aan. Daardoor krijg je soms een ietwat Amerikaans luxegevoel binnenin deze ‘Benz en dat is ook geen toeval: daar wordt de GLE gemaakt.

Extra (verbrandings-)vermogen

Dat betekent echter niet dat je een luie pushrod V8 in het vooronder van elke GLE moet verwachten, wel integendeel. Vooral sinds de facelift legt Mercedes ook hier de nadruk op elektrificatie en zo is elke motor tegenwoordig minstens een mildhybride. Helemaal bovenaan de elektrificatieladder staat dan weer een setje plug-inhybrides, waar tegenwoordig zelfs ook de GLE 53 Hybrid als instap-AMG deel van uitmaakt. De versie waar wij echter mee op pad waren is de GLE 400 e, want die heeft ook wat nieuws te vertellen.

Voor zijn grote update ging de plug-inhybride op benzine namelijk door het leven als GLE 350 e, dus je kan je al voorstellen wat er intussen veranderd is. Inderdaad: deze stekkerversie heeft er wat extra vermogen bijgekregen, en dat vermogen komt van de verbrandingsmotor. Dat is een 2.0-liter viercilinder, die op zichzelf tegenwoordig 252 pk naar de vier wielen kan sturen. Hij krijgt nog steeds gezelschap van een elektromotor met 136 pk in de negentraps transmissie en als alles goed samenwerkt, piekt het vermogen op 381 pk – oftewel: 48 pk meer dan voorheen.

Opladen is de boodschap

Het feit dat die extra pk’s allemaal van de verbrandingsmotor afkomstig zijn, zeggen we er niet voor niks bij. Zo blijft de elektromotor met zijn 136 pk maar net sterk genoeg om je 2,6 ton zware GLE in beweging te krijgen, dus het is opletten geblazen indien je enkel elektrisch wil rijden. Dat houdt je GLE dan wel best lang vol, want onder de koffervloer schuilt een accu van maar liefst 31,2 kWh. Wij wisten daar telkens een dikke 80 kilometer uit te halen, waardoor de verbrandingsmotor maar zo'n 20 kilometer moest bijspringen om onze verbruikstest naar de 100 kilometer te vervolledigen. Zo kwamen we uit op amper 2,3 l/100 km, al stijgt dat cijfer al snel richting de 9 l/100 km wanneer je rijdt met een lege accu. Zoals bij elke plug-inhybride geldt dus: opladen is de boodschap.

Doe je dat braafjes, dan beschik je dus over een krachtige en vooral comfortabele SUV… Misschien zelfs een iets té comfortabele SUV, want van rijdynamiek is hier in de verste verte geen sprake meer. Zo prijzen we Mercedes maar al te graag om hun boterzachte en toch haarscherpe stuurinrichtingen, maar de GLE stuurt vooral indirect en zelfs wat zoekerig. Het kan er dus aan liggen dat we weten dat dit model in de VS gebouwd wordt, maar ook hier waanden we ons soms eerder in iets als een Cadillac. Trek je je daar echter niks van aan, dan vertoef je nog steeds in één van de comfortabelste auto’s in zijn segment. Vooral met de optionele AIRMATIC-luchtvering op zak rij je als het ware op wolkjes.

Losliggende laadkabels

Bovendien zitten jij en je passagiers ook nog eens riant, want zelfs achterin is er meer dan voldoende ruimte voor volwassenen. Die moeten dan wel zonder ongelukken kunnen instappen, want als je GLE treeplanken heeft is daar een best onnatuurlijke spreidstand voor nodig. Ook voor de kofferruimte is er trouwens een ‘maar.’ Zo krijg je in een GLE met enkel een verbrandingsmotor een mooie 630 liter koffervolume – of zelfs 655 liter in de GLE Coupé, want die liters worden gemeten tot onder de hoedenplank – maar de plug-in moet daar 140 liter van afstaan. Daardoor blijft er slechts 490 liter kofferruimte over… En jammer genoeg géén plek onder de koffervloer om je broodnodige laadkabels op te bergen.

Goed, nu zijn we misschien wat streng voor de GLE maar stiekem mogen we dat in deze prijsklasse wel gewoon. Zo vragen de Duitsers alvast 80.586 euro voor hun basis-GLE – een 300 d met dieselmotor – en moet je minstens 98.736 euro neertellen voor een plug-inhybride op benzine. Dat is dan wel meteen deze 400 e met zijn 381 pk aan vermogen, en die wordt ook knap uitgerust. We kunnen er echter niet om heen dat je voor een BMW X5 plug-in een paar duizend euro minder betaalt, en een Audi Q7 55 TFSI e is in zijn basisvorm zelfs bijna 20.000 euro goedkoper.

Conclusie

De Mercedes GLE werd gefacelift, al blijven een aantal van zijn pijnpuntjes overeind. Zo blijft het interieur geplaagd door een aantal minder hoogwaardige materialen, terwijl het gezapige rijgedrag al evenzeer herinnert aan de Amerikaanse roots van dit model. De plug-inhybride aandrijflijn was daarentegen altijd al competent, en daar doen de Duitsers nog een schepje bovenop dankzij meer vermogen… Al moet je voor al die competentie dan wel best diep in de buidel willen tasten.