McLaren België staat onder nieuw management en qua timing kon dat niet beter. Binnenkort staat er namelijk een gloednieuw kanon te blinken in hun eveneens gloednieuwe showroom in Waterloo — een plek die de Britten maar al te goed kennen, dat terzijde. Met hun nieuwste geschut zijn ze net als bij de 'McLaren GT' afgeweken van cijferbenamingen. Verwacht dus geen 650, 675, 720 of 750… Nee, je gaat de naam van deze McLaren vanaf nu ook gewoon kunnen onthouden. Zo kreeg hun nieuwste model de mythische naam Artura mee.

supercar?

De Artura wordt door McLaren in het gamma geplaatst als zijnde een supercar. Denken we aan supercars, dan denken we aan opvallen, circuitknallen en misschien vooral stallen tegen ongewenste bezoekers. Het circuit gaan we in deze test alvast achterwege laten, maar opvallen doen we des te meer. We begeven ons namelijk in Schilde op een mooi nazomerweekend. De begoede Antwerpenaren maken er dan een festijn van aan oldtimers en nieuwe 911-jes. Als we hier opvallen, vallen we overal op.

Je zou kunnen denken dat naast zijn rechtstreekse concurrenten, de Ferrari 296 en Lamborghini Huracan, de Artura het in deze categorie wel eens moeilijk zou kunnen hebben. De McLaren heeft niet de badge van de 296, noch het in your face-gehalte van de Lambo. Horden duimpjes en smartphone’s die naar boven komen spreken dat echter tegen: opvallen kan hij.

allemansvriend

Hoeveel aandacht de Artura onderweg ook mag krijgen, eigenlijk valt er maar weinig op zijn ontwerp aan te merken. De vreemde koplampen van de 650 zijn bijvoorbeeld weg en alle supercar-vakjes worden aangevinkt. Reken dus op een laag profiel, grote luchthappers, dikke uitlaten, veel lawaai en natuurlijk heuse vlinderdeuren. De meningen gaan met andere woorden niet verdeeld zijn over de Artura, al is het nog maar de vraag of dat niet net is wat een supercar hoort te doen.

Binnen is het vooral minimalisme troef. Het interieur doet ons vooral denken aan een cockpit van een racewagen. Alles zit waar je het zou verwachten en het centrale display is eenvoudig te bedienen. De kuipstoelen zitten opvallend comfortabel en door de sterk aflopende neus en grote raampartijen heb je een goed zicht rondom. Als we dan toch iets moeten zoeken, dan is het wel het beeld van de achteruitrijcamera. Dat verschijnt namelijk in het instrumentarium, waar het geblokkeerd wordt door het stuur tijdens het manoeuvreren. Verder neem je best een goede kiné onder de arm als je elegant wil leren in- of uitstappen, maar dat geldt voor zowat alles in deze klasse.

Daily

Eens je echter in zijn kuipstoelen zit, is het er opvallend lang uit te houden. Je merkt bijvoorbeeld snel dat ook de ophanging verrassend goed raad weet met de abominabele staat van ons wegdek. Meer nog, de Artura is comfortabeler dan menig leasebak met AMG-, M- of S-Line-pakket. Toch kleeft de supercar onverstoorbaar tegen het wegdek, dus de combinatie is een knap staaltje van McLarens monocoque-techniek. In de comfortmodus durven we zelfs stellen dan deze Artura als daily kan ingezet worden. Ook bijvoorbeeld snelheidsdrempels vormen geen al te groot probleem en voor extra peace of mind is er een liftsysteem om de neus tijdelijk mee omhoog te krikken.

Er is trouwens ook peace of mind voor je buren. Verwacht bijvoorbeeld geen brullende uitlaat bij het ontwaken van je McLaren, want de Artura start altijd in EV-mode. Hij blijft dat ook volhouden, tot de batterij op 20% komt te staan of je overschakelt naar de Sport- of Track-modus. Wanneer dan eindelijk de geblazen 3.0-liter V6 in actie komt, is ook ineens heel de buurt wakker. Het mag dan 'maar' een V6 zijn, hij lijkt wel rechtstreeks uit een LeMans-racer te zijn gelepeld.

dan toch snel

In die EV-modus moet je echter wel genoegen nemen met een elektromotortje met 95 pk. Die is net sterk genoeg voor de vele 0-naar-50-sprintjes op onze Belgische wegen, maar eens op de snelweg heb je toch liever de hulp van de 585 pk sterke drieliter. Helemaal vanzelf gaat dat niet altijd, want de katalysator moet eerst opwarmen waardoor er vertraging zit op de beschikbaarheid van de volle 680 paarden. Dat kan wat gênant zijn als je aan het stoplicht staat met een brullende motor die je nadien maar weigerachtig op tempo brengt.

In theorie moet je wel 31 elektrische kilometers uit de 7,4 kWh-accu kunnen halen. In de praktijk is die echter wat sneller op, maar goed. Je koopt de Artura dan ook niet om de planeet te redden, ondanks dat hij een CO2-waarde kan voorleggen van amper 104 gram/km. Het praktijkverbruik was met 8 L/100km trouwens al even netjes. Ook netjes is zijn 0-naar-100 tijd: maar 3 seconden heeft de Artura nodig. In Sport- of Track-modus komt Mr. Hyde helemaal tot leven en is de plug-in-McLaren angstaanjagend snel. Toch staat hij in amper 31 meter terug stil. De remmen zijn even wennen maar eens je ze gewoon bent wil je niet meer terug. De 'bijt' is heel goed te doseren, het kweekt zelfvertrouwen.

prijsje

We zijn dus best te spreken over de Artura, maar de catch zit hem natuurlijk in de prijs. Met een startprijs van onder de 240.000 euro doet hij het daar echter ook niet slecht.... Of toch in vergelijking met de veel duurdere Italianen, uiteraard. Zelfs de opties leiden niet tot een astronomische meerprijs. Value for money in supercarland, het kan? Wil je toch helemaal overboard met kleurtjes & geurtjes, dan is er altijd nog McLaren Special Operations. Bij MSO kan je naar hartelust een gemiddelde BMW achterlaten aan bespoke in- en exterieurafwerking.

conclusie

Met de Artura hebben de Britten een kanon van jewelste in hun gamma. McLarens nieuwe vestiging in Waterloo kon niet beter bewapend worden voor hun opening in januari. De Artura is een daily supercar met net genoeg drama om ook Italiaanse kopers te overtuigen... En dat aan een (relatief) aantrekkelijke prijs.