"This is not a car", daarmee omschrijven de bezielers van deze Microlino hun creatie. Ongelijk kunnen we ze niet geven, want met een lengte van amper 2,52 meter, plaats voor twee en een topsnelheid van 90 km/u kan je dit guitig bolletje bezwaarlijk een volwaardige auto noemen. De Microlino valt dus volstrekt in het segment van de brommobielen, een segment dat tot nu toe vooral inspiratieloze inzendingen onze wegen liet infecteren. Brengt deze Microlino daar verandering in?

Check hier onze video:

Van waar komt deze Microlino?

First things first: waar komt deze Microlino plots vandaan? Wel, de term "plots" is misschien wat overroepen, want al in 2016 kregen we een eerste glimp van deze Microlino te zien op het ondertussen ter ziele gegane Autosalon van Genève. Deze Microlino is een hersenspinsel van de Zwitserse familie Ouboter, een familie met gezinsleden met klinkende namen zoals "Wim", "Oliver" en "Merlin". In samenwerking met de universiteit van Zurich bedachten ze een moderne interpretatie van de BMW Isetta. Werd het eerste prototype nog in elkaar geschroefd in China, dan wordt het uiteindelijke productiemodel nu dik zes jaar later gebouwd in Turijn (Italië) door Cecomp, een bedrijfje dat je kan kennen van - we zeggen maar iets - de assemblage van de iconische Lancia Delta S4.

Zeggen dat de familie Ouboter haar inspiratie ging halen bij de iconische BMW Isetta uit de jaren 50 is trouwens een compleet understatement. Want dit lijkt zonder twijfel op een Isetta die uit een tijdscapsule komt gekropen, naar voren openslaande deur incluis! Eerlijk is eerlijk, in een zee van sportief gestileerde auto's en obese SUV's is deze Microlino een verfrissende verschijning. Met net genoeg futuristische designkenmerken om de jonge hipster te bedienen. Kijk maar eens naar die doorlopende voor- en achterlichten en die twee raketwerpers aan weerszijden die enerzijds dienst doen als verlichting maar anderzijds de zijspiegels verpakken. Hoewel kleiner dan je voorraadkast, zit het design helemaal snor.

Kan je comfortabel zitten in deze Microlino?

Met een lengte van amper 2,52 meter begrijpen we de vrees qua zitcomfort volkomen. De wielbasis van een Fiat 500 is tenslotte bijna groter. Maar daar zit het 'm net. De lengte en wielbasis van deze Microlino zijn bijna identiek! Of anders gezegd: deze Microlino heeft net zoveel binnenruimte als een Fiat 500 maar moet amper plaats voor 2 voorzien. Het resultaat is dat je zonder problemen met twee volwassen plaats kan nemen op de uit één deel opgetrokken bank in deze Microlino. Zolang je niet vies bent van wat schouder-tegen-schouder actie tijdens het betere bochtenwerk.

Nu goed, alles voor een kleinere wielafdruk in het verkeer, niet? Meer nog, de beperkte breedte heeft een bijkomende voordeel: de vaste stuurkolom en de pedalen staan niet volstrekt links maar enkele tikjes naar het midden. Daardoor is het theoretisch mogelijk om je passagier even de controle te geven onderweg. Al raden we dat in de praktijk niet aan. Nog steeds niet overtuigd van de binnenruimte-magie van deze Microlino? Dan nodigen we je uit om even te kijken naar de koffer. met 230 liter aan volume is die fors groter dan van een Fiat 500 (185 liter). Of om het met de woorden van Micro te zeggen; de koffer van de Microlino heeft plaats voor 3 kratten bier. Kijk, nu spreek je onze taal.

Hoe zit het met de afwerking van het interieur?

Het minimalisme van het interieur staat wat haaks op de frivole buitenkant. Alsof twee verschillende designafdelingen aan de slag gingen. Een metalen buis over de, euhm, voordeur is de eyecatcher. Met dank aan een geïntegreerd infotainmentscherm en Microlino-branded smartphonehouder. Harde donkere plastics en een simpele afwerking trekken echter de meeste aandacht. Idem voor de handrem en versnellingsschakelaar aan de linkerkant. Die ogen niet voor de eeuwigheid gemaakt. Hetzelfde kunnen we trouwens zeggen over de sleutel van de Microlino. Want hoewel dit bolletje beschikt over een softclose-functie voor de voordeur moet je nog steeds een klassieke sleutel in het contact rammen om de Microlino wakker te maken. Geen probleem an sich, alleen voelt die sleutel altijd twee polsslagen verwijderd van een complete desintegratie.

Nu goed, we begrijpen de designredenering van Micro wel. Zo bestaat zowat het gehele interieur uit gerecycleerde plastiek en vegan bekleding. Waardoor ze zonder twijfel hun steentje bijdragen aan het milieu. Het design zit 'm dus niet in de afwerking, wel in de details. Details zoals het Bullet Bill-icoontje van Mario bovenop de sportknop of de digitale instrumentencluster pal voor je neus die er beter uit ziet (en werkt) dan de exemplaren van de Volkswagen Group. We begrijpen dan ook volstrekt niet waarom die cluster niet de nog resterende kilometers in de elektrotank kan tonen. Een kleine moeite, toch Microlino?

Wat zit er onder de kap van deze Microlino?

Vier wielen en een geinige claxon. Of, als je het echt moet weten: een compacte accu en elektromotor. Die elektromotor zit verstopt op de achteras en is steevast 17 pk en 89 Nm koppel sterk. Voor de accu geeft het Zwitserse merk klanten de keuze uit drie varianten. Zo is er een petieterige versie met 6 kWh, een variant met 10.5 kWh en een "Longe Range" met een batterij van 14 kWh. Met die laatste geraakt de Microlino volgens de testmethode tot 230 kilometer ver, met de kleine accu nog geen 100 kilometer. Maar laat ons eerlijk zijn, dat zit er enkel in als je in Bergafstad woont in een matig klimaat en de wind toevallig de gehele dag achter je kont zit.

Zo gingen wij op pad met de gelimiteerde Pioneer Series die mag pronken met een "Medium Battery". Volgens Microlino goed voor 177 kilometer in Bergafstad. Tijdens onze testperiode stegen de temperaturen echter amper boven het vriespunt uit waardoor het verbruik schommelde rond de 10.5 kWh/100 km. Snelle rekenaars zullen al begrepen hebben dat we daardoor maximaal 100 kilometer ver konden met ons exemplaar. Voor stedelijk gebruik meer dan genoeg natuurlijk, al zie je de accu wel heel snel slinken tijdens het rijden. In procentpunten nota bene! Waardoor je nooit weet hoe ver je nog kan rijden.

Range anxiety dus, in zo'n Microlino?

Goh. Bezint eer ge begint, niet? Dit is zo'n voertuig waarvan je weet dat een ritje van Oostende naar de Signal de Botrange wél eens twee dagen kan duren (alhoewel). Snelladen zit er niet in (met maximaal 2.6 kW AC-laden), anderzijds is de batterij zo klein dat je letterlijk de range ziet stijgen per minuut, zelfs aan een courant stopcontact thuis. Sprake van range anxiety was er dus niet. Omdat je weet dat dit karretje vooral zijn nut moet gaan bewijzen in een stedelijke omgeving waar kilometers malen de facto beperkt is. Toch niet onbelangrijk; door zijn topsnelheid van 90 km/u staat deze Microlino ook zijn mannetje op gewestwegen. Gezien onze typische lintbebouwing geen onbelangrijk detail om rekening mee te houden.

Daarnaast is ook zijn acceleratievermogen indrukwekkend. Het is te zeggen: voor een bolletje van dit formaat. Met een sprint van amper 5 seconden naar de 50 km/u laat je daadwerkelijk best wat gerief aan het stoplicht achter je. Tot groot jolijt van winnaar en verliezer. Het voordeel van zijn sympathieke looks zeg maar. Over het stuurgedrag kunnen we kort zijn: dat is er... maar verwacht geen wonderen. Door zijn leeggewicht van om en bij de 500 kilogram is er geen stuurbekrachtiging, waardoor sturen op lage snelheden wat zwaar aan kan voelen. Hoewel de Microlino er uit ziet als een zoemende bolletje, voelt rijden toch wat minder frivool aan. Niet in het minst met dank aan de ophanging. Of eerder, het gebrek daaraan. Want deze Microlino is zo gortdroog gedempt, dat je hernia smeekt om eens in de week de fiets te pakken. Ach, dat je stiekem wel wat kan schuiven met deze Microlino maakt dat dan weer ruimschoots goed.

20.000 euro?!

Een meer dan plezante mobiliteitsoplossing dus, deze Microlino. Tot we misschien wel bij de prijs aankomen. Zo kost de goedkoopste versie met die petieterige accu van 6 kWh al 17.990 euro. De variant met "grote" batterij? 22.990 euro. Per lopende meter kan dat tellen! Spijtig genoeg prijst de Microlino zich daardoor compleet uit de portefeuille van de modale stadsbewoner. Om en bij de 20.000 euro voor een voertuig zonder ABS, zonder airbags, met plaats voor twee en een verwarming die klinkt als een haardroger (en er waarschijnlijk ook eentje is)... mogen we zeggen dat de wereld compleet doorgeslagen is?

Gaan we kijken waarvoor deze Microlino werd ontwikkeld - auto's uit de stad halen -, dan kan je jezelf de vraag stellen of je niet beter af bent met een Citroën Ami van 7.800 euro, een deelauto of een elektrische fiets. Is deze Microlino de beste microcar die we tot nog toe hebben gereden?

Ja. Maar meteen ook de duurste.

Conclusie

In een ideale wereld is dit een ideaal voertuig. Alleen is de wereld verre van ideaal en is deze Microlino misschien 10.000 euro te duur. Dit is een marketingmiddel voor immo’s, kapperszaken of Italiaanse loodgieters gespecialiseerd in piepkleine sifons. Plak wat reclame op deze Microlino en je hebt geheid positieve reacties. Hier zit potentieel in maar momenteel zien we het nog niet. Of Micro daar evenwel wakker van ligt met ondertussen al 16.000 bestellingen in Europa?