We hoeven het je vast niet te vertellen: het rommelt in het B-segment. Terwijl Ford-fans bijvoorbeeld nog aan het bekomen zijn van het verlies van de Fiesta en Kia-fans - die zijn er ook, toch? - treuren om de teloorgang van de Rio, begint de Citroën C3 aan een tweede leven als crossover. In tijden van elektrificatie en verplichte veiligheidssnufjes is het bouwen van kleine hatchbacks namelijk nog maar moeilijk rendabel te krijgen, al wil dat niet zeggen dat iederéén zinnens is het op te geven onderaan de automobiele voedselketen.

Digitaal vanbuiten

Dit is namelijk de nieuwe Suzuki Swift en hadden we dat er niet bij gezegd, dan had je dat zelf waarschijnlijk niet gezien. Deze vierde generatie — of toch als je enkel de specifiek als ‘Swift’ ontwikkelde Suzuki’s meetelt — mag dan op een gloednieuw platform staan maar hij heeft precies dezelfde afmetingen als zijn voorganger en bouwt ook duidelijk verder op diens designtaal. Toch zijn er heel wat verschillen en het moet gezegd: die verdelen de meningen wel eens. Waar de vorige Swift namelijk de kaart van de sportiviteit speelde, lijkt dit nieuwe model dat principe in te ruilen voor de strakke lijnen en scherpe hoeken van het digitale tijdperk.

Dat merk je al aan het nieuwe grilletje en daar maken we niet gewoon voor de stijl een verkleinwoord van. Het radiatorrooster is namelijk aanzienlijk kleiner dan voorheen en neemt de vorm van een achthoek aan. Diezelfde vorm keert trouwens terug in de nieuwe clamshell-motorkap die nu niet meer tussen de zijvleugels maar erbovenop ligt, en die mondt uit in een gordellijn die over de complete carrosserie doorloopt. Daardoor krijgt de auto wat meer het schattige van pakweg een Fiat 500 of Mini Cooper dan het sportieve van de vorige generatie, met zijn geaccentueerde wielkasten… En over sportiviteit gesproken: over de komst van een nieuwe Swift Sport zwijgt Suzuki in alle talen.

Analoog vanbinnen

In het geval van het interieur is die taal dan weer ontegensprekelijk Japans want een Europees merk zou je deze cabine niet kunnen toeschrijven. Zo is het design best druk met zijn verschillende lagen die benadrukt worden door contrasterende kleuren in het plastic. Over dat plastic kunnen we kort zijn: vrijwel het complete interieur bestaat uit functionele materialen — lees: goedkope en vaak onaangenaam harde kunststoffen. Dat geldt niet alleen voor het dashboard maar ook voor bijvoorbeeld de bekleding van de deuren en de koffer, en op heel wat plaatsen lijkt de afwerking stiekem zelfs ondergeschikt aan die van de voorganger.

Het design van de cabine mag dan wat druk ogen maar qua gebruiksgemak blijft alles gelukkig best overzichtelijk. Zo wordt iedere Swift tegenwoordig voorzien van een infotainmentscherm van 9 inch en zowel onder het scherm als op het stuur zitten nog een paar fysieke knoppen voor de belangrijkste functies. Dat stuur lijkt alvast één op één overgenomen van de uitgaande Swift maar dat geldt niet voor het bedieningspaneeltje voor de klimaatregeling, dat die drie handige draaiknoppen van vroeger inruilt voor een setje tuimelschakelaars. Ook rond het instrumentarium missen we de sportief ogende kokers van weleer, al helemaal wanneer we merken dat een aantal van de veiligheidsfuncties bediend moeten worden met van die oubollige stokjes naast de tellers.

Alsjebliéééft, meneer Suzuki

Kijk je trouwens in de middenconsole, dan zou je al helemaal zweren naar een auto van een tiental jaar terug te kijken. Daar vind je namelijk een manuele versnellingspook — stel je voor — en zowaar eentje met slechts vijf verzetten. Daarnaast kan je de Swift echter ook krijgen met een CVT-automaat maar welke transmissie je ook kiest, voorlopig stuurt die in alle gevallen een gloednieuw 1.2-liter benzinemotortje aan. Dat is in tegenstelling tot de oude 1.2 geen vier- maar wel een driecilinder en die wordt gekoppeld aan een 12V-mildhybridesysteem dat zo’n 3 pk en 50 Nm koppel aan elektrische boost kan toevoegen. Alles samen stuurt deze Swift zo 82 pk en 112 Nm koppel naar zijn voor- of zijn vier wielen... En nu gaan wij je uitleggen waarom dat eigenlijk meer dan genoeg is.

Kostenbesparing is namelijk niet de enige reden waarom de Swift hier en daar uit lichte materialen gebouwd werd, want ook met het gewicht werd rekening gehouden. Nog geen klein beetje ook want met een rijklare massa van amper 919 kilogram is de Suzuki met voorsprong de lichtste auto in zijn segment. Dat maakt deze hatchback uitzonderlijk lichtvoetig, waardoor zelfs 82 pk’tjes plots genoeg zijn om je rot te amuseren achter het stuur. Sterker nog: met de extra boost van het mildhybridesysteem op zak reageert de Swift gretig op het gaspedaal terwijl hij zelfs op smalle bandjes over een vrijwel eindeloze grip lijkt te beschikken. Dat smaakt met andere woorden naar meer dus als je dit leest, meneer Suzuki, geef ons alsjebliéft weer een Sport-versie!

Licht = zuinig

Dat lage gewicht heeft echter nog een voordeel en dat zal je vooral merken aan de pomp. Zo verscheen er na een gevarieerde rit een gemiddelde van amper 4,8 l/100 km op het petieterige schermpje tussen de twee klokken — en dan moet je weten dat we de auto gedurende die rit geregeld eens de sporen gaven. Deze mild hybrid lijkt dus op het eerste gezicht bijna even zuinig te zijn als een full hybrid van pakweg Toyota en ook qua ruimte of comfort hoef je eigenlijk maar weinig onder te doen. Zo houdt de gemiddelde volwassene het wel even vol op de achterbank en hoewel zijn koffer van 265 liter allesbehalve de grootste in zijn segment is, is hij daarmee maar zo’n 20 litertjes kleiner dan die van de Toyota Yaris.

Nu hadden we maar al te graag kunnen melden dat ook de prijs van deze nieuwe Swift zijn povere materialen verantwoordt, maar dat kunnen we niet. Voor Suzuki-san onze smeekbede naar een nieuwe Swift Sport namelijk kan behandelen, moet hij eerst nog vertellen aan de Belgische Suzuki-importeur wat ze voor deze hatchback mogen vragen. Die importeur liet daarbij alvast weten dat ze hopen op een prijs van minder dan 20.000 euro, kwestie van ergens tussen grote namen als de Renault Clio en budgetmodellen als de Dacia Sandero uit te komen… Maar of dat ook zal lukken, dat weten we pas ergens midden april.

Conclusie

Sommige dingen veranderen nooit, en de filosofie achter de Suzuki Swift is daar blijkbaar eentje van. Na drie succesvolle generaties houdt de Japanse hatchback namelijk nog steeds vast aan zijn compacte buitenmaten, aan zijn vederlichte koetswerk en met een beetje geluk ook aan zijn schappelijke prijs. Bovendien blijft de Swift een plezier om te besturen, ook al weken de designers ietwat af van de sportiviteit die het model voorheen uitstraalde… Afwachten dus of ze dan wel zin hebben om een heuse Sport-versie op papier te zetten.