Begrijp ons niet verkeerd, Mercedes stond in 2012 nog op de kaart, maar de feiten die achter de laatste generatie A-klasse schuilen liegen er niet om. Mercedes wist eindelijk het ouderwets imago van zich af te schudden en een jong publiek aan te trekken. Dat uitte zich ook commercieel, want twee op de drie klanten die opteerden voor een A-Klasse, hadden voordien nog nooit een bestelbon getekend bij Mercedes.

Dat die A-klasse ook nog eens de basis is van andere - minstens even populaire - afgeleide modellen zoals de CLA en GLA, dat laten we hier even terzijde.

Omdat het strakker kon

Het gaat hem hier om hoeveel beter Mercedes de A-klasse wou maken. Als we dan starten met de looks, dan vonden de Duitsers het er nog prima uitzien. De verschillen zijn er wel, maar iets anders dan subtiel kan je ze haast niet noemen. Zo krijgt deze facelift vooraan een nieuwe grille mee en werden net zoals achteraan de lichtunits wat strakker getrokken en voorzien van LED-technologie. Achteraan krijgt de instapper van het gamma een nieuwe bumper die in lijn legt met wat we gewend zijn op de C- en E-klasse.

Binnenin zijn de verschillen even zeldzaam. Op een update van het infotainmentsysteem dat nu ook CarPlay integreerde na, is er weinig of niets noemenswaardig te melden. Daarbij willen we wel benadrukken hoe aangenaam het vertoeven is in de A-klasse. In tegenstelling tot een Audi A3 of BMW 1 Reeks heeft dit iets meer karakter. Met geslaagde durf zoals de (fake) carbon inleg in het dashboard, al blijft het zwevende infotainmentsysteem vreemd en ietwat goedkoop ogen.

A aan de 'd'

Samen met de facelift herschikte Mercedes ook de benaming van de motorisaties. Zo vind je op een diesel geen 'CDI' meer terug, maar gewoonweg 'd'. Achterop ons zwarte exemplaar pronkt de 180d badge, zowat de - pardon our French - leasingslet van het gamma.

Onder de kap schuilt een 1.5 liter viercilinder BlueEFFICIENCY diesel met 109 pk en 260 Nm. Belangrijker nog is dat die 98 g/km uitstoot en op papier 3,7 l/100 km verbruikt. De eerste drie cijfers kunnen we niet weerleggen, dat laatste was in praktijk eerder 5,5 liter. Nog steeds prima, maar bijna 2 liter boven het opgegeven verbruik. Benzinerijders kunnen tegenwoordig kiezen voor de nieuwe instapper die deze facelift met zich meebrengt, een A 160 met 102 pk. De zuinigste uit de stal is de A 180 d BlueEFFICIENCY Edition met 109 pk, goed voor slechts 89 g/km CO2 uitstoot.

Optioneel veel comfortabeler

De A-klasse kon ons tijdens een week rijden overtuigen met zijn rijgedrag. Dat heeft alles te maken met de nieuwe comfort-ophanging met verlaagd chassis, een optie waarvoor je zo'n 300 euro op tafel legt. Die optie is een no-brainer, want het maakt de A-klasse tig keer beter dan zijn voorganger. In de bochten helt hij misschien wat meer over, maar dat is wel ten voordele van het comfort, in Sport-modus wordt het gareel dan strakker getrokken. Het koppel van 260 Nm dat al beschikbaar is vanaf 1.750 rpm en lange verzetten van de handbak zorgen er weer voor dat het rijgedrag in het Belgisch verkeer gewoonweg aangenaam is.

Optioneel kan je daarenboven voor de Dynamic Select-knop gaan, die trouwens standaard is op het grootste deel van het gamma maar niet op de 180d. De bestuurder heeft dan keuze tussen een comfort- en sportprogramma dat via de nodige slimme sensoren de schokdempers regelt via een elektronisch gestuurde doseerklep voor het oliedebiet. Spul waar je vroeger voor bij de S-Klasse moest zijn.

Conclusie

De schoonheidsfoutjes van de A-Klasse bijgewerkt. Enerzijds visueel, al zijn de verschillen klein, anderzijds inzake rijgedrag. Daar vallen de aanpassingen harder op, want het gehele toert stukken comfortabeler dan voordien. Dat de binnenruimte nog steeds niet royaal is, tja, dat moet je er bij nemen.