Onder de motorkap van onze testwagen zit vermoedelijk ook een van de populairste krachtbronnen in België. Daar waar vroeger een 2 liter diesel de norm uitmaakte, zijn het overgrote merendeel van de bedrijfswagens tegenwoordig voorzien van 1.6 of 1.5 liter grote dieselmotoren. Onze test-Mégane is geen uitzondering op de regel en is voorzien van een 1.5-liter grote dCi motor met 110 pk en 280 Nm koppel. Dit doet ons besluiten dat wij een weekje kunnen rondrijden in de zowat auto van het land. Dat dicteren de cijfers althans. Als we echter kijken naar het design van de Mégane oogt dit alles behalve gewoon. Zelfs deze berlinevariant beschikt over een haast coupé-achtig lijnenspel wat hem een hele erg dynamische look geeft.

Bij de beschrijving van dat dynamisch vormgegeven exterieur mogen we wel niet vergeten dat we hier te maken hebben met een facelift van de originele Mégane die in 2008 op de markt kwam ter vervanging van de iets minder populaire generatie met die uitstekende kont. In zijn tweede levensfase is de Mégane niet bijzonder verschillend van zijn voorganger. Het enige grote verschil valt op te merken ter hoogte van de voorste koplampen. Hier heeft Renault op vrij eenvoudige wijze dagrijverlichting geïntegreerd. Deze werd als een lijntje oogschaduw onder de reeds bestaande koplampen toegevoegd. Het resultaat oogt geslaagd, al is het natuurlijk niet bijster origineel. Zoals eerder aangehaald zijn er verder niet veel veranderingen te bespeuren ten opzichte van de vorige Mégane waardoor het zelfs voor een autokenner moeilijk wordt om daadwerkelijk te gaan spreken over een nieuw model, want dat gevoel heb je helemaal niet.

Dit gevoel wordt versterkt in het interieur. Ook hier treffen we weinig of geen baanbrekende vernieuwingen aan. Laat ons eerst starten met het goede nieuws. En dat is er zeker. Het interieur van de Mégane behoeft op zich geen vernieuwing. Het design oogde fris en de kwaliteit was bevredigend. Dat wordt nu met zekerheid bevestigd in dit nieuwe model. Het zitmeubilair vooraan oogt niet alleen goed, maar is het ook eenvoudigweg. Achteraan biedt de achterbank theoretisch plaats aan drie volwassenen, in de praktijk raden we toch aan om het aantal te beperken tot twee en misschien nog een kind op de middelste plaats indien dit nodig zou zijn.

Laat de bovenvermelde commentaren op de minimale vernieuwingen je niet misleiden. De Mégane is nog steeds een referentie binnen zijn klasse als het aankomt op het rijplezier. Als bestuurder kan je rekenen op een betrouwbare en zelfzekere compagnon. In het verleden heeft de Mégane zich al meermaals kunnen bewijzen als ideale bochtenpikker. Geen of amper last van onderstuur. De 1.5dCi heeft net voldoende kracht te bieden om er een klein beetje tempo in te houden, maar je hoeft zeker geen knalprestaties te verwachten van deze groene rakker. Het positieve aspect van deze motorisatie is dat hij natuurlijk je portefefeuille spaart. Het gemiddelde vebruik kan dan ook bijzonder gemakkelijk tussen 5 en 6 liter per 100km gehouden worden.

De Mégane is anno 2012 nog steeds een topmodel binnen zijn klasse. Op het vlak van afwerking en basisuitrusting moet hij niet onderdoen voor de concurrentie. Jammer genoeg kan hij niet helemaal verbergen dat hij niet meer de jongste is en dat zal hem toch punten kosten in dit felbevochten segment.