Toegegeven, een eigenaardig design is wat Toyota broodnodig had. Want de laatste modellen uit de Japanse stal kwamen te braaf voor de dag. Niets van bij deze C-HR, want die neemt eigenlijk grotendeels de lijnen over van de gelijknamige concept. Nou ja, de productieversie draagt uiteraard een set extra deuren en verliest de uit de kluiten gewassen velgen. Desalniettemin kan je de invloed van Lexus niet ontkennen in het design.

Differentiëren, ook in de aandrijving

Uiterlijk dus al - Juke-gewijs- een buitenbeentje in het competitieve segment. Onderhuids van het zelfde laken een broek. Want mede omdat de C-HR op het platform van de Prius staat (TNGA platform) gebruikt de crossover diens aandrijving. Te zeggen, een 1.8 liter benzine met elektromotorhulp, goed voor een totaal van 122 pk. Niet zo alternatief ingesteld? Dan lepelt Toyota ook een 1.2-liter benzine in het vooronder vanuit de Auris met 115 pk. Van een diesel is geen sprake.

Wel spreekt Toyota van een rijgedrag dat moet kunnen concurreren met C-segment hatchbacks. Naar eigen zeggen door de rolbewegingen te beperken en het stuurgevoel perfect lineair aan te laten voelen. Daarnaast puilt de C-HR uit van de veiligheidsfoefjes genre rijstrookwaarschuwing, verkeersbordherkenning en een adaptieve snelheidsregelaar. Dit najaar rolt de C-HR van de band in Turkije.