Nu de geruchtenmolen weer helemaal op gang is getrokken dat het Britse merk terug van weggeweest is, zijn er meteen de pessimisten die het nog geen jaar geven. Je kan ze geen ongelijk geven, met vier verschillende eigenaren was de éne na de andere nog minder succesvol. In 2012 gooide de laatste eigenaar, de Russische bankier Nikolay Smolensky nog de handdoek in de ring.

Theme Park TVR

Nu zou het merk opgekocht zijn door een bedrijf dat geleid wordt door de Brit genaamd Les Edgar. Een man die zijn succes verzekerde in de gaming industrie met games als Populous en Theme park World. Ondertussen is Edgar, na een tijdje EA's Vice President of European Studios te zijn in de jaren 90, consultant/ kaderlid bij verscheidene bedrijven. Een man met ambitie (lees: geld) dus.

Het Britse Autocar vond tevens ook nog de oprichting van enkele opvallende bedrijven terug in Engeland. Zo zou er eind April - 2013 - een privaat bedrijf zijn opgericht genaamd TVR Motors Cars Ltd. Les Edgar is trouwens gelinkt aan zowel TVR Manufacturing Ltd als TVR Automotive Ltd. Allemaal tekenen dat het merk terug van weggeweest is.

TreVcaR

TVR werd in 1947 opgericht door de Brit Trevor Wilkinson in Blackpool. Hij had een kleine garage genaamd Trevcar Motors. Samen met buurtbewoner - en totale autogek - Jack Pickard richten ze samen TVR Engineering op. Het beruchte merk was geboren.

In 1949 besloten beide heren hun 1ste wagen te bouwen. De TVR Number One leende verschillende onderdelen bij andere wagens zoals de 35 pk sterke Ford motor van een bestelwagen en de achteras van een Morris. Zowel Trevor als Jack waren niet gelukkig met hoe het eindresultaat er uit zag, maar het was alleszins wel functioneel. De wagen werd verkocht aan de neef van Trevor voor 325 pond en al vlug de vernieling in gereden.

Zes jaar - en een tiental wagens - later werd Bernard Williams aangesteld als director of TVR Engineering. Een goede zaak voor het merk want Trevor en Jack waren niet geïnteresseerd in het financiële aspect van hun merk. Enkel in hoe de wagen reed. Het merk verhuisde naar een armzalige gebouwencomplex in Fielding's Industrial Estate. De schulden stapelden zich op, er was weinig vraag naar modellen en de sneeuw viel door de gaten in het glazen dak naar binnen.

Betrouwbaarheidsproblemen

Het bedrijf bleef echter vechten. Door het wegkapen van John Thurner - een klant van het merk - bij Rolls Royce kreeg het merk eindelijk iemand met de nodige ervaring. Oprichter van TVR, Trevor, voelde echter dat hij minder en minder te zeggen had in het bedrijf. Tegen halverwege de jaren 60 werkten er zo'n 42 werknemers bij het bedrijf.

Het merk kampte met problemen met betrouwbaarheid en de klachten stroomden binnen tegen 1964. Een staking in grote havens van Amerika zorgden er ook nog eens voor dat TVR het financieel moeilijk kreeg. In November 1965 ging het merk voor de eerste keer over de kop.

De hoogdagen van TVR

Martin Lilley nam het bedrijf over in 1965 en haalde bij Ford V6-motoren voor de TVR Tuscan, een ronkende naam bij de TVR-fans. Vijftien jaar later gaf Martin het stokje door aan Peter Wheeler, een ruike industrieel en grote fan van TVR. Hij was diegene die TVR zijn kenmerkende V8'en gaf. Eind de jaren 80 kwam TVR naar buiten met de Griffith concept - die andere ronkende naam bij TVR. Een lichtgewicht sportwagen met een door Rover aangedreven V8.

Het duurde tot in de jaren 90 voor TVR eindelijk hun eigen V8 in huis ontwikkelden. De AJP8 werd ontwikkeld om zijn plaats te vinden in de motorruimte van de Griffitch en de Chimaera. De ontwikkeling duurde echter zo lang dat ze pas hun weg vonden naar de Tuscan en Cerbera. Mede door het waanzinnige design van de modellen zorgde het er voor dat het merk bleef bestaan.

Rond de eeuwwisseling Gaf Wheeler het groen licht voor de ontwikkeling van een lichtere en betrouwbaardere motor. De AJP6, een zes-in-lijn, werd geboren en zou de volgende generaties van TVR's moeten aandrijven. Midden 2004 verkocht Peter het bedrijf voor zo'n 15 miljoen pond aan de 24 jarige Rus Nikolay Smolensky

De zwarte periode

Hoewel Smolensky beloofde dat het merk op en top Brits zou blijven werd er achter de schermen serieus wat verschoven. Werknemers werden ontslagen, de productie van de carrosserie zou naar Turijn gaan en het merk verkocht nog amper wagens. Eind 2006 ging het merk bankroet nadat Smolensky zich terug had getrokken.

Een jaar later kwam boven water dat Smolensky TVR had teruggekocht (als de hoogste bieder). Nog geen week later verklaarde hij dat hij plannen had om het merk te verkopen aan twee twijfelachtige kandidaten (lees: op het randje van crimineel) die op hun beurt TVR's zouden verkopen in Amerika. Dit ging echter niet door en Smolensky deelde eind 2007 mee dat de productie van de Sagaris terug begonnen was. Er is echter nooit een productie geweest en midden juli 2012 kondigde Smolensky dan het einde aan van het merk wegens te duur en te weinig vraag.

Laten we hopen dat het merk zijn troebele verleden achter zich kan laten met de nieuwe eigenaar. De wagens reden - buiten dat ze onbetrouwbaar zijn tot en met - trouwens één voor één blijkbaar geweldig. Laat de gloriejaren van TVR beginnen.