Is je voornaam ‘Elon’ en je achternaam ‘Musk’, dan heb je er waarschijnlijk lak aan wat de gemiddelde man in de straat over je denkt. Wil je echter toch dat die je auto’s koopt, dan kan je maar beter uitvissen waar zo iemand precies naar op zoek is. Voor het antwoord op die vraag moet je zelfs maar even op onze wegen rondkijken: het rijdt er barstensvol van de SUV’s. En dan hebben we het niet hoofdzakelijk over kolossen van het formaat van de Tesla Model X, maar wel over iets aanzienlijk kleiners.

Why change a winning team?

Laat “iets kleiners” nu net hetgeen zijn waarvan Tesla al een competent voorbeeld in zijn gamma had: de Model 3. Die pronkt namelijk met volwassen technologie, een laag verbruik en een aantrekkelijk lijnenspel, maar had alleen een slagje hoger gemogen voor de hedendaagse koper. Dat is dan ook precies wat de tekenaars van Tesla gedaan lijken te hebben wanneer ze deze Model Y op papier zetten, want je zou hen er gerust van kunnen beschuldigen simpelweg een Model 3-foto vergroot te hebben… maar dan zonder eerst de verhoudingen vast te zetten. De SUV komt namelijk – vooral op beeld – nogal opgeblazen voor de dag in vergelijking met zijn lagere broertje, maar na wat gewenning leer je zijn proporties wel appreciëren.

Stap je in de Model Y, dan moet je jezelf er vooral aan herinneren dat je niet gewoon in een Model 3 zit. Zo werd vrijwel alles aan het interieur van de ene naar de andere productielijn overgenomen, tot op het niveau dat je merkt dat de voorzetels gewoon op een soort verhoogjes van 10 centimeter staan omdat de Model 3-stoel anders te laag had gezeten voor de SUV. Dat betekent dus dat we ook hier te maken krijgen met een cabine die zo minimalistisch is dat het de grens met het goedkope aftast, en daar wringt in zekere zin het schoentje voor een Performance-versie als deze. Een klein head-updisplay of gewoon wat gezellige sfeerverlichting had bijvoorbeeld niet misstaan op een auto van dit kaliber.

Whiplash in 3, 2, 1…

Je zou het namelijk bijna vergeten wanneer je erin zit, maar die bescheiden schakelhendel op de stuurkolom – één van de weinige fysieke bedieningselementen in de cabine – geeft toegang tot een enorm vermogen. Maar liefst 462 pk haalt deze auto naar verluidt uit zijn twee elektromotoren – want Tesla spreekt zelf niet over de precieze cijfers. Dat maakt deze Model Y Performance dus even krachtig als de gelijknamige Model 3-variant, maar net niet even snel: terwijl de sedan in 3,3 seconden naar de 100 km/u sprint, doet deze SUV er 3,7 seconden over. Die 0,4 seconden veranderen echter weinig tot niets aan de impact van zijn vermogen, dat als een explosie vrijkomt wanneer je in zijn sportiefste stand het gaspedaal vloert. Je zou er bijna een whiplash van krijgen indien je niet alert bent – en dat is niet overdreven.

Dacht je dat die acceleratie de enige party trick van zo’n Performance-versie was, dan zat je grondig verkeerd. Zelfs deze hogere Model Y lijkt namelijk over meer grip te beschikken dan de fysica hoort toe te laten. Dat merk je niet alleen bij het optrekken vanuit stilstand – waar je ondanks de knalharde acceleratie simpelweg géén bandengepiep hoort – maar ook tijdens het bochtenwerk. Hoe meer gas je geeft, des te sterker lijkt de neus zich naar het midden van de bocht te trekken. Het moet wel gezegd dat deze Model Y daarin een stukje minder lichtvoetig aanvoelt dan een Model 3 Performance. Daarnaast blijft het ook moeilijk om de Tesla’s écht als sportief aan te duiden, want ondanks de extreem korte stuurslag ontbreekt het de besturing daarvoor net wat aan feedback.

EV zonder nadelen

Dat ligt er dan weer aan dat zo’n Tesla, Performance of niet-Performance, het midden probeert te zoeken tussen een spannende rijervaring en gewoon een uitstekende, elektrische gebruikservaring. Op dat laatste gebied blijft de constructeur dan ook leidinggevend, en dat merk je al aan het geringe verbruik van deze elektrische SUV. Bij normaal rijgedrag – waarbij we dus af en toe eens van dat enorme vermogen proefden, hoe zou je zelf zijn – tekende onze Model Y Performance namelijk een gemiddelde van 17,8 kWh/100 km op. Zo’n laag cijfer zien we in werkelijkheid maar zelden op het display van een EV verschijnen, laat staan bij een exemplaar van dit formaat en met dit vermogen.

Daardoor gaf onze boordcomputer – als zoiets nog een ding is wanneer zowat je hele auto een computer is – een totaal rijbereik aan van zo’n 450 kilometer uit zijn accu van 75 kWh. Kijk je er Tesla’s zeldzame cijfers op na, dan zou een Performance als deze onder de juiste voet zelfs 514 kilometer ver moeten komen op één volle accu. En in een Tesla hoef je ook niet te vrezen om effectief eens zo’n lange rit te maken, want met het huiseigen Supercharger-netwerk steeds ter beschikking en een snellaadcapaciteit van 250 kW is die batterij zo weer gevuld. Krijgt het navigatiesysteem namelijk door dat je onderweg bent naar een Supercharger-locatie, dan brengt de Model Y zijn accu al rijdend naar de ideale temperatuur zodat het snelladen meteen kan beginnen.

Hatchback-klep én hoedenplank

Terwijl je een klein half uurtje overbrugt aan een snellader komt dat infotainmentsysteem dan wel tot zijn recht, met zijn gamma aan spelletjes, streaming-apps en virtuele scheetkussens in verschillende tonen. Eens je echter weer onderweg bent, kunnen we er niet omheen dat dat ene display simpelweg niet meer voldoende is. Terwijl andere constructeurs namelijk uitpakken met steeds geavanceerdere head-updisplays moet je bij je Tesla nog naar het midden van het dashboard kijken om je snelheid te zien, en ook de hele klimaatregeling, de rijmodi en de werking van bijvoorbeeld de ruitenwissers zitten verborgen in dat scherm.

Daarnaast vertoonde ons exemplaar ook een paar specifieke kwaaltjes aangezien dit één van de eerste Model Y’s was om in Duitsland van de band te rollen. Zo merkten we hier en daar wel een rateltje op in de cabine en kregen we ook kop noch staart aan de werking van de lompe hoedenplank. Elders gebouwde Model Y’s hebben, ter referentie, helemaal géén hoedenplank, maar dat betekent niet dat we daarom genoegen nemen met een exemplaar waarvan je niet begrijpt hoe je het ding weg kunt klappen. Gelukkig is de rest van de kofferruimte wel lekker functioneel met 854 liter aan officieus volume en natuurlijk een lekker hoog openende hatchback-klep. Daar kan je alleen maar van dromen in je Model 3.

Dokken voor Autopilot

Zoals dat dan gaat, heeft een hogere auto ook een hoger prijskaartje dan zijn lage soortgenoten. Dat geldt dus ook voor deze Performance-versie van de Tesla Model Y, die met zijn basisprijs van 70.000 euro precies 4.010 euro meer moet kosten dan een Model 3 met dezelfde aandrijflijn. Voor dat geld krijg je wel meteen heel wat uitrusting zoals verwarmde zetels op alle zitplaatsen, parkeercamera’s rondom en adaptieve cruise control. Wil je echter meer van Tesla’s iconische Autopilot-functies, dan moet je bijleggen van 3.800 euro voor een systeem dat vanzelf kan parkeren en van rijstrook kan wisselen tot 7.500 euro voor software die ook op eigen houtje remt wanneer een verkeersbord je daartoe aanmaant.

Conclusie

Hoger of niet; de Model Y blijft een echte Tesla. Zo houden de Amerikanen vast aan hun minimalistische bedieningsaanpak en hun leidinggevende technologie, en geven ze de auto – met name als Performance – natuurlijk nog steeds genoeg vermogen om je passagiers de schrik van hun leven te bezorgen. Combineer dat nog eens met een ruimere, beter toegankelijke koffer en je krijgt plots wel een héél complete EV.