Je kan onze rijtesten erop nalezen, intussen hebben we de Insignia al in een aantal gedaantes getest. Opel besloot vanwege de vraag bij de klanten de 4x4-aandrijving te combineren met de dieselmotor. De 2.0 CDTi met 160 pk krijgt de eer. Daarmee lijkt het alsof de 160 pk-versie wat extra adem gevonden heeft tegenover zijn tweewielaangedreven tegenhanger die we in de ecoFLEX testten. De handgeschakelde bak blijft behouden en daar zijn we niet erg tevreden mee. Het schakelen naar eerste versnelling blijkt nog steeds een probleem - ondergetekende stond zelfs even ongewild in achteruitversnelling - en ook vindt de pook moeilijk de weg naar de andere versnelligen. Een euvel dat bij de versnellingsbak hoort, merkten we, want ook bij Alfa Romeo zou dat probleem zich voorgedaan hebben.

De 4x4-aandrijving is uiteraard pas voelbaar wanneer je van de snelweg af gaat en de kleinere kronkelwegen opzoekt. Op de snelweg schakelt de Opel via de Haldexlamellenkoppeling over op voorwielaandrijving om brandstof te besparen. Het systeem wordt in onze testwagen gecombineerd met de FelxRide en het valt op dat het bijna onvolbaar zijn werk doet. Tot het bijna misgaat natuurlijk, dan voel je dat de Insignia met de vierwielaandrijving net dat ietsje meer kan om het geheel in het gareel te houden, ook al ben je met een 1.840 kilogram zware auto onderweg -de tweewielaangedreven versie weegt trouwens maar 1.510 kg, dus ik stel me eigenlijk vragen bij dat hoge gewicht. Opel koos voor een systeem waarbij de wielen niet moeten doorslippen voordat ingegrepen wordt, zodat het bij de bestuurder amper zwoegen achter het stuur is. De achterielen krijgen een elektronisch differentieel, waarbij het wiel met het meeste grip automatisch het hoogste koppel toegewezen krijgt. Wat da lagere verbruik betreft belooft Opel 6,0l/100 km al hielden wij het tijdens onze test op een litertje meer, zonder al te grote lasten mee te torsen. Dat is amper meer dan de ecoFLEX berline met hetzelfe vermogen die we eerder testten. Dat komt omdat Opel de motorsturing en de inspuiting aanpaste met het oog op een lager verbruik.

Binnenin heeft de Insignia ruimte zat. Uiteraard verschilt hij hierin niet van zijn berlinebroers, behalve dan wat de kofferruimte betreft. Schijn bedriegt echter, want wanneer we naar de concurrentie kijken zien we dat zowel de Volkswagen Passat Variant (603-1.731 l), de Skoda Superb Combi (603-1.835 l) als de Peugeot 508 (560-1.908 l) blijven de Insignia Sports Tourer (540-1.530 l) voor wat laadruimte betreft, hij weegt ook pakweg 300 kg meer dan voornoemde concurrenten. De wagen behoort met zijn 4,9m lengte tot de langste in zijn categorie en dat laat zich voelen bij het manoeuvreren. De buitenzijde wordt achteraan gekenmerkt door erg aparte lichtblokken en een even schuin aflopende achterruit. Dat zorgt amper voor een verminderd zicht achteruit maar het lijkt alsof de achterbumper vanwege de langere uitsteek erg kwetsbaar is voor parkeerkusjes. De koffer kan desgewenst voledig dan wel 3/4e geopend worden (handig in garages die niet al te hoog zijn), al krijg je in die laatste stand amper iets in de koffer geschoven. Een apart openende achterruit was hier misschien een betere optie geweest?

De vierwielaandrijving op de Insignia 4x4 is een mooie aanvulling op het gamma. Dat een groot deel van de kopers bij de benzinemotoren ook de 4x4 koos, laat zien dat een combinatie met de populaire dieselmotor van bij het begin een goeie zet is. Het systeem biedt wat extra reserve voor wie zich veilig op de weg wil begeven. Toch lijkt het erop dat het niet onmisbaar is op onze Belgische wegen. Wie vaak snelweg doet, rijdt uiteindelijk gewoon op voorwielaandrijving.