Laat het maar aan de Fransen over om een segment van personenvervoer uit de grond te stampen dat zich eigenlijk baseert op busjes voor je loodgieter of pakketjesdienst. Toch sloeg de Ludospace in als een bom halverwege jaren 90. Want jonge gezinnen - of mensen die hoegenaamd geen interesse in auto's hadden - konden eindelijk een vierwieler op de kop tikken met veel ruimte voor relatief weinig geld. De derde iteratie Ludo van Peugeot zouden we daarenboven eindelijk onder de noemer automobiel mogen zetten. Maar is dit ook zo?

Rifter; ruftige marketingtaal

Volgens de Fransen alvast wel, want ze zijn zo fier op hun eindproduct dat ze eigenlijk geen zin hebben om nog over het originele busje te spreken. Dat busje, de Partner, blijft nog voor je loodgieter maar je buurvrouw met bakfiets en drie kinderen waarvan één zoontje Toine heet mag voortaan een Rifter op de natuurlijke oprit parkeren. Een naam zonder inhoud trouwens, zoals marketingafdelingen ze wel meer kunnen verzinnen.

Nu goed, niet dat dit ooit klanten tegen heeft gehouden. Want we gingen ook collectief aan de Qashqai, Captur en Golf. De term Rifter alludeert nog het meest naar 'een spleet' of 'een hol'. Wederom; waarom dit goed op de bips van een gezinswagen zou staan, het is ons een raadsel.

308 XL

Zolang de wagen zelf maar inhoud heeft, toch? Helemaal correct! En dat heeft de Rufter in overvloed. Want weg is het kale busjes met plek voor veel. Tegenwoordig bouwt Peugeot de Rafter op de EMP2-bouwtstenen. Concreet; de hippere Peugeot 3008, 508 en 308 staan eigenlijk op dezelfde fundamenten. Minder goede reclame voor die rakkers, wel belangrijk voor de Rofter, want daardoor zou deze Rifter zich een stuk meer als een auto moeten gaan gedragen op de openbare weg.

Meer nog! Het platform laat toe om een rits snufjes te implementeren die het dagelijkse leven een stuk makkelijker maken. Nee, dan hebben we het niet over een opbergvak vlak boven het stuur (ook al is dit er), wel over een achteruitkijkcamera, dodehoekbewaking, verkeersbordenherkenning,... dat soort zaken. Zoals in de leasing-Golf van je schoonbroer. Daar bovenop brengt Peugeot ook haar i-Cockpit naar de Rifter. Met het gekende kleine stuurtje en hooggeplaatste instrumentencluster. Of zoals de marketingafdeling het graag noemt; de head-updipslay.

Zweefstukje

428 woorden ver zonder nog maar één keer te reppen over de ruimte binnenin? We durven wedden dat het begint te jeuken bij sommige Ludofans. Ook daar goed nieuws, want de Rifter blijft nog altijd een busje in vermomming. Mét schuifdeuren, plaats voor veel of heel veel kinderen en 4.000 liter aan laadvolume. Om dat te visualiseren; je kan het ego van Trump en Kim Jong-un plaats laten nemen zonder dat ze zouden botsen. Al raden we dan wel de Rifter Long aan, een met 35 centimeter verlengde versie.

Niet dat we daarmee willen zeggen dat de Rifter eigenlijk een lege schulp is met een stuur en stoelen in - enfin, in basistrim wel -, want je kan de Rifter aankleden met meer opbergvakken dan de mobilhome van je nonkel Walter zaliger. Pièce de flotante is de doorzichtige legplank in het plafond met ledverlichting. De Airbus die we naar de presentatie namen was minder indrukwekkend uitgerust.

Rifter GééTéé

Goedgekeurd dus, de ingewanden van de nieuwe Partner voor personenvervoer. Al schuwt de rakker natuurlijk de hardere plastiek niet. Iets waar we trouwens principieel niet meer over mogen klagen, want iedereen staat wel in rij om een crossover te kopen met een hoop extra plastiek op de carrosserie. Idem voor deze Rifter trouwens, want het Citroën-broertje (gelukkig nog gewoon 'de Berlingo') krijgt die eigenzinnige Airbumps op de flank, waardoor die leegte bij de Peugeotversie opgevuld moet worden met wat extra plastiek.

Daarom dat Peugeot besloten heeft om in één trek door plastiek over de gehele onderzijde van de carrosserie en wielbogen te laten lopen. Oogt een stuk stoerder natuurlijk. Hij staat zelfs een stukje hoger op z'n pootjes dan de Partner Tepee. Waardoor je deze Rifter bijna een SUV mag noemen (maar doe dit maar niet). Nog wat straffer? Peugeot heeft ontdekt dat klanten tegenwoordig serieus wat geld stukslaan op hun producten, waardoor er helemaal bovenaan de lijsten een sportieve GT-Line staat. Nee, we verzinnen het niet.

Even serieus

We gingen dan ook op pad met zo'n GT-Line. Of iets specifieker, de Peugeot Rifter GT-Line Standard 1.5 BlueHDi 130 pk FAP Auto 8 STT. Samen even ontleden? Misschien wel. Rifter en GT-Line behoeven geen introductie meer, Standard slaat terug op de 'lengteversie' van de Rifter (Long voor de lange variant). De 1.5 BlueHDi 130 pk FAP is een 1.5-turbodiesel met partikelfilter en Auto 8 STT staat voor een automaat met koppelomvormer en 8 versnellingen. Vooral die laatste twee zijn belangrijke nieuwigheden voor het busje.

De viercilinder diesel gooit alvast 130 pk in de strijd (ook beschikbaar met 75 en 100 pk) en speelt in combinatie met de 8-trapsautomaat een evenwichtig spel. Alvast dé combinatie voor veelrijders of eigenaars die plannen hun Rifter zwaar te belasten. Te meer omdat het enige alternatief - momenteel - een 110 pk sterke driecilinder benzine is. Trekt zich uit de slag in pakweg een Citroën Cactus van een ton maar in de zwaardere Rifter én met de mogelijke stouwnoden in het achterhoofd blijft er niet veel meer adem over.

Beetje maf

Hoewel dus tegen je geloof, bakfietsrijdende ouder, blijft diesel de beste keuze in deze Rifter. Tot er natuurlijk een elektrische variant komt die je dan weer niet kan betalen natuurlijk. Over geld gesproken, minimaal 17.672 euro vraagt Peugeot voor de Rifter. Voor een versie mét wielen, ramen en... dat is het zowat. Al zal die zeker doen wat moet natuurlijk. Onze GT-Line-met-nog-een-hoop-woorden-er-achter-FAP-8 tikte af op 28.780 euro. In lijn met wat je neerlegt voor een 308 SW GT-Line met dezelfde aandrijving.

Je bent een beetje maf als je zo'n centen neer legt voor een hipsterversie van de Peugeot Partner. Gok dus maar dat je in realiteit zo'n 22.000 euro kwijt zal zijn voor een deftig uitgeruste Rifter. Gezien de ruimte, afwerking en rijkwaliteiten tegenwoordig een eerlijke prijs.

Conclusie

We hebben medelijden met de Ludo's, want nu ze eindelijk het niveau van personenwagens halen is de massa hysterisch naar de crossover getrokken. Toch zal zo'n Rifter voor gelijke gelden altijd ruimer, comfortabeler en praktischer zijn. De ultieme familiewagen dus, deze Rifter en zijn broertjes. Het wordt bijna terug hip om met een busje te rijden. De cirkel des leven, zeg maar.