Meer dan 50 procent van alle verkochte Aurissen (Auri?) in West-Europa hebben de hybridemotor onder de kap liggen. Ongezien in het C-segment. Zeggen dat de groene rakker 'maar' een nicheproduct is in de line-up zou een belediging zijn. Meer nog, de Auris is de best verkopende hybride in België. En ergens is dat... raar, want de Auris heeft de uitstraling van een uitgedroogde vod in een rusthuis. Met de komst van deze facelift hoopt Toyota dus niet enkel klanten te overtuigen met de technologie onder de kap, maar ook met de looks.

Geen Japans plastiek meer

Daarin lijken de Japanners alvast geslaagd. Een natuurlijke schoonheid zal het nooit worden, maar het nieuwe bumperwerk voor en achter geeft de rakker alvast een volwassener uiterlijk. De designers wilden de wagen vooral breder doen lijken. Dat doen ze door alles uit te smeren over de lengte. Kijk maar naar het doorlopende radiatorrooster vooraan en de LED-lichten die verbonden worden met het Toyota-logo. Een hint naar de Mirai lijkt niet te ontbreken.

De flanken blijven zo goed als ongewijzigd. Zoek je toch details, dan moet je die ontdekken bij de nieuwe 16- en 17-duims velgen en de haaienvinantenne op het dak. Achteraan wordt de visueel gesmolten achterbumper op de schroothop gegooid en vervangen door strakker tekenwerk. Het oogt allemaal nog steeds wat generisch, maar het voelt in zijn geheel een stuk minder plastiekerig aan.

Breng dat grijs strookje terug

De cockpit laat ons dan weer met een gemengd gevoel achter. De bovenkant van het dashboard heeft nog steeds trekjes van dat uit de GT86, de ronde ventilatiemonden aan weerszijden laten zich tegenwoordig toeschuiven zoals een sluisdeur van een ruimteschip en de bediening van de airco is er twintig jaar op vooruit gegaan. Klinkt allemaal best aardig. Toch is de grootste doorn in het oog het centerpiece van het dashboard.

Het gloednieuwe 7-duims infotainmentscherm wordt namelijk omhuld door een stevige lap zwarte plastiek. Plastiek die bij de facelift niet meer wordt omhuld door een dikke grijze rand maar door een fijn chromen streepje. Iets te fijn waardoor het opgaat in de totaliteit. Het resultaat oogt daardoor nogal, tja, goedkoop aan. Dat is zonde, want het systeem neemt visueel een meer dan knappe stap voorwaarts, ook qua technologie die achter het scherm schuilt.

Kijk je voorbij al de zwarte elementen die het interieur een stuk volwassener (lees: saaier) maken, dan zie je waar dat interieur goed voor is; massa's ruimte bieden. Zowel voor inzittenden als voor bagage. De facelift hanteert trouwens dezelfde dimensies als voordien. Daardoor kan je in de hatchback nog steeds tot 1.199 liter kwijt in de koffer en in de Touring Sports maar liefst 1.658 liter.

Eindelijk tot 70 km/u zoemen

Met de facelift komen er twee nieuwe torretjes beschikbaar, maar de hybridevariant blijft ongewijzigd. Dat is dus nog steeds een 1.8-liter viercilinder benzine gekoppeld aan een elektromotor. Goed voor een gecombineerd vermogen van 136 pk, 142 Nm koppel en een normverbruik van 3,5 liter. Een verbeterde stroomlijn van de carrosserie zorgt er evenwel voor dat de CO2-uitstoot daalt van 84 g/km naar 79 g/km (in het geval van de vijfdeurs). Nog belangrijker is dat je tegenwoordig ook tot 70 km/u in elektrische modus kan rondtoeren (voordien was dat tot 50 km/u).

We kunnen alvast niet ontkennen dat het rijden met de hybride-facelift heel vertrouwd aanvoelt. Dankzij herziene ophangingscomponenten zoals schroefveren, schokdempers en een stabilisatorstangbus zou het geheel alvast iets comfortabeler moeten rijden. Echt opgemerkt hebben we dat niet, maar het pre-faceliftmodel reed dan ook al lekker zacht. Wel viel op dat het allemaal wat stiller werd binnenin. Met reden, want Toyota stak veel tijd in bijkomende geluidsdempende materialen te verstoppen in de Auris. Onder belasting komt evenwel de dreun van de e-CVT-automaat nog steeds binnen.

En die 1.2 benzine?

Naast de hybridevariant reden we ook even kort met de gloednieuwe 1.2-liter turbobenzine. Geen driecilinder zoals bij de concurrentie, wel een viercilinder. Een blok dat goed is voor 116 pk, 185 Nm en een normverbruik van 4,7 liter. In de realiteit eigenlijk meer dan genoeg om in de Belgische file te staan. Al zit je natuurlijk met de hogere CO2-uitstoot van 109 g/km. Echt vaart zit er nooit in, maar het blok doet wat moet, zonder meer.

Conclusie

Oude wijn in nieuwe zakken; dat is de Toyota Auris HSD facelift. Een echte connaisseur weet echter dat oude wijn best lekker kan smaken. Met een verlaagde CO2-uitstoot en normverbruik kan de meest gangbare hybride van Europa er weer een paar jaar tegen. En dat opgewaardeerde uiterlijk maakt de afdronk nog net iets beter.