In 2015 kwam Suzuki op de proppen met de iM-4, een guitig conceptkarretje dat volgens het gefluister in de wandelgangen een voorbode was voor een nieuwe generatie Ignis, een auto die in 2008 uit de handel ging en de geruchten waren nog niet uitgedoofd of Suzuki stond op het einde van dat jaar, tijdens het autosalon van Tokio, al trots met de nieuwe Ignis in de armen. Een kek karretje die zich werpt in het populaire segment van de mini-crossovers en het met zijn voorvaderen in acht optioneel kan doen met vierwielaandrijving.

Uniek voorkomen

Er zijn wel meer knipogen naar zijn voorvaderen, want de Ignis heeft op z'n zachts gezegd nogal uniek plaatwerk. Hoog op z'n poten, smal en korter dan een te vroeg geboren veldmuis. Laat ons voor de verandering eens aan de derrière beginnen. De heupen van de wagen ogen toch wel behoorlijk breed, terwijl boven de wielkasten een soort van muffin is geplaatst. Als je de achterkant een tijdje bestudeert, krijg je wel de neiging dat de wagen naar je lacht, dat is waarschijnlijk ook de reden waarom er zoveel mensen naar ons lachten. De vorm blijft wel het best vergelijkbaar met de achterkant van Nicki Minaj, als je begrijpt wat we bedoelen.

Aanschouwen we de wagen dan op zijn langszijde - echt lang kan je het wel niet noemen - dan vraag je af waar de kreukelzone van de wagen zich bevindt. Leuk extraatje zijn de kiemen achter de achterste deur die een rechtstreekse referentie zijn naar de Suzuki SC 100 GX Coupé uit lang vervlogen tijd. Deze elementen moeten je volgens Suzuki terug laten denken aan de Suzuki’s uit de jaren zeventig. Vooraan zien we wel een stoere wagen met een jong voorkomen en een enkele kleine splitter om het geheel wat sportiever te laten ogen. Het algemeen voorkomen is geinig en schattig, zoals een Franse Bulldog maar dan van Japanse origine.

Zeteloven

We klikken de deur los met de afstandsbediening op onze Suzuki-sleutel die exact dezelfde is als die van de Suzuki Jimny van een paar decennia ouder. We gooien de deur open en worden ontvangen door een simpel interieur met een heleboel harde plastic materialen op het dashboard en stuur in combinatie met kleine koolstofvezel uitziende details. Wij beschikken niet over een keyless start waardoor de voorziene plek is opgevuld met een plastic dop. Het stuur is voor dit type wagen goed van grootte en dikte wat zeker bijdraagt tot de rijervaring. Verder is het stuur beperkt multifunctioneel waardoor je het volume van de radio kan aanpassen en het mogelijk is om je telefoonoproepen, die via Bluetooth binnen komen, te beantwoorden.

Er is een simpele boordcomputer aanwezig waarop je het gemiddeld verbruik, je benzinemeter en enkele kleine andere dingen kan terugvinden. De middenconsole wordt gedomineerd door meer harde plastics en een touchscreen waar je kan kiezen uit je favoriete radiozender - waarbij je van een degelijk geluid kan genieten -, aansluiting van je telefoon via bijvoorbeeld Apple Car Play, achteruitrijcamera en andere instellingen van de wagen. Hieronder vinden we de “wat verouderde” draaiknoppen voor de airco en verwarming met daaronder een stand om een helling af te rijden en een stand voor ongelijk wegdek. De versnellingspook, handrem en verwarmde zetels maken het geheel af tussen de twee voorste zitplaatsen. De zetelverwarming is eerder een zeteloven met zijn aan-uitknop zonder mogelijkheid om de intensiteit te kiezen. De zetels zijn bekleed in stof en zijn meer dan comfortabel genoeg maar geven weinig zijdelings steun.

Achterin de wagen zijn er ook nog 2 zitplekken die wanneer de achterste zetels op zijn uiterste staan, ruim voldoende been- en hoofdruimte bieden. De achterste zetels kunnen ook naar voor worden geschoven om op hun beurt plaats te maken voor extra kofferruimte mocht de 204 liter niet voldoende zijn voor je wekelijkse uitstap naar de supermarkt. De instap is over heel de wagen zeer makkelijk dankzij de hoge zitpositie, al moet je alert zijn tijdens het uitstappen dat je je hoofd niet stoot.

Lotus-genen?

Laag gewicht om de rijeigenschappen te verbeteren, dat is de enige vergelijking die je kan maken met een Lotus al is dat wel een vrij belangrijke. Door de vierwielaandrijving, die moeite heeft met draaien in het straat en kort afzetten, heb je grip zonder einde ondanks zijn extreem dunne bandjes. De wagen laten slippen is blijkbaar een onmogelijk taak. Of de oorzaak moet gezocht worden bij zijn laag gewicht, niet extreem veel kracht of dat we bij elke poging eerst uit onze zetel vielen -door geen zijdelingse ondersteuning- is voor ons een vraag gebleven. Wat we wel weten is dat de wagen ook niet te kantelen was ondanks zijn hoog gelegen zwaartepunt. Eén nadeel is er wel gebleken bij deze vierwielaandrijving, zijnde het draaien in straat waardoor je hem volledig moet afdraaien en daardoor de kracht niet mooi kon verdelen. Verder geen slecht woord.

Al bij al rijdt deze Ignis helemaal niet zoals hij eruit ziet, wat een rare en positieve gedachte is. De wagen voelt speels en vlot; zonder snel te zijn en meer kan je ook niet verwachten van zijn 1.2 benzine motor met 90 pk en 120 Nm koppel. De acceleratie naar 100 km/u neemt 11,9 seconden in beslag en het versnellen stopt bij 165 km/u. We zagen een gemiddeld verbruik van 5,2 liter per 100 kilometer en daarbij zijn we positief verrast aangezien Suzuki 5l/100km opgeeft. Met je tank van 30 liter benzine kom je dus 576 kilometer toe.

De Ignis vraagt je om met hem door te duwen en dat ben je steeds geneigd om te doen, je wilt dat je vooruit gaat en dan zit je best tussen 3.000 en 4.500 toeren. Je kan hem hard de bocht in gooien maar blijft met de gedachte dat hij op eender welke moment op zijn zijkant gaat terecht komen waardoor je zijn volle kunnen niet snel durft aftasten. Na een week van de wagen te hebben kunnen “genieten” zijn we toch steeds iets verder durven gaan zonder probleem. Ook offroad wist de Suzuki Ignis zich uit de slag te trekken, al hebben we hem offroad getest zoals mensen die hem kopen hem offroad zullen gebruiken - over grasveldje knallen. De vijfbak is bijzonder vlot in zijn versnellingen te duwen behalve wanneer je hem in zijn achteruit wil zetten. Dat is meermaals een probleem geweest met een knarsend versnellingsbak tot gevolg.

De afstelling van de wagen is wat naar de harde kant wat een sportiever gevoel geeft, dankzij de comfortabele -lees: zachte- stoelen is je rondrit nog best aangenaam te voelen. Meer dan goed genoeg voor je dagelijkse verplaatsingen.

Prijskaartje...

...is het enige dat niet klein en schattig is aan de wagen. Een Ignis 4x4 kan je zonder kortingen gaan halen bij Suzuki voor 17.499 euro. Heb je met twee aangedreven wielen vooraan voldoende dan kan je met 14.199 euro terecht bij de Japanners. Suzuki geeft standaard wel wat kortingen, hun website in de gaten houden is dus de boodschap.

Conclusie

Een wagen gaan testen zonder te weten wat je moet verwachten, zijn de leukste. Ze kunnen je positief verrassen of hun naam besmeuren. In het geval van de Suzuki Ignis is het een aangename verrassing. Over zijn uiterlijk is lang te discussiëren maar hij rijdt echt fijn.