Een Audi A4 cabrio, het was na de eeuwwisseling een normaal zicht. Een coupé-afgeleide van de middenklasser, daarop moesten we evenwel wachten tot 2007, toen Italiaans designer Walter de'Silva een geniale tekendag had en met de A5 op de proppen kwam. Een auto die tot op heden niet gedateerd over komt in het straatbeeld. Echter met de komst van de nieuwe generatie A4 moet A5 natuurlijk braaf volgen. Walter, die maakt ondertussen vrouwenschoenen (geen grap) waardoor Frank (Lamberty) het tekenroer moest over nemen. Het resultaat?

Nektapijt

Een coupévariant van de Audi A4, tiens! Of wat had je gedacht? Met de gekende potige C-stijl die knipoogt naar de Audi Coupé van de jaren toen een nektapijt en felle Adidas-trainer gedoogd accessoiremateriaal waren. In analogie met de andere nieuwe modellen van het merk met de vier ringen is het zwierige er evenwel wat af. Strakke, hoekige lijnen, scherpe grille en ietwat gekrompen proporties om krachtiger voor de dag te komen.

Toegegeven, het geeft de A5 een bepaalde présence. Echter zijn Sus en Trees zo gewoon aan de vorige A5 in het straatbeeld en is de evolutie zo subtiel dat monden niet meteen open zullen vallen.

Audi's kunnen

Wat Sus en Trees echter niet weten - en zien - is de evolutie die binnenin heeft plaats gevonden. Want kon je de vorige A5 ergens op pakken aan het einde van zijn leven, dan was het wel dat het dashboard wat gedateerd begon te ogen. Die plank bij de nieuwe wordt integraal overgenomen van de nieuwe A4 en is een toonbeeld van Audi's kunnen. Hoogtechnologisch - virtuele cockpit voor je neus -, sober en materialen waar geen twee centiemen op werden gespaard.

Van de kracht die je moet zetten om de aircoknop te draaien tot het geluid dat de gordelklikker maakt wanneer je de rode knop in drukt... alles voelt gewoon aan of het komt van het duurste schap. Koppel dat aan gegroeide dimensies binnenin - zo maar even 2 extra centimeter beenruimte achter - en een gegroeide koffer en de A5 toont nog steeds waarom het in zijn segment de te kloppen coupé is op interieurvlak.

Comfortabele GT

Een streven naar perfectie dat Audi ook op rijdynamiek waar wilt maken. Nu liggen de tijden van ondersturende exemplaren sowieso al even achter ons, het MLB evo-platform moet dat helemaal tot het verleden laten behoren. Een fundament dat 'ie trouwens deelt met A4 maar ook met Q7. Waardoor kracht naar de voorpoten kan worden gezonden maar onder de Quattro-noemer ook kan worden verdeeld over de vier wielen.

Dat laatste was alleszins het geval bij ons testexemplaar. In samenwerking met de 2.0 TFSI viercilinder met 252 pk vast gehangen aan de S tronic-automaat. Een combinatie dat de coupe feilloos maakt tijdens het rijden, met een evenwichtige balans, aangename stuuropbouw en gripgrenzen die veel verder liggen dan wat de viercilinder naar de wielen kan sturen.

Met stoute schoenen aan zouden we zelfs kunnen zeggen dat de nieuwe A5 wat saai rijdt. Zonder drama en emotie. Echter hebben de ingenieurs zo hard gewerkt om die perfectie te bereiken dat je ze er moeilijk op kan afrekenen. Meer nog, we weten dat diezelfde ingenieurs wel voor meer drama kunnen zorgen met dezelfde componenten in de TT. Waardoor je meer dan goed beseft dat ze bij Audi verdomd goed weten in welk vakje ze de A5 juist moesten plaatsen. Dat van de comfortabele GT.

Leasecoupé

Een GT die je op de autobhan of richting het zuiden van Frankrijk de koning te rijk doet voelen. Ook al rij je maar met een coupé-afgeleide van de A4, de bestverkochte leasewagen in België vorig jaar. De prijzen voor dat koningschap zijn dan ook navenant. Want hoewel je net geen 50.000 euro kwijt bent voor de 2-liter met quattro en S Tronic tik je al snel nog eens het dubbele aan in de optielijst. Ons exemplaar tikte alvast af op 77.120,70 euro. Alsjeblieft.

Nu kan je morellen dat dit een berg geld is maar bij de Duitse concurrentie ben je geen euro minder kwijt. Enkel bij Lexus lijk je een koopje te slaan met de full-option RC 300h F-Sport van 55.930 euro. Alleen... hoe graag we de jongens van Lexus ook zien, zo'n A5 staat op afwerkings- en rijvlak gewoon op een serieus hoger niveau.

Conclusie

Dé meest perfecte coupé in zijn klasse, zonder tegenspraak. Alleen ontbreekt daardoor wat ziel in de A5. Als het interieur van een Duitse moderne architect zonder kinderen. Strak, minimalistisch en tot in de puntjes verzorgd. Alleen missen we soms een kindertrommel onder de salontafel die je goesting geeft om er zelf op te tokkelen. Die zal je moeten gaan zoeken in de TT of de S5. Kan perfectie saai zijn? Ja. Is dat daarom erg? De A5 bewijst het tegendeel.