Het ontstaan van de Fiat 124 - waar dit natuurlijk de sterk opgepeperde uitvoering van is - kent iedereen wel? Zo niet: Een samenwerking tussen Mazda en Fiat om een platform te delen, wat resulteerde in de MX-5 ND en de Fiat 124 Spider. Die twee karretjes hebben veel gemeen. De Abarth is alvast het rotjochie in het park dat keet komt schoppen. Afgelopen week mocht die zijn kunnen eens bewijzen op Belgische grond. Eerste indrukken kunnen maken of kraken. Ons eerste gedacht bij het wegrijden met de Abarth was alvast het volgende: “Doe eens effe normaal.” Blijkbaar was er geen knopje in het interieur dat hem “normaal” kon maken. Dit ding maakt herrie of véél herrie. De schuldige is uiteraard de rauwe Monza-uitlaatlijn die we kennen we van de 595 en de 695 maar hier lijkt hij nog een toefje luider. Of leek dat maar zo met het dak eraf? Misschien.

Fiat vs Abarth 124

Die uitlaat is natuurlijk niet het enige wat ze onder de Fiat hebben gevezen.Bilstein veren en schokdemper tekenen present, Brembo remmerij met zelfventilerende schijven (enkel vooraan) en een opgevoerde versie van de 1.4 MultiAir Turbo. Goed voor 170 pk en 250 Nm koppel dankzij een ruim bemeten Garrett-turbo. En om dat allemaal wat lekker op de baan te houden zit er een mechanisch sperdifferntieel tussen de 17-duims wielen. In de pap roeren doen we uiteraard zelf. Er is een 6-traps automaat beschikbaar maar bespaar je 2.000 euro en geniet van één van de leukst schakelde handbakken op de markt... afkomstig van Mazda.

Op z'n Italiaans?

Al is dat niet echt wat je denkt bij het bekijken van dit karretje. Dat het Italiaans design heeft kunnen we niet echt zeggen. De voorkant misschien met wat verbeelding. De rest lijkt eerder een pocket-Amerikaanse roadster. Daar zit Mopar voor iets tussen. Althans dat logo vinden we op meerder plaatsen subtiel terug. Het sexy achtersteven met 4 uitlaatpotten staat hem wel goed. Zelfs in het duotoon matzwart/wit. Kijken we even in het interieur dan vinden we alcantara en leder terug. Rood leder en rode accenten in de stiknaad van het dashboard. Fraai en stoer. Dit is een mooi afgewerkt interieur met leuke zetels. Niet super maar ver van slecht. Zoveel werk hebben ze hier dan ook niet gehad. Oh ja, het metalen embleem al gezien tussen de twee zetels? De eerste 2.500 exemplaren zijn genummerd en dus “speciaal”. Wie zo’n Abarth 124 Spider wel ziet zitten maar het er allemaal wat té uitzien vindt kan bij Abarth ook nog de 124 Scorpione terugvinden. Kies je daar voor de -zwarte lak en niet de witte- dan rij je rond in een zeer sportieve roadster met klasse. Wacht… die Monza Record uitlaat zit ook op dit model. Daar gaat subtiliteit!

Hoe doet hij het?

Gelukkig konden we ons enkele dagen amuseren met de kar. Of toch de helft van de geplande testperiode. Later meer daar over. De motor laat zich graag in toeren gaan en met een 0-100 km/u tijd van 6,8 seconden doet hij in de sprintjes ook niet slecht. In de normale modus is hij al zeer levendig en kan er stevig gehoekt worden. De sportmodus maakt eigenlijk weinig of geen verschil. Misschien een iets snellere respons van demotor door een trucje met de turbo maar voor de rest; beide modi doen hetzelfde. Sensatie bieden bij snelheden die rechter D’hondt niet van zijn stoel doen vallen. De hoofdreden is uiteraard dat we hier met een achterwiel aandrijver rijden en prijze Jesus dat het geen voortrekker is. Er kan dus gewoon op een esp-knopje geduwd worden om het te gaan begaaien op parkings en ronde punten. Jammer dat we ook hier een tegengestelde reactie krijgen… De voortrein is wel érg gevoelig voor onderstuur. Althans dat denkt de auto. De sensor lijkt bij sportief rijgedrag wel zeer fel zijn best te doen wat ervoor zorgt dat de auto zelf in een lange linkse plots inhoud en doorheen de bocht een paar keer afremt. Heel lastig en helaas niet aan te passen tenzij de esp volledig uit staat.

comfort

Het is geen wonder maar echt super comfortabel is zo’n Abarthje niet. Daarentegen is het niets in vergelijking met een Mégane R.S. op het Cup-chassis bij Renault of gewoon dichterbij; de Abarth 595. Je kan nog relax rijden zonder de rug te hoeven kraken na amper 10 kilometer. De zetels zijn voldoende zacht om de kleine steentjes weg te filteren en nog stevig genoeg om je op je plaats te houden. Verder zitten we echt perfect. Alles op de juiste plek. Het dak eraf en planken maar!

Op z'n Italiaans!

Ze krijgen wat te verduren die Italianen. Synoniem voor schoonheid maar helaas ook voor problemen. Als ex-Alfa-rijder kent ondergetekende het gevoel. Helaas was ons test-exemplaar zo’n cliché gevalletje. Plots moeilijk te starten, stotterende motor en zwarte rook uit de uitlaat. Verdict? Dit ding liep nog maar op 3 van de 4 cilinders. Back to sender ermee en inderdaad, bleek dat er een fout gemonteerde bougie de oorzaak was. Hoe je zo’n ding fout monteert weten we niet maar het probleem zal bij de de connectie of de bougietip gelegen hebben. Jammer natuurlijk, het was nu eens eindelijk stralend weer.

Conclusie

De basis is leuk, het ziet er leuk uit, het is een plezier op wielen. Zouden we hem zelf kopen? Ja... maar. Moest de prijs niet zo hoog zijn. De Abarth 124 Spider heb je vanaf 38.678 euro. Dit exemplaar komt op 42.678 euro. Een stevige hap geld. Enkel echte Abarthtisti zullen dit bedrag ervoor over hebben. De Fiat 124 kost er in zijn duurste versie ‘slechts’ 28.000 euro. Je snapt wel wat we bedoelen. Dat is een meerprijs van een mooie A-segmenter. Er is natuurlijk nog altijd een Japans alternatief…