De eerste Toyota Supra’s uit 1979 waren gebaseerd op de Celica liftbacks van die tijd. Ze deelden de achterpartij ermee, maar vooraan werden de fenders boven de wielen vergroot. Oorspronkelijk werd de naam Celica Supra gehanteerd. De bedoeling van Toyota was om er een geduchte concurrent voor de Nissan Z-reeks van te maken. Een 2.5 en een 2.0 waren beschikbaar, beiden voorzien van 110 pk. In 1980 kreeg een aangepaste 2.0 de beschikking over 145 pk, terwijl een compleet nieuwe 2.7 goed was voor – vreemd genoeg – 116 pk.

In 1982 hadden de noeste Japanse ingenieurs reeds de Mk II-versie klaar. Er waren twee versies beschikbaar, Performance en Luxury. Ze onderscheiden zich door verschillende bandenmaat, zetels en uiterlijk. Het seventies-design had plaats gemaakt voor veel scherpere lijnen die volledig in de lijn waren van het gamma uit begin jaren ’80. De 2.7 kon nu ook 145 pk opbrengen, een vermogen dat in 1983 nog steeg naar 150 pk en 160 pk in 1984. Deze Mk II bleef in productie tot 1986, waarna hij vervangen werd door de Mk III.

Ook hier zien we weer een stijlwissel. Vooraan krijgt de wagen weer wegklapbare koplampen, maar de band met de Celica wordt volledig doorgeknipt. Vanaf dat jaar heet de wagen gewoon 'Supra'. De nieuwe motor was een pareltje; de drieliter was goed voor 200 pk in natuurlijk vorm, met een turbo erbij kwam hij op 230 pk uit. Een speciale vermelding krijgt de Turbo-A, een reeks die gebaseerd was op de Group A touringwagen en die zomaar even een vermogen meekreeg van 282 pk. De wagen werd in 500 stuks gebouwd. In die Group A bekampte Toyota de Skyline R32 van Nissan, maar Toyota was erg in het nadeel, vanwege de cilinderinhoud van tegen de 3.000 cc moest de wagen extra gewicht meezeulen, waardoor hij minder kon winnen dan oorspronkelijk gehoopt werd.

In 1993 kwam dan de Mk IV Supra op de markt. Opnieuw zien we weinig verwantschap met de eerdere modellen. Onderstel, ophanging en aandrijving kwamen van de Lexus coupé van die tijd, de SC 300/400. Een nieuw ontwikkelde 3.0l motor met zes cilinders was goed voor 220 pk. Toch was dit slechts een begin, aangezien Toyota door de jaren heen steeds krachtiger versies op de markt bracht. De versie met turbo was al goed voor 276 pk, maar voor de export werd er nog wat aan de turbomotor gesleuteld. Gevolg was dat de Supra in staat was om zowat 320 pk te produceren. Met dat vermogen kon hij de 0-100 aan in 4,6 seconden, terwijl de topsnelheid dik over de 280 km/u lag. Om die straffe cijfers te bereiken, deed Toyota aan wat gewichtsbesparing. Begin jaren ’90 was aluminium hét materiaal bij uitstek, dus daar werd gretig gebruik van gemaakt. Motorkap, targa-dak, bumperstangen werden uit dat materiaal vervaardigd. Ondanks zijn uitgebreidere uitrusting (dubbele airbag, tractiecontrole, betere remmen en wielen, turbo) was de Mk IV zowat 90 kg lichter dan zijn voorganger.

Toch was de Supra daarmee niet aan het einde van zijn kunnen. De 3.0l motor was eigenlijk ontwikkeld om 420 pk aan te kunnen, waardoor sommige onderdelen wat groot uitvielen, maar waardoor verschillende tuners zich ook makkelijk op deze wagen konden uitleven. Dat vermogen naadloos op de weg overbrengen, bleek geen lachertje. De rij-eigenschappen bij nat wegdek zijn dan ook niet Super. Je moet de wagen bij regenweer eerder met fluwelen handschoen vertroetelen, eerder dan bruut het gaspedaal te hanteren.

De ronde lijnen waren enigszins revolutionair te noemen, met als kers op de taart de overmaatse spiler op de koffer. De wagen was ook beschikbaar zonder dat immense handvat, maar op de een of andere manier leken de proporties dan niet te kloppen. De rol die de wagen in de ‘Fast & Furious’-racefilms speelde, deed de populariteit alleen maar goed. Nadeel ervan is dat de meeste Supra’s uit die reeks afgetrapte wagens zijn. Toch is de Supra een wolf in schaapskleren. Je zou deze Japanner niet als concurrent voor een Ferrari of een Porsche inschatten, eerder als een luxueuze cruiser. Tot je aan het stoplicht staat, natuurlijk... De Supra werd in 2002 uit productie genomen en heeft, net als de Celica, tot op vandaag geen opvolger alz zou Toyota in samenwerking met Subaru wel aan iets dergelijks werken.

De Supra’s die tegenwoordig op de markt te vinden zijn, beginnen op een goeie 3.000 euro. Daarvoor heb je een Mk III uit 1990. Wil je een Mk IV waarmee je je Vin Diesel waant, dan tel je daar minstens 2.000 euro extra voor neer, aanpassingen niet inbegrepen.