Komt daar ook nog eens bij dat zo'n weekendkar best te betalen is in Vlaanderen (en laat ons hopen dat ze daar in Brussel niet aan het meelezen zijn). Met dank aan de strikte regels die met de jaren wat losser zijn gaan hangen. De leeftijd werd dan wel opgetrokken van 25 naar 30 jaar, er kwam enorm veel vrijheid voor in de plaats. Want verplicht in een straal rond de woonplaats moeten rijden, dat hoort gelukkig tot het verleden. Je mag nu overal met je young-/oldtimer rondtuffen. Zolang het maar niet is om je kinderen aan school af te zetten of om naar het werk te rijden. Eigenlijk mag je alleen met je oudje voor je plezier rijden, en dat is een goede zaak.

Plezier is nog altijd de beste motivatie om een youngtimer aan te schaffen. Dat het slimme investeringen zijn is bijkomstig, de hogere klasse van youngtimers hebben het de afgelopen jaren waanzinnig goed gedaan, geen enkele beurs kan er tegenop. Maar puur voor het geld een auto onder een doek laten staan, dat is voor beleggers en een jammere zaak voor ons liefhebbers.

W201 love

Ik was al een tijdje op zoek naar een vervanger voor mijn andere klassieker. Hoewel, klassieker kan je het eigenlijk niet noemen. De W201(Mercedes-Benz 190) mag dan wel als youngtimer gezien worden. Mijn 190D met 75 dieselende paarden op de achterwielen is verre van een strepentrekken(in 18,5 naar de 100, jawel) waardoor het verlangen om hem elk weekend los te rijden eigenlijk niet bestaat. Pas op, de 190 rijdt voor een auto van 1991 voortreffelijk. Vooral op vlak van comfort moet hij bijna niet onder doen voor veel nieuw spul. Maar ondanks zijn “baby-benz” badge voelt de Merc nog altijd aan als een tank. De reden dat ik hem nog niet eerder heb weggedaan is simpel, die dingen zijn niet kapot te krijgen.

Tijd voor nieuw spul dus. Ik ben geen moeilijke, bij mij maken zowat alle youngtimers een kans. Maar ik was wel niet alleen, het zou een projectwagen worden samen met mijn vader. Toegegeven, we zijn beide rustige chauffeurs en hadden een voorkeur voor een cabrio. Stiekem nog iets specifieker: een Mercedes SL (R107) die tussen 1972 en 1989 in elkaar werd geschroefd. Superbetrouwbaar in 280-versie. Alleen, heeft die generatie SL al van de oldtimer-boom 'geprofiteerd', waardoor ze echt duur zijn geworden. Dus die droom werd opgeborgen en er werd uitgekeken naar de opvolger, de R129 SL. Je weet wel, die vierkante van de jaren 90.

E30 love

Ondertussen had ik het genoegen om een midzomerritje te maken met een prachtige E30 320i Cabrio van een collega. Wat reed dat ding goed. Vooral de 5-bak viel op, die deed het gewoon beter dan een moderne 6-bak uit een 3 reeks. Ondanks zijn 130pk voelde de 20i niet snel. E30 kenners zullen dit beamen, de 20i is wat lui in de zwaardere open E30. De 325i is de cabrio die je wil hebben. 170 pk en een steengoede reputatie.

Een E30 325i was dus even het doel maar ook een verre droom. Goedkoop zijn ze op z'n minst. Voor goed onderhouden exemplaren wordt vlotjes 15 tot 20.000 euro uitgegeven. Zoeken naar een juist exemplaar is ook een hel. Je moet de juiste sites elke dag bezoeken, anders worden ze opgekocht door een handelaar. Je vindt dan ook hopen E30 cabrio's bij gespecialiseerde dealers. En hoewel dat zeker z'n voordelen zal hebben is de hoge winstprijs die ze er op vragen natuurlijk een stevig nadeel.

zestienhonderd

Weet je, soms moet je gewoon wat geluk hebben. Aangezien ik al 9 jaar deel uitmaak van team Autofans, ben ik vaak het geliefkoosde doelwit voor vragensalvo's van mensen die op zoek zijn naar een nieuw wagen. Iets waar ik totaal niets mee in zit. Meer nog, je mag me alles vragen, zelfs hoeveel de BMW van je grootvader nog waard is. Nee serieus, dat was de vraag die er voor zorgde dat er een e30 in mijn garage belandde. Het was geen cabrio, geen 325i, maar wel een 316i van 1989 met amper 60.000 kilometer die altijd in de garage had gestaan.

Een 316i, mja, toch wat een teleurstelling. Was de vraag geweest: 'hoeveel zou ik nog kunnen vragen voor de 325i Cabrio van mijn grootvader uit 1989 met 60.000 kilometer op de teller'... ik was diezelfde dag nog langsgekomen. Van 16i-prijzen had ik echter geen kaas gegeten. Veel kom je ze niet meer tegen, laat staan met zo weinig kilometer op de teller. Toch de vraag in mailvorm even doorsturen naar mijn vader en op onderzoek gaan.

Pros & Cons

Veel zoekwerk had ik eigenlijk niet nodig, want mijn liefde voor hoekige dingen en dan zeker die uit de jaren 80 steek ik niet onder stoelen of banken. Zo overwoog ik ooit nog een tijdje een Toyota MR2 van de eerste generatie. Plots een mail binnen, met foto's van de 316i in kwestie. Een knalrode coupé in prachtige staat. En o ja, blijkt die 1600 injectie toch nog een respectabele 101 pk onder de kap te hebben. Tja, dan begin je na te denken. Hij mag dan wel niet de gedroomde cruisebak zijn, het is wel een waardige vervanger voor de slome Benz.

De weegschaal van pro's en contra's dan maar boven halen. Voor: Respectabele staat, eerste eigenaar en altijd bij BMW onderhouden. Tegen: De 16i M40 is de zwakste motor van het gamma, de minst betrouwbare motor van het gamma(Youtube ze maar eens) en er is al twee jaar geen onderhoud op gepleegd omdat er nog amper mee werd gereden. Daar komt bij dat rode bimmer zeker niet zo perfect is in real life. De bumpers zijn overal geschaafd, met de verkeerde kleur bijgewerkt, hier en daar zie je een kras en de uitlaat is zo rot als iets(lekker "sportief", dat wel). Ook is er een mistlicht aan vervanging toe, zijn de banden 16 jaar oud en is de automatische antenne geknapt(wat uiteraard na 30 jaar moet gebeuren 2 weken voor de aankoop).

Ook een ritje kon me niet echt overtuigen, hij helt een stuk meer over dan die 320i cabrio van mijn collega, het stuur lijkt veel te zwaar(voor een servo) en de koppeling is duidelijk minder dan bij de zescilinder. Hij gaat wel kaarsrecht de weg over en 130(volgens GPS blijkt dat de teller er 10% naast zit, 120 dus) doet hij met gemak.

Een goed gevoel is geld waard

Het belangrijkste is dan weer wel in orde(denken we toch), er is namelijk geen roest te zien. Voor de zekerheid nemen we een bevriende mechanieker mee op inspectie(danku Dimi). Met een afgedrukt plannetje waar alle roesplekken zich kunnen bevinden hebben we samen de BMW geïnspecteerd. Probeer altijd de fora en youtube-filmpjes af te gaan om zo een idee te krijgen van alle gekende problemen. Stap twee is ook effectief iemand meenemen die die problemen op een goede manier kan inspecteren. Voor een bod heb ik mij gebaseerd op mensen die er meer van kennen. We hebben de hoogst geadviseerde prijs geboden, we vonden het belangrijk dat we er beiden een goed gevoel aan overhielden. Uiteraard is de prijs niet te vergelijken met een 325i Cabrio en is de 316i E30 qua prijs per smile een koopje.

De zoektocht en de aankoop zijn nu achter te rug. We willen rode BMW helemaal terug in ere herstellen, alleen al omdat de vorige eigenaar er 30 jaar goed voor heeft gezorgd. Uiteindelijk zijn we nog te weten gekomen dat hij niet van 1989, maar van december 1990 is en dat hij in januari 1991 aangekocht is voor 740.000 BEF. Een hele hoop geld voor een, naar huidige maatstaven, zeer korte optielijst. Sportstuur, spoiler, kleine boordcomputer(tijd en temperatuur), bumpers en spiegels in koetwerkkleur, alluminium 14" kroonkurk velgen, sportzetels(?), mistlichten en een automatisch antenne. Veel opties zaten er standaard op omdat een end-of-life optiepakket was aangetikt. Voor een 16i zit deze dus relatief dik in zijn spullen. Ook een toerenteller is aanwezig, iets wat ontbreekt op mijn instapper 190. Die 190d zal dus plaats moeten ruimen, al heb ik nog geen idee waar ik hem kwijt kan. Eerst maar even de E30 laten keuren als oldtimer.

Bon, we hebben een 30 jaar oude BMW in alle vertrouwen gekocht. Wat nu? Misschien tijd om hem op de brug te zetten en hem te laten inspecteren door een echte specialist? Wordt vervolgd...