Ayrton Senna was niet alleen een fantastische Formule 1 piloot, hij was ook erg geliefd buiten het circuit. Hij was alles dat een Formule 1 piloot moest zijn, en ver daarboven. Zijn diep christelijk geloof en een afgeschermd privéleven maakten van de man al een legende, lang voor dat tragische weekend in Imola.

Al maakte zijn hevige manier van rijden hem niet erg populair bij zijn tegenstanders (zoals Alain Prost), dat ze respect hadden voor de Braziliaan was een gegeven. De drievoudig wereldkampioen won 41 races in zijn 10 jaar durende Formule 1 carrière en stond 81 keer op het podium. Hij was een meester op de baan, en een god als het regende.

In zijn thuisland Brazilië was iedereen er fan van, de Formule 1 piloot gaf immers miljoenen weg aan Braziliaanse hulporganisaties en startte zelfs een eigen fonds op om het onderwijs van de kinderen in zijn land te verbeteren. Hij was er zo geliefd, dat na zijn dood de regering zelfs drie dagen van nationale rouw aankondigde. Tijdens zijn begrafenistocht door São Paulo stonden ook er maar liefst zo'n 3 miljoen mensen aan de weg, een ongezien feit, toen en nu nog steeds.

Prost vs Senna, Japan '90

In zijn wagen was winnen Senna's enige doel, of hem dat nu populair maakte of niet kon hem niet veel schelen. Zo ook tijdens de Grand Prix van Japan in 1990, een jaar nadat Senna's ex-teamgenoot Alain Prost zich naar de andere kant begaf, naar Ferrari. Senna kwalificeerde als eerste, Prost als tweede maar toch kreeg die laatste betere startpositie. Natuurlijk kwaad op die beslissing trok Senna naar de Japanse stewards omdat de polepositie altijd op de racelijn moet liggen. Door enkele politieke beslissingen werd de polepositie toch niet verplaatst en startte Prost zo toch op de betere positie van het circuit, tegen Senna zijn zin. Een win van Prost zou hem natuurlijk het kampioenschap kosten, maar een did-not-finish van de Fransman zou betekenen dat hij zijn wereldtitel zou binnenhalen.

Voor de race zwoer Senna nog dat hij de eerste plaats zal proberen af te pakken in de eerste bocht, en de gevolgen konden hem niets schelen. Toen de groene lichten uitgingen schoot Prost zoals verwacht vlugger weg uit zijn startpositie (op de betere plaats, *clean side of the track) waarop Senna in de eerste bocht zijn rechterachterwiel aantikte. Beide wagens vlogen in de grindbakken, Prost woedend, en Senna wereldkampioen.

Senna in Donington Park, '93

Senna's echte dominantie kwam pas naar boven in de regen waarvan deze eerste ronde op Donington Park (Engeland) in 1993 het beste voorbeeld is. Alhoewel hij pas op de vierde positie startte kon de Braziliaan zowel Damon Hill, Michael Schumacher én Alain Prost in één ronde voorbijsteken. In de gietende regen.

De Oostenrijkse vlag in Imola, '94

De dood van de Oostenrijker tijdens de kwalificaties de dag ervoor had heel de Formule 1 diep geraakt, ook Senna. Toen de officials na Senna's tragische accident de wagen aan het onderzoeken waren kwamen ze zelfs een verkrompelde Oostenrijkse vlag tegen, naast zijn stoel weggeduwd, bedoeld om na de race mee te zwaaien.

Poleposition in Monaco, '89

Monaco, met zijn smalle straten en scherpe bochten, staat voor veel bekend, maar een snel circuit hoort daar niet bij. Tot ieders verbazing in 1989 dan ook toen Senna maar liefst een volledige seconde sneller kwalificeerde dan (toen nog teamgenoot) Alain Prost. Van een perfecte ronde gesproken.

Top Gear & Antti Kalhola

Heb je zelf nog favoriete momenten? Geef ze dan gerust door in de reacties. Neem ook gerust een uurtje tijd en bekend onderstaande twee filmpjes van Top Gear en van Youtube'r Antti Kalhola.