De fiscus maakt het een voertuig als deze Toyota alvast niet makkelijk om die titel te verdienen. De Hilux is namelijk een pick-up, en daar hoort tegenwoordig een verplichte voetnoot bij. Deze carrosserievorm is met ingang van 2023 zo goed als dood voor de Vlaamse particulier, want vanaf dan wordt een kolos als deze voor de volle pot belast. Enkel indien je een ondernemingsnummer kunt voorleggen, zal je pick-up nog onder het fiscaal voordelige regime van de lichte vrachtwagens vallen. Voor het zover is, klommen we dus nog even in de cabine van een Hilux om te zien wat wij werknemers straks moeten missen.

Gebouwd voor de eeuwigheid

“Klimmen” is daarbij alvast het juiste woord, want een apparaat zo utilitair als deze Toyota kom je maar zelden tegen. De Hilux wordt namelijk nog steeds gebouwd op een ladderchassis, waardoor de cabine letterlijk bovenop de basis van de auto staat. Daardoor is enig trekwerk vereist om jezelf in de bestuurdersstoel te hijsen, al beschikt de Toyota dus wel over enorm robuuste looks. Die worden nog versterkt door de nieuwe neus die de Hilux bij zijn laatste facelift aangemeten kreeg, waarbij de koplampen wat slanker en de grille aanzienlijk groter werden. Je kan er tegenwoordig zelfs voor kiezen om je pick-up aan te kleden met een GR Sport-pakket dat een sportief sausje over het geheel giet.

Je hoeft echter maar even in de Hilux plaats te nemen om te begrijpen dat sportieve aspiraties hier niets te zoeken hebben. Je voelt je namelijk aan de top van een ietwat wankele toren, en het is ook even zoeken voor je er helemaal comfortabel op je troon zit. Dat ligt niet zozeer aan de zetels zelf, maar eerder aan het feit dat het stuurwiel niet de verstelbaarheid en de armleuning niet de steun biedt die je ervan verwacht. Bovendien kijk je aan tegen een ouderwets klassieke tellerpartij en een stratenoud infotainmentsysteem, en gebeurt het schakelen nog langs een automaatpook die je door zo’n kronkelig parcours aan verzetten moet leiden. Dan snap je meteen dat die knuppel een aandrijflijn bedient die gebouwd is voor de eeuwigheid.

Duurzaam in letterlijke zin

Ondanks het feit dat de Hilux allesbehalve verfijnd aanvoelt, is duurzaamheid namelijk wel de indruk die hij op motorisch vlak nalaat. Dan hebben we het voor de duidelijkheid over duurzaamheid in de zin van ‘nooit stuk gaan’, en niet over duurzaamheid op ecologisch vlak. Onder de kap van ons testexemplaar schuilt namelijk een 2.8-liter viercilinder dieselmotor, goed voor een totaalplaatje van 204 pk en 500 Nm koppel. Met futiliteiten als een 0-naar-100-tijd zullen we je niet vermoeien, en ook het gemiddelde verbruik van in ons geval 9,6 l/100 km vermelden we maar even terloops. Daar heb jij als zelfstandige bouwbeheerder waarschijnlijk lak aan, ervan uitgaand dat de rest van je wagenpark uit vrachtwagens en bulldozers met nog grotere dieselaggregaten bestaat.

Wat voor jou telt, is dat een voertuig als deze Toyota robuust moet zijn. En dat is hij ook, want zoals de legende gaat kan je een Hilux bovenop een appartementsgebouw plaatsen, de hele boel opblazen en er nadien gewoon mee verder rijden. Dat hebben wij deze keer niet getest, maar je moet er maar even in rondrijden om te voelen dat deze machine je gaat overleven. Zo beschikt hij over een aandrijflijn waarbij je zelf nog dient te kiezen tussen tweewielaandrijving, vierwielaandrijving voor hoge snelheden of vierwielaandrijving met lage gering. Je moet je ook even inlezen voor je aan die draaiknop begint te prutsen, want schakelen van H2 naar H4 lukt enkel indien je rijdt terwijl het selecteren van L4 alleen werkt tijdens het stilstaan met de transmissie in de neutrale stand. Wanneer je dit verkeerd doet ruikt je hele cabine even naar koppeling, maar goed: dit ding kan wel tegen een stootje.

Werken voor je kost

Dat alles maakt de Hilux misschien niet de gemakkelijkste auto voor de alledag, en dat is ook zo. Zijn ophanging mag bijvoorbeeld wel herzien zijn om nu ook iets van demping te bieden wanneer je laadbak leeg is, maar comfortabel zouden we de hele rijervaring nog niet noemen. Bovendien helt alles best fel over in de bochten, is het stuurgevoel ouderwets vaag en is die enorme dieselmotor ook geen geschenk om naar te luisteren. Je achterste passagiers zitten dan weer bizar hoog, terwijl die laadbak eigenlijk zo groot is dat je er je boodschappen niet in durft achter te laten uit schik om ze bij aankomst verspreid over de hele vloer terug te vinden. Maar doet dat alles ertoe? Natuurlijk niet.

De Hilux is namelijk zo onoverwinnelijk, dat jij je achter het stuur net hetzelfde begint te voelen. Het kan je plots niet meer bommen dat de rest je in hun geëlektrificeerde micro-SUV’s voorbijzoeft, want terwijl zij tot stilstand gedwongen worden door wat lichte sneeuwval ploeter jij desnoods door de apocalyps heen. Dat je daarom de rest van de tijd moet werken om ergens te komen neem je er wel bij, vooral indien je deze auto koopt waarvoor hij bedoeld is. Als bedrijf kost een Hilux je namelijk niet meer dan de gemiddelde bestelbus, terwijl wij wel weten waarmee we liever over een werf, in een steengroeve of door een bos zouden rijden.

Het financiële midden

Hoeveel kost zo’n Hilux dan precies? Voor het goedkoopste exemplaar, de Single Cab met 2.4-liter dieselmotor, betaal je 29.099 euro. Die prijs is natuurlijk exclusief BTW, om in thema te blijven. Dan krijg je stiekem de grootste laadbak van het gamma, maar moet je het wel met twee zitplaatsen stellen. Een Double Cab met ruimte voor vijf kost minstens 31.992 euro, maar eentje met een 2.8-literblok en een automaat zoals de onze kost de zelfstandige 41.207 euro en de particulier 49.860 euro.

Dan krijg je natuurlijk wel meteen het Comfort-uitrustingsniveau mee, dat meer opties en knappe lichtmetalen velgen op je Hilux schroeft. Toch klinkt dat als een flinke smak geld, maar heel wat andere pick-ups gaan daar met gemak over. Zo kiest de Hilux het midden tussen aanzienlijk duurdere premium-pick-ups als de Volkswagen Amarok of Ford Ranger die je minstens 50.000 euro exclusief BTW kosten, en prijspakkers als de SsangYong Musso of Isuzu D-Max die professionelen al in huis halen voor zo’n 25.000 euro.

Conclusie

Toyota mag zijn Hilux dan wat manieren bijgeleerd hebben, maar dat verandert niets aan wat hij is: een werkpaard. Zijn motor is onverstoorbaar rudimentair, zijn ophanging voelt zich het beste thuis in de diepste kuilen en zijn laadbak is opgewassen tegen het zwaarste vuil. En dat is eigenlijk maar goed ook, want daardoor is de Hilux vooral aantrekkelijk voor zij die hem vanaf volgend jaar nog kunnen betalen: hardwerkende zelfstandigen.