Nieuwe bazen betekent nieuwe wetten, ook bij Alfa Romeo. Sinds de toetreding tot het Stellantis-concern moet het Italiaanse passiemerk dus nog maar eens zijn kar keren, en die dendert tegenwoordig letterlijk en figuurlijk in de andere richting van achterwielaandrijvers als de Stelvio en de Giulia. Het nieuwe management heeft namelijk beslist dat Alfa Romeo simpelweg geen passiemerk meer kan zijn als het ook winstgevend wil zijn… En dat alles begint met deze Tonale. Dus dan rijst al snel de vraag: is dit product nog wel de titel ‘Alfa Romeo’ waardig?

Waar zijn die Fiat-onderdelen?

Van buitenaf is het alvast moeilijk om daar volmondig ‘neen’ op te antwoorden. Sterker nog: misschien valt de Tonale stiekem wel makkelijker op het netvlies dan de Giulia en Stelvio dat destijds deden. Bij de lancering van dat tweetal herinneren we ons nog dat we aanvankelijk niet helemaal overtuigd waren, en het design wat tijd nodig had om te groeien tot de onbetwistbare schoonheden die we ze tegenwoordig vinden. Bij de Tonale is dat anders, want zijn neus met die verleidelijke 3+3-lichtsignatuur, zijn lange motorkap en zijn scherp getekende achterpartij vonden we bij de marktintroductie meteen knap… Al kan het er ook aan gelegen hebben dat Alfa dit design al voor het eerst toonde in 2019, en we dus eigenlijk al drie jaar bezig zijn met eraan te wennen.

Wat er ook van zij, hetzelfde herhaalt zich binnenin de Tonale. Daar vind je namelijk een elegant, sportief stuurwiel geflankeerd door een set enorme schakelflippers uit echt aluminium. Achter dat stuur prijkt Alfa Romeo’s eerste digitale bestuurdersdisplay ooit – inderdaad, zo ver kwamen ze inmiddels achter – en het scherp gelijnde dashboard wordt versierd met een dynamische, rood verlichte strook. Niet alleen het design is trouwens om van te smullen, maar het materiaalgebruik staat eigenlijk ook best op punt. Dat alles leidt ertoe dat je maar moeilijk kan geloven dat deze Alfa onderhuids een platform deelt met de Jeeps Renegade en Compass, en met de inmiddels acht jaar oude Fiat 500X… Maar toch is het zo.

Hybride, maar dan mild

Kijk je er namelijk het motorengamma op na, dan vind je er dezelfde 1.6-liter MultiJet-dieselmotor die tot voor kort het vooronder van een 500X vulde. Daarnaast kan je de Tonale ook bestellen met dezelfde hybride aandrijflijn die je ook bij Fiat en Jeep kunt krijgen, al is er wel een maar. In zijn basisvorm produceert die namelijk net als bij zijn soortgenoten 130 pk, maar speciaal voor de Alfisten is er ook een versie met 160 pk. Ongeacht je keuze blijft de indeling echter hetzelfde, met een 1.5-liter viercilinder benzinemotor die wordt gekoppeld aan een compacte elektromotor in de zeventraps transmissie. Dat klinkt dus als het recept voor een zelfopladende hybride à la Toyota Corolla, al beschrijft Alfa Romeo het resultaat toch als een mildhybride… En een kort ritje met de Tonale leert al waarom.

Van een zelfopladende hybride verwacht je namelijk dat hij op z’n minst een paar kilometertjes elektrisch kan rijden. Dat doet je Tonale Hybrid nagenoeg nooit; daar haal je hoogstens het einde van je straat als die toevallig maar een paar honderd meter lang is, licht afhelt en je stapvoets rijdt. Daarnaast zit het verbruik van een echte hybride van dit formaat waarschijnlijk tussen de 5 en de 6 l/100 km, terwijl onze Tonale toch gemakkelijk de 7 l/100 km voorbijging. Een Full Hybrid konden ze dit dus niet noemen omdat iemand wel eens het idee kon krijgen om hem met iets als een Toyota Corolla Cross te vergelijken, en dan was de Tonale gedoemd geweest. De techniek gaat echter wel iets verder dan die van de gemiddelde mildhybride, die doorgaans enkel over een starter-alternator op de verbrandingsmotor beschikt en dus helemaal niet elektrisch kan rijden.

Roeien met de riemen die je hebt

Als het dus enkel en alleen je doel is om zuinig te rijden, dan laat je de Tonale misschien beter links liggen. Dat hoeft echter geen probleem te zijn, want jij bent geïnteresseerd in een Alfa Romeo. Jij bent andersdenkend, geeft underdogs het voordeel van de twijfel en wil niet gezien worden in de doordeweekse eenheidsworst van buurjan met de pet en alleman. Dan is er doorgaans geen betere manier om een glimlach op je gezicht te toveren dan een ritje met een Alfa, al willen we je verwachtingen misschien niet te hoog plaatsen. Vooral met deze al-dan-niet-mildhybride aandrijflijn durft de motor namelijk wel eens treuzelen en onverwacht reageren op je gasinput. De Dynamic-stand selecteren via Alfa’s DNA-draaiknop verhelpt dat euvel enigszins, maar een echt levendige aandrijflijn wordt dit nooit. Zoek je dat, dan is de aanzienlijk sterkere, vierwielaangedreven plug-inhybride binnenkort misschien meer je ding.

Want inderdaad: de Tonale zoals we hem hier zien is in essentie een voorwielaangedreven auto. Dat vindt de Alfist doorgaans wat jammer, want de Giulia en Stelvio dankten hun uitstekende rijeigenschappen voor een deel aan hun achterwielaandrijving. Toch is de Tonale absoluut geen slecht sturende auto, wel integendeel. Het is ronduit verwonderlijk hoe strak ze deze SUV weten te maken hebben, wetende dat ze vertrokken zijn van iets als de Fiat 500X. De koets blijft bijvoorbeeld opmerkelijk recht in de bochten, terwijl de voortrein precies doet wat je langs het stuur beveelt. Dat stuurwiel geeft enkel wat te weinig feedback naar onze smaak, maar je kan niet alles willen in dit segment.

Betaalbare Alfa

We zeiden het namelijk eerder al: de Tonale moest niet gewoon een auto voor de liefhebbers worden maar ook een auto voor de toevallige echtgenoten van die liefhebbers. Zoek je met andere woorden meer naar inzetbaarheid dan naar de ideaal aangesneden apex, dan zou je wel eens verbaasd kunnen worden door deze Alfa Romeo. Je krijgt zonder morren je kroost achterin en ook voorin zit je riant, terwijl in de koffer een mooie 500 liter bagage past. Het enige dat zo’n cliënteel misschien kan tegenhouden is Alfa’s twijfelachtige reputatie op vlak van betrouwbaarheid, en daar moeten we inderdaad melden dat ook onze Tonale niet vies was van een sporadisch waarschuwingslampje of twee. Maar goed: ze waren telkens oranje en pas bij rood moet je stoppen, toch?

Verder is deze Tonale aanzienlijk lager geprijsd dan zijn twee achterwielaangedreven merkgenoten. Terwijl de goedkoopste Giulia bijvoorbeeld 44.500 euro en de Stelvio zelfs minstens 50.150 euro moet kosten, betaal je voor de basis-Tonale maar 34.600 euro. Dan krijg je hem ook meteen met de – weliswaar slechts 130 pk sterke – hybride aandrijflijn, en zijn ook 18-inchvelgen, een automaat, een digitaal bestuurdersdisplay, een infotainmentscherm met smartphoneconnectiviteit en cruise control standaard van de partij. Toch duikt de Tonale zo nog flink onder de basisprijs van pakweg een Cupra Formentor, een Volvo XC40 of een BMW X1, en vooral die laatste twee zie je bij ons op de hoek van iedere straat. Stel je dan maar eens voor hoe mooi het leven zou zijn indien er daar een even groot aantal Alfa's tussen mocht staan...

Conclusie

De Tonale is een echte Alfa Romeo zoals de Giulietta destijds een echte Alfa Romeo was. Ja, hij is voorwielaangedreven en nee, er schuilt geen diavolo van een motor onder de kap, maar dit is wat Alfa Romeo moet doen om te kunnen blijven bestaan in een steeds competitiever wordende autosector. Om die reden alleen al zeggen wij: kopen die handel. Want Alfa Romeo is een mooi merk dat fijn sturende automobielen moet kunnen blijven maken, en eigenlijk is ook deze Tonale aan het einde van de dag een mooie, fijn sturende automobiel. Het is er gewoon eentje waar je moeder toevallig ook mee kan rijden.