De tijd dat de S-Klasse een nieuw design en nieuwe technologie op de markt bracht, ligt al lang achter ons. Gedaan dus met nieuwe lijnen en nieuwe snufjes die eerst op Stuttgarts grootste limousine werden geïntroduceerd, en dan langzaam hun weg vonden naar de andere Mercedes-modellen. Vandaag krijgen kleinere modellen die eer al eens toebedeeld.

BEKIJK HIER ONZE VIDEOREVIEW:

Korter door de bocht

Neem nu het design. Heb je de andere grote berlines uit het Mercedes-gamma al eens van dichtbij gezien, zoals de CLS of de E-Klasse, dan komt het lijnenspel van deze nieuwe generatie S-Klasse niet als een verrassing. De W223 (die als verlengde versie de codenaam V223 meekrijgt) heeft de barokke lijnen van zijn voorganger ingeruild voor het strakkere ontwerp van de andere berlines uit Stuttgart.

Deze nieuwe S-Klasse werd ook groter: 5 centimeter extra voor de – nu ja – korte versie (tot 5,18 meter), en 3 centimeter extra voor de lange versie (tot 5,29 meter). De wielbasis nam respectievelijk met 7 en 5 centimeter toe, tot 3,11 meter en 3,22 meter. Negen op tien S-Klasse-klanten kiezen trouwens voor de verlengde versie, en kunnen vanaf deze generatie vierwielsturing aanvinken, waardoor de achterwielen tot 10 graden meedraaien en de draaicirkel van dit slagschip aanzienlijk verkleint. Een absolute must, eigenlijk.

Hey Mercedes

Zit de revolutie van deze nieuwe S-Klasse dan in het interieur? Wel: nee en ja. De W223 en V223 introduceren het MBUX-infotainmentsysteem in Mercedes’ grootste, dat je onder meer via “Hey Mercedes” met je stem kunt bedienen. Alleen... was de kleinste Mercedes uit het gamma, de A-Klasse, deze S-Klasse sinds 2018 al voor. De vorige S-Klasse dateerde immers uit 2013, toen het Stuttgartse infotainment nog als Comand door het leven ging.

Toch zit de échte primeur en de trap hoger van deze S-Klasse wel degelijk in dat MBUX-systeem. Het is hier immers aan zijn tweede generatie toe, en maakt een behoorlijke sprong voorwaarts. Vink je alle MBUX-opties aan, dan word je constant begeleid door een virtuele butler, die op vraag niet alleen de verwarming hoger of lager zet of de navigatie instelt, maar nu ook de passagiers op de achterbank op hun wenken bedient, en zelfs anticipeert. Kijk je als chauffeur bijvoorbeeld achterom, dan zakt de zonwering van de achterruit, of grijp je naar het handschoenkastje, dan gaat de verlichting er automatisch aan.

Meer is niet altijd beter

Het maakt ook dat de binnenruimte meer dan ooit een digitale omgeving is geworden, met vooraan een centraal tabletvormig infotainmentscherm van 12,8 duim, dat het aantal knoppen op het dashboard gevoelig vermindert. Het wordt geflankeerd door een al even digitaal instrumentenpaneel dat in ruime mate personaliseerbaar is, een head-updisplay met augmented reality dat onder meer pijlen op de weg projecteert om je navigatierichting aan te geven, en op de achterbank nog de nodige schermen voor de passagiers.

Zes schermen dus, en dat moesten er écht niet meer zijn. Zeker vooraan is de vernieuwing niet altijd een verbetering. Los van de leercurve die dergelijke systemen altijd vragen, wend je je blik verder af van de weg omdat het scherm lager staat dan voordien, en kun je een hoop functies niet altijd blindelings bedienen. Het 3D-effect op het instrumentenpaneel is dan weer knap, maar de meerwaarde ervan is ons tijdens onze testweek eigenlijk volledig ontgaan.

Zacht deinend

Gelukkig staat het zitcomfort nog altijd op torenhoog niveau. Zoals gebruikelijk in dit segment, kun je met de aankleding en configuratie verschillende kanten op en lijkt bijna geen enkele S-Klasse op een andere. Voor de achterbank zijn er bijvoorbeeld maar liefst vijf verschillende varianten, en de meest luxueuze daarvan maken van de plaats schuin achter de chauffeur eigenlijk dé uitverkoren plaats in de S-Klasse. Massage, verwarming, koeling, elektrische verstelmogelijkheden in alle richtingen en hemels zachte kussentjes aan de hoofdsteunen,… Je moet uiteraard bijbetalen, maar het resultaat zet deze Mercedes nog altijd een halve trede hoger dan zijn concurrenten uit Ingolstadt en München.

Ook vooraan heb je als chauffeur allerminst te klagen, al springen er daar wel enkele afwerkingsdetails in het oog. Zaken die de vorige S-Klasse schijnbaar beter deden. Neem nu het paneeltje in de deur om de zetelverwarming te bedienen en de stoelpositie in het geheugen op te slaan. Gebruikte de vorige S daar nog aparte knopjes voor, dan is dat nu één paneeltje. Het is muggenziften, we weten het, maar op dit niveau komt het op de details aan.

De standaard luchtvering maakt veel goed, en zorgt ervoor dat ook het rijcomfort prinsheerlijk is. Zelfs met forse 20-duimsvelgen deint de S-Klasse liever zachtjes dan dat hij droge informatie doorgeeft. Je kunt eventueel nog kiezen voor een predictieve ophanging op 48 volt, die de weg scant en anticipeert op putten en oneffenheden, en die het koetswerk enkele centimeters omhoog tilt als er een zijdelingse aanrijding dreigt. Al is dat laatste niet nieuw: de Audi A8 heeft dat immers ook. Qua rijhulp kan de S-Klasse in theorie autonoom rijden op niveau 3, al is het voor de praktijk nog even wachten op wettelijke goedkeuring. Net als... de Audi A8.

Romige diesel

Wij reden onze testrit trouwens met de S 400 d 4Matic, een vierwielaangedreven (alleen de basisdiesel heeft achterwielaandrijving) zescilinder-in-lijn zonder milde hybride ondersteuning, maar met 330 pk en 700 Nm. Dat romige koppel zorgt in alle omstandigheden voor voldoende power en waft-vermogen, waardoor je geen seconde twijfelt aan de sprinttijd naar 100 km/u in 5,4 seconden. Dat we tijdens onze testperiode uitkwamen op een gemiddeld verbruik van 7 tot 8 l/100 km, is voor een auto van dit kaliber trouwens een mooie prestatie.

Voor het overige hoef je op motorvlak (nog) geen revolutie te verwachten: het aanbod bestaat voorlopig uit klassieke benzine- en dieselmotoren, waarbij alleen de benzineversies milde hybride ondersteuning krijgen – EQ Boost, in Mercedes-taal. Een plug-inhybride volgt later, een volledig elektrische versie wordt binnenkort als EQS onder Mercedes’ EQ-label uitgebracht.

Prijzen

Hoeveel je nu betaalt voor de nieuwe Mercedes S-Klasse? 105.270 euro voor de S 350 d in korte versie. Het prijsverschil met de lange versie komt aan op 4.000 tot 5.000 euro, cru gezegd peanuts in dit segment en wellicht de reden waarom er zoveel klanten toch voor de L gaan. Onze S 400 d 4Matic in lange versie heeft een basisprijs van 124.025 euro, maar kwam met alle opties uit op zo’n 160.000 euro.

Shop je bij de concurrenten, dan ben je bij BMW minstens 92.950 euro bij, en 109.950 euro voor een 740 Ld xDrive, die min of meer equivalent is aan onze S 400 d 4Matic. Bij Audi betaal je minstens 92.780 euro, een equivalente dieselversie voor onze 330 pk sterke S 400 d heeft Ingolstadt dan weer niet.

Conclusie

Krachtige motoren en een voortreffelijk rijcomfort had zijn voorganger al, dus op dat vlak kan de nieuwe S-Klasse niet veel verbeteren. De elektrische revolutie is weggelegd voor de EQS, dus de grote vernieuwing is bij deze generatie op het eerste gezicht niet meteen merkbaar. Ze is er wel degelijk: in de digitale en spraaktechnologie. Die brengen weliswaar enkele kleine minpuntjes met zich mee, maar zorgen er toch voor dat Stuttgart weer het voortouw neemt vergeleken met München en Ingolstadt. Ook qua luxe, veiligheid en rijcomfort staat deze S-Klasse weer aan kop, maar niet altijd meer met dezelfde voorsprong als weleer.