Om met de deur in huis te vallen: daar waar tegenwoordig een soort elektronica fetisj zich meester heeft gemaakt van de huidige generatie motoringenieurs is er bij Kawasaki een liefhebber van oldschool zelfcontrole aanwezig. Géén tractiecontrole, géén anti-wheelie, géén vermogensmappings, niets van al die onzin. Het is dat Europa ABS verplicht want anders had ook dat mooi in de rekken blijven liggen. Een handicap zegt u? Wel enkel op papier want eens dat papier in je binnenzak van je motovest is verdwenen en je onderweg bent met deze nieuwst incarnatie van de ‘Zed’ ben je instant overtuigd van het tegendeel.

Harmonisch

Waar je vroeger met 948cc onderweg was, met een dikke duizend zeg maar, staat deze Z900 toch duidelijk een trapje lager dan de brutale Z1000. De krachtontplooiing is mooi uitgesmeerd met een speelse vermogenskick vanaf 7.000 tpm maar 125 pk en 98,6 Nm koppel zijn geen monsterlijke cijfers en net dat benadrukt wat deze motor moet zijn volgens Kawasaki: een homogeen geheel dat chassis en motor in perfecte harmonie kan laten samenspelen waarbij die elektronica enkel een valse noot op een anders vlekkeloos pakket zou zijn.

Ik zeg wel vlekkeloos maar onze rit begint wel met een valse start: bij een koude motor draait deze stationair pakweg 2.500 tpm, op zich niets abnormaals maar Kawasaki heeft ervoor gekozen om dit voor elkaar te krijgen door het gas kunstmatig open te draaien wat voor een wat onwennige gasrespons zorgt tijdens de eerste 5 minuten. Hier zijn toch al jaren andere oplossingen voor die duidelijk wel beter kunnen maar op zich maken we van een mug een olifant want verder is de gasrespons onberispelijk.

Lekker rauw

De zit van de Z900 is een fijne plek om te toeven, je zit wat meer in de motor wat je meer voeling bezorgt maar toch nog voldoende plek om je benen in de uitsparingen van de tank kwijt te kunnen voor een langere rit. Niet dat je daar eigenlijk nog aan denkt want de Z900 begeesterd eens je onderweg bent. Draai je het gas open dan word je getrakteerd op een rauwe, gretige soundtrack van de dikke viercilinder. Opnieuw een huzarenstukje van de Japanse ingenieurs met hun ‘engineered intake sound’ maar als het zo goed klinkt kunnen wij niet anders dan goedkeurend knikken.

Ons testexemplaar is voorzien van het optionele ‘performance pack’ maar we hebben uit goede bron dat zelfs de standaard uitlaat op hetzelfde niveau kan bekoren. Ondanks de sound ga je toch ooit moeten schakelen en ondanks het gebrek aan quickshifter hebben we hier ook allerminst te klagen. Haarfijn, licht en super precies laat het linkerpedaal zich bedienen en doe daar nog de ‘assist en slipper’ koppeling bij en je zou de Kawa constant een paar trapjes terug klikken om terug van die grom te kunnen genieten.

De Golf GTI onder de nakeds

De laatste factor die de elektronica doet vergeten is het sublieme rijwielgedeelte. Moest je het in autotermen zeggen dan is de Z900 de Golf GTI onder de nakeds: een mooie alleskunner die iedereen vertrouwen geeft maar zeker z’n mannetje staat als het tempo opgeschroefd wordt. Want dat tempo kan écht verschroeiend hard zijn voor de voetsteuntjes die schurend aangeven dat je het iets te bont maakt. Enkel z’n wat zwaardere gewicht - mede een gevolg van het weliswaar mooie buizenframe - en het gebrek aan instelbare ingaande demping zijn kaarten die hij moet afleggen aan ‘échte’ supernakeds, al moet je daar wél een boterhammetje extra voor laten.

Moet je dag in dag uit leven met deze Z900 kan je je wel eens gaan storen aan die harde demping - dwarsrichels vormen op de duur toch een lichte pijniging van de ruggenwervel - en de toerenteller schittert in z’n onduidelijkheid. Het is mooi instelbaar, je vindt er alle mogelijke info die je maar wilt, zelfs een volledig overbodig ‘ECO’ symbooltje toont wanneer je ‘milieubewust’ aan het gas geven bent maar vooral de toerenteller is voor verbetering vatbaar, zeker in felle zon.

conclusie

Een motor waarbij we opnieuw spreken van klassieke - lees niet-radiale - remklauwen, géén elektronica en puur rijplezier is een unicum aan het worden maar een verademing in de technologische wedloop. Een allemansvriend voor wie net opstapt maar dat in stijl wilt doen (de Z900 is er ook in A2 versie) maar evengoed een hooligan die de meest doorwinterde naked fans onder ons kan bekoren. Een kilometervreter, nee, maar een funmachine voor elk niveau met een zeer fair prijskaartje, dat wel.