Vraag ons niet waarom Fiat Chrysler Automobiles (FCA) tegen de stroom inzwemt en besluit een nogal potige 2.2-diesel te creëren terwijl de meerderheid van merken richting de kleinere eenheden kruipen. Het antwoord daarop moet je waarschijnlijk zoeken bij het Italiaanse bloed in het conglomeraat. Die hebben namelijk nogal eens de neiging om lekker eigenzinnig uit de hoek te komen.

Rouwig kunnen we daar niet om zijn, want Mazda toont met haar eigen 2.2-liter dieselblok in de Mazda6 aan dat net iets meer longinhoud in realiteit nog steeds meer finesse biedt zonder daardoor stukken vuiler te zijn. Zijn ze bij FCA ook in die opzet geslaagd met hun MultiJet II?

Blokken maar

Omdat het tenslotte een motortest is, kunnen we niet anders dan dieper ingaan op het blok. Die vervangt in de Cherokee alvast de 2.0 MultiJet I met 170 pk en borduurt in wezen verder op dat blok. Het is te zeggen, werd de viercilinder Multijet I diesel nog samen ontwikkeld met GM (waar hij door het leven ging als CDTi bij Opel en als TiD4 bij Saab), dan is deze MultiJet II een eigen inhuis ontwikkeld product. Nu ja, vrij te gebruiken door alles binnen FCA natuurlijk. Het ijzeren blok met aluminium kop valt op door de grotere inhoud (die 0,2 liter), een hogere injectie (2.000 Bar in plaats van 1.600 Bar), een turbo met variablele geometrie, een intelligente alternator, een oliepomp met variabel debiet en balansassen om geluid en vibraties tegen te werken.

Het resultaat is een blok dat in staat is om maximaal 200 pk en 450 Nm op te wekken (op dit moment althans). Een teruggeschroefde versie is er ook beschikbaar met 185 pk, het koppel blijft evenwel gelijk. Ook gelijk voor beide uitvoeringen zijn de CO2-uitstoot en het normverbruik. Dat bedraagt in de Cherokee respectievelijk 150 g/km en 5,7 l/100 km. Ga er echter maar van uit dat er een groenere variant (met minder pk's) en een krachtigere variant in de coulissen wacht. Kwestie van Alfa Romeo Giulia-cliënteel op haar wenken te kunnen bedienen.

Multicultureel

Wij gingen in de Cherokee alvast op pad met de 200 pk sterke variant. Die wordt, net zoals de 185-versie, gekoppeld aan een automaat met negen trappen van ZF-makelij en de Jeep Active Drive-vierwielaandrijving. Een combinatie die goed op elkaar lijkt in te spelen. Oké, de ZF-bak lijkt in de Cherokee soms nog wat verloren te lopen in zijn versnellingen maar het blok doet zonder morren wat van hem gevraagd wordt.

Het Italiaans blok voelt daardoor nogal Duits aan in de Amerikaanse Jeep. Wat we daar juist mee bedoelen? Dat de Cherokee zich zonder drama over de weg laat sturen. Daardoor missen we wel wat het unieke vijfcilindergeluid van de 2.4 JTD maar juichen we de stille en trillingsloze werking toe. Of je die multiculturele samenleving kan smaken, dat hangt af van je vooroordelen. Ben je van mening dat Italiaanse motoren een slag apart moeten zijn, dan moeten we je teleurstellen. Anderzijds, het is 2015 en dit is een dieselblok van de laatste generatie... wat had je gedacht?

Dorstig?

Twee dagen lang reden we de Cherokee in Nice en omstreken. Daarbij flaneerden we door de straten van Monaco en scheurden we over de bergwegen van de Monte Carlo rally die we leerden kennen met onze Abarth Biposto-rit. Het resultaat na dat wisselend en soms wat bergachtig parcours (lees: een verkeersdrempel is er hoger dan heel de Ardennen) is een gemiddeld verbruik van 7,4 liter. Daarbij was de Sport-stand trouwens eerder regel dan uitzondering.

Verplicht marketingpraatje

Jeep grijpt de lancering van het nieuwe dieselblok aan om de Cherokee rijkelijker uit te rusten afhankelijk van de uitvoering. Om niet in marketinggezwets te vervallen komt het er op neer dat je tegenwoordig gemiddeld zo'n 1.400 euro aan opties gratis mee krijgt op de Cherokee.

Als je goed naar de foto's hebt getuurd, horen daar geen visuele verschillen bij. Jeep vond de introductie van de nieuwe MultiJet II dus niet groots genoeg om ook op dat departement wat veranderingen door te voeren. Daardoor krijg je nog steeds het redelijk 'love it or hate it'-uiterlijk. Je bent voor die spitse neus met hooggeplaatste lichten of je krijgt er nachtmerries van, zo simpel is het.

Conclusie

Stiller, met minder trillingen, groener én krachtiger. Deze MultiJet II toont nog maar eens aan waarom overheden - en ook boomknuffelaars - zich niet mogen blindstaren op de cilinderinhoud achterop de kofferklep. Italiaanse flair moet je echter niet zoeken in dit blok, dit is een werkpaard dat ter beschikking staat van de FCA-groep en in die zin doet 'ie zijn werk voortreffelijk. Wij kijken nu al uit naar een potentere variant onder de kap van de Alfa Romeo Giulia.