Een officiële introductie in Europa heeft Infiniti nog te goed, of zal het nooit krijgen. Wat wel vast staat is dat Infiniti ondertussen al 25 jaar bestaat en dat de man in de straat het merk nog steeds niet kent. Het blijft vreemd hoe afwezig Infiniti is in de reclamewereld waar haar concurrenten haast niet weg te denken zijn, denk aan Audi, BMW, Lexus, Mercedes...

In 2008 kwam het merk naar België, maar al snel bleek dat het gamma destijds niet strookte met de Belgische verwachtingen. Té grote motoren (waaronder de stevige V6- en V8-benzines) en geen echte instapmodellen. Deze Q50 ligt volgens Infiniti wel binnen de verwachting van de Belgische klant.

(Te) hoog gemikt?

Infiniti richt haar pijlen op de drie Duitse constructeurs: BMW, Mercedes en Audi. Ze zijn er niet voor verlegen te zeggen dat enkel die drie merken hen interesseren. "Wij willen in dat rijtje thuishoren" aldus de heren van Infiniti toen we er een praatje mee sloegen. Jammergenoeg leggen ze de lat van hun nieuwe wagens daarmee zo torenhoog dat enkel teleurstellen nog tot de mogelijkheden hoort. Deze Infiniti Q50 is daar het bewijs van: een prima wagen, maar hij moet onderdoen vergeleken met een van zijn Duitse concurrenten. Een bedje waarin meerdere merken ziek lijken zijn.

Looks

Wie wil concurreren met de drie gevestigde waarden kan zich makkelijk distantiëren met een gewaagd(er) design, iets waar ze bij Infiniti duidelijk op mikten. Achteraan ziet hij er naar onze mening iets té Japans uit, vooraan scheert hij hoge toppen met een coole en agressieve blik. Focus je alleen niet op alle kromme lijnen in de wagen, want er is er letterlijk geen enkele recht. Qua design een winner dus, in onze ogen. Erg zakelijk en professioneel.

System error

Ook binnenin is het prima vertoeven. Meest opvallend element daar zijn de twee schermen. Bovenaan zie je als bestuurder ten alle tijde de navigatie, het onderste scherm kan je besturen voor muziek, instellingen, enzovoort. Prima uitvinding en het klopt dat je als bestuurder altijd je navigatie wil zien, ook als je passagier tien minuten nodig heeft om een instelling te wijzigen. Helemaal op punt staat het systeem echter nog niet. Op een week tijd liep het twee keer vast. Als het werkt, doet het dat dan weer wel prima. Snelle touchscreens die zelfs swipen mogelijk maken.

Achteraan vertoeven is prima met voldoende beenruimte voor de kinderen. De koffer is met zijn 400 liter een pak kleiner dan die van de BMW 3-reeks, die slikt minimaal 480 liter.

Diezelfde koffer sluiten zorgt wel elke keer voor een hol en goedkoop geluid, een echte domper. Dezelfde kwaaltjes vind je binnenin rond het open dak bijvoorbeeld, waar flinterdun materiaal gebruikt werd en dat weinig kwalitatief aanvoelt. Laat ons duidelijk zijn dat al de rest in het interieur qua afwerking prima en solide is. Maar kleine mankementen worden, jammergenoeg, beter onthouden dan de vele goede.

Ga voor de hybride

We reden twee motoren van de drie die in het aanbod zitten: de instapper 2.2-liter diesel en de top of the line 3.5-liter V6 hybride.

Laat ons beginnen met de 2.2 diesel (2.143cc). Goed voor 170 pk en 400 Nm, gekoppeld aan een zeventraps automaat. In wezen een ex-Mercedes blok. Inzake prestaties prima en ook het gemiddelde verbruik van zeven liter valt best mee. Al doen de échte premium jongens het daar stukken beter met hun zuinigere versies die meestal gelijke prestaties weten neer te zetten. Al zal je niet over dat verbruik vallen, wel over het geluid. Het blok is gewoonweg te slecht geïsoleerd. Het woord tractor dwarrelde meer door onze gedachten dan gehoopt. Dat hij achterwielaandrijving heeft en op een goed chassis gebouwd is, maakt dan weer veel goed. Want de wagen heeft enorm potentieel. Al denken we dat deze motor niet de juiste keuze is.

Een betere keuze is de 3.5-liter V6 gecombineerd met een elektrische motor en Hybride-badge op de kont. De grotere longinhoud en het snel beschikbaar zijn van de 350 Nm aan koppel zorgt ervoor dat hij veel romiger en leuker rijdt. De 364 pk en vierwielaandrijving zorgen dan weer dat je de 1.901 kilogram zware sloep in 5,4 seconden naar 100 km/u trekt, meer dan snel genoeg dus. Het blok is ook verfijnder en had veel minder last van die storende geluiden die we in de 2.2 diesel waarnamen. Dat beter rijden kost je wel een extra liter benzine per honderd kilometer, 8 liter gemiddeld.

Net omdat hij er best zakelijk uitziet en wil concurreren met leasebakken is de CO2 super belangrijk, een aspect waar Infiniti erg veel aandacht aan schonk. De 2.2-diesel zit op 114 g/km. Opteer je voor de automaat, dan komen daar wel 10 eenheden bij. De hybride zit met 159 g/km net boven dat van de BMW 328i Berline met xDrive die 157 g/km uitstoot (maar wel 100 pk minder heeft). Laat je de vierwielaandrijving weg, dan zakt het zelfs tot 144 g/km. Marginaal slechter dan de 139 gram van de 3 Reeks ActiveHybrid.

Sturen met een draadje

Waar beide motoren wel last van hebben is de steer-by-wire technologie Een technologie waar Infiniti als eerste ter wereld mee uitpakt op een productiewagen. Niet meer dan wat elektronica verbindt je stuur met de wielen. Mocht die elektronica het begeven zijn er drie elektronische back-ups, de vierde is de hydraulische besturing. Een verplicht nummertje van de Europese Unie die steer-by-wire zonder hydraulische back-up verbiedt. Dit sturen door een kabel (vergelijk het met de input die je geeft op een Playstationcontroller) zorgt er wel voor dat je weinig of geen voeling hebt met wat de Q50 juist deed, doet of gaat doen. Het comfort van een stil stuur op hobbelige wegen is aangenaam, maar kan niet op tegen de communicatie die je eigenlijk van een stuur verwacht.

Overvloed aan technologie

Er is nog meer technologie die een donkere wolk over de Q50 trekt. Want hoewel de Japanners erg fier zijn op al die bakken technologie, zien wij er liever enkele verdwijnen. Bij iets te vlot rijden, voorbijsteken of anticiperen riskeer je stevig opgeschrikt te worden door biepjes, automatisch remmen en alarmcentrales waarmee je een heel dorp op de been krijgt. Iets beter afstellen dus, of de boel gewoon buiten gooien.

Prijzen

Meespelen in de markt van premium wagens is verleidelijk, want de prijzen swingen er de pan uit - goed voor de marges. De Infiniti Q50 2.2 diesel in Sport-trim, zoals wij hem reden, kost je minstens 42.730 euro. De Infiniti Q50 S Hybride kost je minstens 52.900 euro. Die prijzen zijn niet mis en zijn, naar ons gevoel, iets té Duits voor de Infiniti Q50, hoewel de standaarduitrusting rijkelijker is.

Conclusie

Kijk, je maakt het jezelf onnodig moeilijk door van de daken te schreeuwen dat je mee wilt spelen met de Duitse drie, maar niet dezelfde kwaliteit of dealernetwerk kan garanderen. De hoge verwachtingen die ze opleggen zijn een smet op het blazoen van de Q50. Is het een slechte wagen? Verre van. Tegenover zijn voorganger, de G37, zelfs een geweldige evolutie. Maar te veel foutjes maken het eerder een dure Nissan dan een premium Duitser. Zoek je dus een alternatief voor een 3 Reeks, Audi A4 op Mercedes C-Klasse? Ga dan eens kijken bij Jaguar of Lexus. Moest je onderweg een Infiniti-dealer tegenkomen, spring er eens binnen.

Hoewel onze testwagens ook op Duitse platen stonden, zijn deze foto's niet de onze. Ons eigen fotomateriaal werd op een ongelukkige manier vroegtijdig verwijderd.