De huidige Accord is al van de achtste generatie en gaat mee sinds 2008. Waar de vorige generaties Accords nog de ene prijs na de andere in de wacht sleepten, is het muisstil rond deze Accord acht. Je komt ze ook nauwelijks tegen in het verkeer. En eerlijk is eerlijk, ondanks zijn sportieve koets zijn het meestal iets oudere mensen achter het stuur. De Accord stond jarenlang voor een communicatief onderstel, voor geavanceerde motoren en voor betrouwbare techniek. Blijft daar dan niets meer van over, of is er meer aan de hand?

Laten we beginnen bij het begin. Uiterlijk en imago. Aan de styling van de Accord kan het alvast niet liggen. Met zijn smalle koplampen en hoekige vormen ziet de Japanner er best goed uit. Zeker in deze Type-S uitvoering met dikke velgen en dito spoilers is de Accord gewoon afgetraind. Vanachter hebben ze wel een steek laten vallen. Waar de topbenzine nog over 2 fraaie verchroomde uitlaten beschikt, moet deze 2.2 turbodiesel het met één zielig gebogen pijpje doen.

Het interieur vinden we iets minder fraai. Versta ons niet verkeerd, er worden mooie materialen gebruikt en alles lijkt stevig in elkaar gezet. Alleen kan je het, dankzij de bediening van de GPS, nu ook niet echt stijlvol noemen. Ook zijn bepaalde elementen verouderd. Vooral de navigatie, het mag dan wel een groot scherm zijn, je kan er de pixels op tellen. De sportieve klokken, de liggende aluminium gaspedaal en het klein pookje kunnen we dan weer wel appreciëren. Verder beschikt de Type S nog over lekker brede sportstoelen met dikke wangen. De kofferbak is daarentegen met 464 liter niet overdreven groot voor een wagen van 4,72 meter.

Onder de kap zit zoals gezegd een 2.2 turbodiesel. Die 2.2 gaat al een hele tijd mee, en je zou dus een groot oldschool turbogat verwachten. Dat valt allemaal reuze mee. We zijn zelfs echt te spreken over deze viercilinder. De powerband begint pas vanaf 2000 toeren en is redelijk klein. Toch hebben we hem graag en dat is omdat de 180 pk en 380 Nm voor deze 2.2 echt niet gelogen zijn. Hij laat de 1.545 kg zware sedan dan ook in 8,7 seconden naar de 100 sprinten. Ophouden doet hij pas bij 220 km/u. Op cruisesnelheid hoor je de diesel ook amper. Het kroonjuweel van de Honda is echter zijn manuele zesbak. Kort, licht en trefzeker. Je vraag je af waarom alle manuele versnellingsbakken niet zo kunnen zijn. De Type S springt zuinig genoeg met zijn brandstof om, alleen is 147 g/km nu niet echt een CO2-cijfer waar je de gemiddelde professionele rijder mee bekoort.

Waar je hem wel mee kan bekoren is zijn onderstel. De Accord blijft zijn voorgangers eer aandoen en rijdt best sportief. De dikke 18” velgen op ons testexemplaar gaan zeker helpen, maar hij plakt op de weg. Alleen had de besturing met meer gevoel gemogen. De balans tussen sportiviteit en comfort is dik in orde. De Accord is vooral een snelwegbeest, maar in deze klasse mag je ook niets anders verwachten.

De vraag is dus of deze achtste Accord een miskende auto is? Het antwoord laat zich niet in één kant duwen. De Accord rijdt prima, beschikt over een lekkere diesel en is in Type S trim een knappe verschijning. Aan de andere kant blinkt hij nergens in uit. En dat kan je maar beter wel doen in een segment waar degelijke Duitsers de wet bepalen. We zijn benieuwd of Honda zijn 9de Accord iets begeerlijker kan maken, want anders gaat de Accord in onze contreien helemaal naar de achtergrond verdwijnen.