De Swift krijgt een 1.6 atmosferisch blok onder de kap met 136 pk. Dat is niet om van achterover te vallen, maar de concurrenten in het A-segment doen niet beter. De sprint naar 100 km/u doet de Japanner in 8,7 seconden maar voelt sneller aan door zijn hoog toeren-interval. En als we de Swift moeten vergelijken met een speler uit het Renault-kamp, dan is de Twingo RS zijn evenknie. Die krijgt ook een 1.6 onder de kap met 133 pk en is daarmee een geduchte concurrent voor de Swift, net als de 500 Abarth met zijn 135 pk.

De afwezigheid van de turbo zorgt ervoor dat je de Swift Sport in hoge toeren kan jagen zonder enige belemmering, net zoals dat bij de Twingo de bedoeling is. Je moét hem zelfs in hoge toeren jaren want de Swift Sport vraagt een andere rijstijl dan de Swift 1.2. Je voelt de wil om minder snel te schakelen al vlug aan. Bij het starten van de motor lijkt die leuk te klinken. Werken met tussengas en vaak lang wachten aleer op te schakelen zijn dan ook basishandelingen in de Swift. Jammer genoeg stelt dat geluid teleur in vergelijking met de concurrenten. De Swift vergelijken met de Abarth zou de Italianen oneer aan doen. Zelfs bij goed doortrekken heb je als omstaander geen wauw-effect en lost die de verwachtingen niet in na het zien van de dubbele uitlaat.

Als bestuurder heb je wel het nodige plezier. Door de korte wielbasis en voldoende vermogen kan je de Swift naar zijn grenzen duwen en misschien wel verleggen. De Swift is daarmee ook geen cruiser, zeker niet. Je moet hem op binnenbaantjes rijden waar het nodige bochtenwerk en de afwezigheid van te veel omstaanders uitnodigen tot sportief rijgedrag. Door trekken tot 7.000 toeren is een must, zoals eerder gezegd. En zelfs in de hoge toeren en bij snel bochtenwerk houdt de Swift goed stand. Uitbreken kan, maar zal nooit ongevraagd gebeuren. Ook onderstuur blijft achterwege, al voel je de technologie wel af en toe bijspringen. En ondanks de hoge toeren blijft het verbruik van de Swift Sport beneden alle verwachtingen, amper 6,6 liter per 100 kilometer. Dat is opmerkelijk te noemen, aangezien Suzuki zelf een gemiddelde verbruik van 6,4 liter communiceert. Des te opmerkelijker gezien de afwezigheid van een turbo waardoor autosnelwegen iets te veel vragen van de Swift, ondanks zijn cruise-control. In zijn zesde versnelling op een snelheid van ongeveer 120 km/u maak je bijna 4.000 toeren, een turbo-blok halveert dat met de nodige impact op het verbruik.

Ook de looks en interieur verraden zijn sportieve aspiraties. Naast de standaard Swift valt de Sport-editie op met nieuwe mistlichten, xenon koplampen en een nieuw getekende grille vooraan. Langszij krijgt hij de sport bestickering en merken we knappe 17 inchers op. Achteraan doen de spoilers en dubbele uitlaat alle moeite om stoerder over te komen. De aanpassingen doen hem goed en maken hem een pak aantrekkelijker. Binnenin vinden we 1 uitrustingsniveau terug. Zwart leder met rode naden en de nodige 'sport'-badges onderscheiden het interieur van zijn basis variant. Goede zetels met goede lendesteun vallen meteen op. Jammer genoeg is  die lendesteun niet te verstellen en vindt niet iedereen met zijn postuur de juiste houding. Het stuur voelt erg goed aan door zijn lederen afwerking. Het dashboard is stijlvol opgebouwd en laat zich goed bedienen. De materiaalkeuze bestaat voornamelijk uit plastiek maar is van zekere kwaliteit.

Toch laat de Swift enkele steken vallen. Zo is de stuurkolom afgewerkt met zwakke plastieke materialen en kan je het bestuurdersraampje wel automatisch openen maar niet automatisch sluiten. Of je zit als bestuurder op je plek en sluit de wagen met zijn automatische vergrendeling. In de gemiddelde auto gaat die automatisch vergrendeling af zodra je je deur opent, in de Swift niet. Hier moet je via datzelfde knopje de vergrendeling eerst afzetten en is een trek aan de deurklink niet voldoende. Het zijn schoonheidsfoutjes, maar het hot-hatch segment zit niet stil en pakt niet alleen uit met power, maar ook met afwerking. Gelukkig zijn de opmerkingen die we aanhaalden kleine zaken die snel aangepast kunnen worden en geen structurele missers. De algemene opbouw en afwerking van de Swift liet een goede indruk na.

Vergelijken met de Twingo RS of Abarth 500 gaan we nog niet doen, simpelweg omdat ze gevoelsmatig te dicht bij elkaar aanleunen. De Swift voel alvast heel stabiel aan, geeft veel vertrouwen en is niet te hard afgeveerd. Grote pluspunt, nu al, is de versnellingsbak van de Swift. Een prima zestraps manuele versnellingsbak die zich leuk laat bedienen en een erg sterke indruk achterlaat.

De Swift Sport begint vanaf 16.000 euro en is daarmee 1.600 euro goedkoper dan de Twingo RS. De 500 Abarth is de duurste van de drie en kost je 19.000 euro. Daarmee is de Swift Sport de goedkoopste van de hot hatches in het A-segment. En ondanks die lage prijs geeft Suzuki erg veel auto voor dat geld. Opties kent de Suzuki bijna niet, op de metaalkleur na. Zaken als sportzetels, xenon lampen, 17 inchers, spoilers, cruise control, lichtsensoren enzovoort horen tot de basisuitrusting. Dat maakt dat Suzuki met deze Swift een prima speler in haar segment heeft, ondanks makkelijk op te lossen foutjes.

Tekst en foto's: Pieter Aertgeerts
Met dank aan Suzuki voor de testwagen

{{galerij}}