Peugeot is terug op het rechte pad. Na de uitstap met de gigantische gapende muilen en saaie gebakjes kan je tegenwoordig bij de dealer leuk speelgoed buiten rijden. De 208 GTI maakte een goede beurt op de redactie, de RCZ R belooft een geweldig ding te worden en de "reguliere" RCZ laat harten sneller slaan. Al staat hij niet enkel mooi in de showroom, ook op het asfalt weet hij zijn mannetje te staan.

Derrière om U tegen te zeggen

De RCZ rolt al sinds 2010 van de band bij Magna-Steyr, toch zie je ze amper op de baan. En dat is raar want de RCZ is - zeker met zijn facelift - een geweldige wagen om te bekijken. Vloeiende lijnen, een evenwichtig design en een achterste om u tegen te zeggen. De lijn met een vrouw is snel te trekken.

Het faceliftmodel is trouwens een facelift pur sang. De gapende muil - sluit die maar ver weg op in de Franse Alpen, Peugeot - maakt plaats voor een bescheidenere grille met een V-lijn eronder die uitmondt in twee LED-streepjes. Een look die hem in het echt beter bekt dan de persplaatjes doen geloven. Verder blijft het bij het oude. Het bobbeldak (Zagato's doube bubble) en glooiende achterraam blijven bestaan. De achterbumper omhelst nog altijd een diffusor met een dubbele uitlaat aan de linkerzijde.

Echt Carbon

Als de basislijn al mooi op het netvlies valt, dan zijn het de details die een blijvende impressie maken. Het Nacré-witte model, dat een parelmoerglans heeft, contrasteert geweldig met de glanzend zwarte elementen in de voorbumper. Het carbon dak op de RCZ - een optie van amper 1.500 euro - belooft ook wat jaloerse blikken. Al is het spijtig dat niemand gelooft dat je echt carbon kan bestellen op een Peugeot. De optionele negentien duims velgen geven de RCZ een lekker agressieve look. Al zijn de standaard velgen van de Fransoos zeker ook niet mis. Het opklappend spoilertje maakt het geheel af.

Frans interieur met een Duits sausje

Kruip je door de wel heel brede deuren naar binnen, dan word je verwelkomd door een aangenaam interieur. Lederen dashboard, stoelen die zo uit een Porsche Cayman lijken gesprongen te zijn en een afgeplat sportstuurtje zonder enige vorm van knopjes - geweldig overigens. Het enige dat doet denken aan zijn aartsrivaal, de Audi TT, zijn de ronde ventilatiemonden.

Het interieur van de Franse coupé is dan ook gewoonweg aangenaam om in te vertoeven. Toegegeven, de instrumentencluster kon net iets spannender, de GPS heeft lelijke kleuren die afsteken tegen het design van de RCZ en het analoge klokje in het midden is misschien net iets te cliché. Al bewijst het nog maar eens dat Peugeot zich bij het ontwerpen van de RCZ gericht heeft op de Duitse coupé, maar het niet hopeloos heeft gekopieerd.

Start je de wagen met de sleutel - spijtig genoeg zonder startknop - dan komt de Fransoos met een humeurige brom die doet denken aan Ebenezer Scrooge tot leven. Manuele handrem naar beneden, versnelling met een korte gooi in eerste leggen en vertrekken maar.

Nekpijnmachine

De eerste twintig kilometers van onze test mochten we - redacteur Sven en ik - doorbrengen in een goede oude Brusselse file. Niet meteen de uitgelezen kans om de 200 leeuwen uit de 1.6 THP te laten werken. Al toont het wel aan dat de RCZ iets uniek is. De blikken en pijnlijke gedraaide hoofden waren niet te tellen en de vriendelijke knikjes van leasingsrijders wekten ergernis op bij de Porsche-rijders. Porsche-rijders die geen aandacht kregen in diezelfde file met hun + 60.000 euro kostende machines.

Op geen enkel punt kwam onze mannelijkheid zelfs in het gedrang. Iets waar je met twee mannen in een Audi TT vlugger last mee hebt. De RCZ is dan ook een onvervalste showcar. Maar bon, toch maar eens tijd om die 200 leeuwen uit te laten?

De Franse Leeuw

Trap je het gaspedaal in, dan word je aangenaam verrast door de sportieve sound die de 1.6 weet op te wekken. Stukken sportiever zelfs dan het geluid uit de 208 GTI/ Mini Cooper S (twee wagens die dezelfde motor gebruiken). Hoe dat komt? Door de vloek van de 21ste eeuw. Een sound composer versterkt het geluid via de boxen voor een vollere klank. Iets waar je in een BMW M5 moord en brand om zou roepen maar bij deze viercilinder toch past. Een M5 heeft namelijk een gigantische V8 die - met de nodige tweaking - in staat moet zijn om een hemels geluid te maken. Een 1.6 viercilinder blijft een, tja, 1.6 viercilinder. Wat extra volume opwekken is dus ook weer niet zo erg.

Snel voelt de RCZ met die volle klank echter nooit aan. Al bewijst de snelheidsmeter best wel het tegendeel. Hoewel de 7,6 seconden naar de honderd niet meteen je ogen in de kassen drukt zijn het vooral de hernemingen die opvallend soepel verlopen. De coupé is dan ook eerder een wagen om lange afstanden mee te reizen dan een binnenwegenbochtensmijter. Daarvoor heeft Peugeot de 208 GTI in het gamma.

Beland je dan toch op die binnenwegen met de RCZ, dan kan je rekenen op de aangepast voorophanging die standaard is op de 200 pk-versie. Daarmee ontpopt de Franse coupé zicht tot een redelijk lichtvoetig toestel. Chirurgische precisie wordt het nooit, maar hij laat zich gezwind van bocht tot bocht loodsen. Enige spelbreker in dit verhaal is die aangepaste ophanging vooraan die blijkbaar toch niet altijd weg weet met de 275 Nm koppel. Drijf je hem net iets te ver, dan word je getrakteerd op onderstuur dat zich kordaat laat corrigeren, de remmen ten spijt. Die laatste pakken trouwens snedig. Zeker de 340 mm grote voorste schijven krijgen de RCZ snel tot stilstand.

Valt er dan niets over te klagen?

Natuurlijk staat de RCZ bol van de kleine ergernissen in het leven. Zo is het stuurwiel te dik, - nieuwe trend in autowereld blijkbaar - is heel het multimediasysteem hopeloos verouderd en kan je achterin nog geen chihuahua kwijt (wat weer gecompenseerd wordt door de gigantische koffer van 312 liter). De zitpositie is trouwens ook niet optimaal, al kan je na twintig minuten van draaien, schuiven en trekken toch tot een compromis komen tussen stoel, pedalen en stuurwiel. Ook is de tankklep door zijn horizontale plaatsing halverwege de koffer idioot en zorgt het telkenmale voor enkele gemorste druppels op de carrosserie. Tenslotte heeft de RCZ een monumentale neiging om naar links te trekken bij harde acceleratie op slechte wegen - die je in België sporadisch tegenkomt - en voelt de versnellingsbak wat agrarisch aan.

Maar goed, al die kleine dingen zijn vergelijkbaar met de moedervlek op Cindy Crawford haar gezicht, het is er nu eenmaal. En betreffende die nerveuze linkse voortrein, een stuur daadwerkelijk deftig vastnemen kan ook veel helpen. Iets wat we tegenwoordig met al die elektronische mumbo jumbo niet meer gewoon zijn.

Conclusie

De RCZ is een potente, knappe, langeafstandsreizer die opvalt in het Belgische verkeer. Open je echt het vergelijkingsvat, dan wordt het verhaaltje nog mooier. Onze testwagen koste 39.380 euro (met zo'n 8.000 euro aan opties). Een Audi TT 2.0 TFSI met ongeveer dezelfde opties (6-bak, fwd, 19" velgen, navigatie, S-line, leder, xenon, etc.) kost een mooie 48.016,10 Euro. Gaan we puur naar de basisprijs kijken, dan kost de Audi TT 36.300 euro terwijl de RCZ 30.970 euro van je afneemt.

De rekening is dan vlug gemaakt. Spijtig dat mensen niet de perceptie achter zich kunnen laten dat ze dan maar met een Peugeot rijden. RCZ-rijders kunnen van mij alleszins op een goedkeurende knik rekenen. En dat is ook iets waard in deze steeds meer verzurende maatschappij.