Als je een beetje mee bent met de Amerikaanse automotive wereld op vlak van Duitse merken weet je misschien al dat de VW CC – zoals hij daar altijd al genoemd werd – één van Volkswagens best verkopende modellen is. De facelift ziet er ook behoorlijk ver-Amerikaanst uit. Of dat iets uitmaakt? Je moet voor chroom zijn en grote grilles, daar komt het op neer. Pluspunt is dat enkelingen zich ook vergissen en de CC verwarren met de Phaeton. Een wagen die toch wat klasses hoger zit. Laten we dit keer eens van start gaan met de mindere kantjes van de wagen. Het interieur mag de spits afbijten.

Als je plaatsneemt achter het stuur dan denk je "mooi zo". Sierlijsten van goede kwaliteit, een chique ogend analoog klokje, een designkenmerk van Audi hier en daar en ga zo maar door. Altijd leuk, toch? Maar dan ga je verder kijken en ga je voelen. Dan blijkt alles vanaf de sierlijst naar onderen toe helemaal niet zo premium is als je verwacht in zo’n knap uitziende wagen. Harde plastics voor het onderste deel van het dashboard. Waarom is dat een minpunt? Het oogt goedkoop, er komen snel krasjes en vetvingers op. Overdreven? Voor zijn prijs en uitrusting mag het wel wat premium afgewerkt zijn, toch? Een zacht laagje faux-leder ofzo en probleem opgelost. Nog minpunten? Eigenlijk kan er ons geen enkel te binnen schieten. Misschien het zicht naar buiten toe dat op sommige plaatsen wat te fel belemmerd wordt en de prijs die wel heel snel oploopt als je toch iets van aankleding wil. Ziezo. Op naar de kwaliteiten van de CC!

Hij is behoorlijk zuinig zonder hybride-hulp! Er werden evenveel snelweg- als dorpskilometers gereden en daarbij hebben we niet echt moeite moeten doen om het gemiddelde verbruik onder de 6 liter te krijgen. Het meeste van de tijd stond er 5,2l/100 km af te lezen en mits wat groene moeite kon dit nog zakken. Van de drie motorisaties is deze BlueTDI veruit de zuinigste. De tweeliter TDI is de enige dieselmotor in het gamma. Hij is verkrijgbaar met 140 of 170 pk (uitgerust met DSG). Rij je liever op het goede spul, dan kan je twee keuzes maken. Een pover 1.8 TSi’tje of een radicale sprong maken en kiezen voor de V6 FSi. Een model met 300 pk, 4Motion vierwielaandrijving en een DSG-bak. Terug naar onze 2.0 BlueTDI, hoe presteert hij? In combinatie met de DSG6-automaat is er niet veel op aan te merken. Met momenten hoor je motor amper draaien. Heel rustig blok, niet gemaakt voor agressieve rijders. De DSG mag dan wel een enorm goede versnellingsbak zijn, hij moet net iets te veel schakelen naar onze mening. Vreemd want hij heeft nog behoorlijk wat koppel vroeg in de toeren (max koppel van 320 Nm!). Één ding waar we ons aan stoorden – en ik meestal continu probeer uit te schakelen – is het automatisch Start-/Stopsysteem. Dat is namelijk overijverig, bespaart in de meeste gevallen helemaal niets en werkt alleen maar het verslijten van je starter in de hand. Of dat de halve liter per dieseltank waard is... Ik denk het alvast niet.

De wegligging is ook helemaal niet slecht. Je kan behoorlijk snel door de bocht zonder dat je het gevoel hebt dat je de wagen laat werken. Overhellen doet hij wel maar slechts miniem. Hard afgeveerd? Dat wel, op zijn Volkswagens. De ophanging is nét iets te sportief. Je zit dan wel in een “Sport”-zetel met zacht leder en alcantara, het komt met momenten toch te hard over. Of de opties "Dynamic Drive Control" en "Elektronisch Sperdiferentieel" daar voor iets tussen zitten? Het zou zo maar eens kunnen.

Conclusie? Een knap ogende vierdeurs coupé die met der tijd alleen maar beter is geworden. De afwerking laat volgens ons een niet-zo-premium-indruk na en dat is in combinatie met een (zo goed als full option) prijs van ruim 50.000 euro toch jammer. De motor is vrij ideaal te noemen en stelde ons zeker niet teleur. Onmisbare opties die we je als tip kunnen meegeven? Jazeker: Pack Lounge (2.200 euro – met onder andere: navigatie, ParkDistance Control, cruise control, alarm), Aluvelgen Lakeville (611 euro – best ogende velgen en in aftermarket zeker geen knappere 18”ers te vinden voor dat geld).