Dankzij de filmreeks “Transformers” is de Camaro een gekend gezicht geworden buiten de Amerikaanse grenzen. Toen de wagen in onze agenda werd gezet, wisten we niet wat de kleur ging zijn. Diep vanbinnen hoopten we echter op een knalgeel model met zwarte strepen, al was het maar om onze eigen dromen uit te zien komen. En jawel hoor, onze Amerikaanse gebeden werden aanhoord. De Camaro is een beest! Eentje die wij hier bij Autofans met veel plezier uitlaten...

2de indruk

Gek genoeg is de tweede reactie een stuk minder opgewonden dan de eerste. Waarom? Tjah, we moeten het cabriodak laten zakken en dat is blijkbaar - als je het goed wil doen - een hele klus. Draai de hendel los, druk ruim 20 seconden op een knop, stap uit en duw het dak nog eens op zijn plek. Dan kan je kiezen voor een premium look en de afdekplaat over de softtop plaatsen. Deze zit in een zak en moet opengevouwen worden. De montage is behoorlijk losjes. Bij rijden op de autosnelweg denk je dan ook dat het ding elk moment een vlucht gaat nemen. Ons fotomateriaal in de koffer plaatsen ging met het dak open maar net. Het euvel van het dak vergeet je echter snel als je de motor start.

"Power much"?

De grote 6.200cc V8 komt vrij subtiel tot leven. Zolang je de motor niet in toeren jaagt, klinkt hij zelfs vrij gezapig. Tijd om te vertrekken dus! In de middenconsole zien we vier metertjes die informatie geven over de motor- en transmissietemperatuur. Na een ellenlange wachttijd tot al die meters de juiste temperatuur gaven, was het tijd om deze transformer de sporen te geven. Heerlijk hoe je het vermogen zo lineair met het toerental voelt opkomen.

Tijd voor de kickdown-test, we rijden rustig 70 km/u in 6de... Pedal to the metal! Het is niet de snelste reactie van de automaat maar hij gaat naar derde en dan lijkt het alsof hij een “GEAR IS LOCKED, GO!!!”-signaal geeft want dan schiet de wagen zonder de minste vertraging in toeren tot 6.500 toeren. In 4de versnelling? Net hetzelfde, geen vertraging, en een even snelle acceleratie. Bij het schakelen naar 5de laten we het gas toch maar los want we flirten al lang met Duits legale snelheden. We hebben kennis gemaakt met het koppel bij 4.300 toeren, 556 Nm is niet niets. De 1.900 kilogram zware wagen is niet het minste probleem voor de 405 pk sterke V8.

De motor is trouwens een afgeleide van de LS3, namelijk de L99. Verschil? De L99 heeft een andere type nokkenas (kortere timing) en een compressie van 10,4:1 tegenover 10,7:1. Resultaat? Een iets minder krachtige motor, maar zachter. Let op, de versie met manuele versnellingsbak heeft wél de LS3 motor. 0-100km/h doe je met de automaat/L99 in 5,6 seconden. Manueel/LS3 doet het sneller: 5,4 seconden.

Vooroordelen blijven

Een algemene gedachte over Amerikaanse muscle cars is dat ze als een speer rechtdoor gaan maar als een dweil in de bocht rijden. Vroeger konden we hier 100 procent in meegaan maar de moderne wagens zijn sterk verbeterd. Al vatten ze nog geen Duitse precisie zoals pakweg de BMW M6, een gewichtsgenoot. De tijden op de Nürburgring bewijzen dat ze serieuze stappen vooruit gemaakt hebben. We hebben tijdens deze rijtest getracht de Camaro stevig op zijn staart te trappen, voor zover mogelijk. Resultaat? Rechtdoor is de gele rakker sneller dan zijn 405 pk doet vermoeden, dat geeft hem alvast een pluspunt daar. Het grote gewicht en hoge zwaartepunt scheppen echter weinig vertrouwen.

De gewichtsverdeling mag dan met 50.7/49.3 bijna perfect zijn, het blijft bijna 2 ton! De Camaro gaat de bochten in maar hou je gaspedaal in bedwang want je voelt gewoon dat de achterkant met plezier dwars wil gaan. Tijdens een behoorlijk natte rit durfden we zelfs niet eens proberen. De wagen in drift zetten gaat op een warme dag zelfs zonder problemen. Geen waar precisiekanon dus, eerder een losbol. Wel moeten we opmerken dat de auto elektronisch perfect is afgesteld om onder eender welke omstandigheden rechtdoor staalhard te knallen. Zet je de anti-slipregeling toch uit dan hopen we dat je toch behoorlijk wat ervaring hebt. Is al dat hevige gedoe niets voor jou weet dan dat de Camaro een héérlijke cruiser is. Moest hij niet zo'n drankprobleem hebben als de gemiddelde Amerikaan uit het diepe zuiden - en een grotere koffer hebben -, dan zouden we hem met alle plezier op road-trip naar het zuiden van Europa nemen.

Amerikaans interieur

Nog een negatief oordeel over Amerikaanse wagens is dat de interieurs ronduit lelijk en slecht afgewerkt zijn. Hier moet je relativeren. Bij ons kost de Camaro Convertible om en bij de 43.000 euro dat is ruim 14.000 euro méér dan in zijn thuisland. Maar zelfs aan de prijs van 44.500 euro mag voor deze wagen niet verwachten dat het interieur is afgewerkt tot in de details en dat er dure materialen gebruikt worden gezien het type wagen. De Camaro is net zoals bijvoorbeeld een Mustang niet dramatisch qua afwerking. Het is trouwens ook het laatste waar de Amerikanen zich iets van aantrekken. Een indrukwekkende uitstraling, groots en een dijk van een motor die heel wat kan hebben, is veel belangrijker.

Judgement day

De Camaro is een wagen die aan onze kant van de plas enorm opvalt en enorm veel plezier kan leveren, eender welke kleur je hem geeft - kies toch maar geel. De kwaliteit is op alle punten beter dan we hadden verwacht. En neem het van ons aan: Je garage openen en dit zien staan is priceless. Minpunten? Tjah, het verbruik is met 20 liter gemiddeld echt van pomp naar pomp rijden, al kan je met een rustige rijstijl wel met minder doen. De immense 20” banden zijn ook geen koopje, maar dat is afhankelijk van hoe je er mee omgaat natuurlijk. Het enige waar je nog kan aan denken zijn, helaas, de BIV en wegenbelasting als pretbedervers. Met respectievelijk 8.506,15 euro en 3.030,72 euro zijn die een stevig hap uit het budget en hoort hij bij de duurste wagens om in België op de weg te zetten.