De Prelude was door de jaren heen namelijk in één adem te noemen met sportieve Japanse coupés als de Toyota Celica. De architectuur van de wagen was dan ook dezelfde; vier cilinders, een krachtige motor en voorwielaandrijving (desgewenst met vierwielsturing op generatie III).

De eerste generatie kreeg een subframe chassis met monocoque om de stevigheid van de auto te verhogen ten opzichte van de brave Civic waar hij van afstamde. Onder de kap van de eerste generatie kwam een 16 of 1.8 uit de Accord te liggen, telkens met zowat 75 pk. Ze werden oorspronkelijk vergezeld van een tweetraps-automaat, die later eentje met drie en tenslotte vijf verzetten werd. Honda introduceerde ook een Executive versie, die power steering en Connoly-leder tot zijn standaarduitrusting mocht rekenen.

De tweede (en derde) generatie uit ligt jullie misschien wat verser in het geheugen. De wagen werd dan ook gebruikt door Bassie en Adriaan tijdens hun vele televisie-avonturen. De weggeklapte koplampen waren aerodynamischer dan gewone verlichting, al zorgden ze voor extra luchtweerstand wanneer ze uitgeklapt en gebruikt werden. Hij groeide wat, woog wat meer (tussen de 1.046 en 1.340 kg) en kreeg daarom wat extra vermogen. Een 1.8 bracht 105 pk voort, later werd dat een 2.0 met 110 pk. Bij ons werd ook een versie met 137 pk en zelfs eentje met 160 pk beschikbaar. We hoeven je niet te vertellen dat de combinatie van een laag gewicht met zulk vermogen voor serieus wat kriebels zorgde. De derde generatie (uit 1988) was eerder een update van de tweede (uit 1983), waarbij de motoren opnieuw wijzigden en er ook uiterlijk wat aanpassingen werden aangebracht. Hij werd met 2.0 benzinemotoren aangeboden, waarbij het vermogen varieerde tussen de 104 en 150 pk. Honda ging ook wat revolutionair doen door vierwielsturing aan te bieden. Na Honda volgden namelijk ook de Mitsubishi Galant en Sigma, de Mazda 626 en Toyota Celica.

De vierde generatie van de Honda Prelude had weinig tot niets gemeen met zijn voorganger. Hij werd zwaarder maar kreeg ook een stevige motorisatie mee - voor het eerst een VTEC-motor - die 190 pk voortbracht (de Si VTEC in Japan had er zelfs 200). Toch was er voor de Europese SOHC-versie, die 133 pk onder zijn hoede had. De vierde generatie was er eentje die opviel door zijn achterlichten die erg veel op die van de Jaguar XJS leken. De achterzijde werd ronder en de achterkant van de auto lag hoger dan bij vorige generaties. Die lijnen zagen we later bij de Integra terug. Ook verdwenen bij deze generatie de opklapbare voorlichten en maakten ze plaats voor brede, agressieve exemplaren. Het dashboard viel op door zijn effenheid, over de hele breedte bleef het even hoog.

Generatie vijf keerde terug naar de meer hoekige vorm. Toch werden opklaplichten niet opnieuw geïntroduceerd, men hield het bij rechthoekige behuizingen, die de wagen niet direct een sportieve aanblik gaven. Het is ook de generatie die het meest vergeten mag zijn. De looks zijn maar zo-zo, het gewicht was nog steeds een meevaller (1.380 kg), al was de Celica toch steeds iets lichter. Bij ons was er keuze tussen een 2.0i en een 2.2 VTi, die laatste had 200 pk, de eerste 133 stuks. Voor Japan was de Type S voorbehouden, een model dat 217 pk meekreeg.

Van de hele Prelude-reeks werden over de hele wereld 826.082 stuks geproduceerd. De eerste generatie neemt daarvan 171.829 stuks voor zijn rekening. De tweede generatie was de bestverkochte, 336.599 stuks werden ervan geproduceerd. Vanaf dan ging het bergaf met de Prelude; de derde generatie wordt in 160.909 exemplaren geproduceerd. De vierde generatie dook onder de 100.000 stuks, 98.627 stuks werden daarvan geproduceerd. Van de vijfde en laatste generatie werden 58.118 wagens geproduceerd. De productie van elke generatie loep telkens over vijf jaar, de eerste en derde generatie werden slechts in vier jaargangen verkocht. De levensloop van de Prelude werd uiteindelijk gecoupeerd door de Integra en de S2000, die rond de eeuwwisseling op de markt kwamen. Verder was er ook de Accord Coupé waardoor het bij Honda wel érg drukbevolkt werd in dat segment. Intussen zijn geen van al deze modellen bij ons nog beschikbaar en wordt het stilaan tijd voor een nieuw broertje voor de CR-Z, die op dit moment de enige coupé is in het Honda-gamma.

De Prelude-rijders moesten zich tevreden stellen met een coupé. Er waren echter een aantal liefhebbers die hun wagen lieten ombouwen tot cabriolet. In de eerste generatie waren er dat 47, de tweede werd door een honderdtal mensen omgevormd tot open wagen en van de vierde generatie werden vijftien stuks dakloos gemaakt.