De looks van een Audi TT, het vermogen van een mixer en een cilinderinhoud van twee blikjes frisdrank, dat zijn de ingrediënten die resulteren in een hoop rijplezier bij deze Daihatsu. Want rijplezier dat heb je zeker.

Hij is een product van de Kei Car regeling waarbij de Japanse overheid wagens die aan bepaalde criteria voldoen fiscale voordelen gunt. Zo moeten de wagens kleiner zijn dan 3,45m en hebben ze een cilinderinhoud van minder dan 660cc met een vermogen van maximaal 64 pk. Althans, dat zijn de recentste reguleringen, want 4Kei cars bestaan al sinds 1949, met een maximale cilinderinhoud van 150 cc, die later telkens werd aangepast. Niet alleen deze Copen behoorde dus tot die groep K-cars, ook personenwagens (zoals de Suzuki Wagon R+) en kleine bestelwagens vallen onder de regeling.

Terug naar de Copen uit deze vergeten auto. Hij mat slechts 3.395 mm lang en had een wielbasis van 2.230 mm. Dat maakt dat hij slechts 810 kg woog. Koppel dat aan een 64 pk sterke 660 cc viercilinder met turbo en je voelt de wind al in de haren. In deze configuratie werd hij eind 1999 geïntroduceerd op de Tokyo Motor Show. Die motorisatie was enkel beschikbaar op de Japanse markt. Sinds 2005 werd hij echter als 1.3 aangeboden, omdat de 660cc motor niet voldeed aan de reguleringen rond uitstoot die in Europa gelden. Het vermogen bedroeg daarbij 87 pk en 127 Nm. Daarmee pitst de wagen in 9,5 seconden van 0 naar 100 km/u. Niet dadelijk een tijd om opgewonden van te worden, al begon het plezier al voor de 100 km/u gehaald werd.

Daihatsu was eerst niet van plan om de Copen in Europa aan te bieden maar nam die beslissing nadat het merk in de eerste weken na de lancering al 30.000 bestellingen binnenkreeg. Dat hij niet voor Europa was ontworpen zie je ook aan de eerste modellen waarbij het stuur aan de rechterkant stond. Naderhand werd dit euvel rechtgezet, al bleek de rechte stand nog voor wat wrevel te zorgen bij de gebruikers. Een ander nadeel van deze kleine roadster is het gebrek aan bagageruimte. Met gesloten dak bedraagt die 210 liter, met open dak blijft er slechts 14 liter over.

Daar staat tegenover dat de wagen neutraal stuurt en het stuur ook veel feedback geeft over wat de wielen doen. het interieur werd eenvoudig opgebouwd, waardoor het instrumentenpaneel erg overzichtelijk bleef. De wagen heeft dankzij zijn viercilindermotor ook erg weinig geratel bij, iets wat bij de driecilinder van concurrent smart harder doorklinkt in het interieur. Daihatsu was ook het eerste merk dat de cabrio met stalen dak liet herleven. In 20 seconden kon het dak opengeklapt worden via een hydraulisch hefsysteem.

Hoe goed hij ook rijdt, de keuze voor een Copen blijft een tweestrijd. Enerzijds is er zijn lage gewicht in combinatie met zijn communicatieve rijgedrag, maar tegelijk zorgen zijn kleine afmetingen en de rondingen in koetswerk en koplampen voor een vrouwelijke touch die menig mannelijk koper zou afschrikken.

Vergis je niet, de Daihatsu Copen mag dan niet erg bekend zijn op onze markt. Dat wil niet zeggen dat hij voor een appel en een ei op de tweedehandsmarkt verhandeld wordt. De weinige exemplaren die je tegenkomt kosten nog behoorlijk wat geld, een exemplaar uit 2009 wordt nog makkelijk tegen 13.000 euro op de markt geplaatst. Zelfs voor oudere exemplaren circuleren dezelfde prijzen. Misschien dat het verdwijnen van Daihatsu van de Europese markt eind 2012 de prijzen doet kelderen?