Het is november 2017 en mijn pareltje, want zo noem ik haar, is net dertien geworden. Over wat ik het heb? Mijn BMW Z4. Toen ik haar voor het eerst zag wist ik meteen... wij gaan nog veel avonturen tegemoet gaan maar dat mijn Z me tot in de keuken van designer Chris Bangle ging brengen. Zoiets kan je alleen maar dromen.

Eerst terug naar de Z4, met de Z van Zukunft. Duits jargon voor toekomst natuurlijk. Iets waar ik volop mee bezig was toen ik haar kocht, mijn toekomst uitbouwen. Ik leerde mijn vrouw kennen en we kregen een geweldige dochter. Weg Z4 zou je denken? Want plots waren we met z'n drieën en in de cabrio is maar plaats voor twee natuurlijk. Geen nood, mijn pareltje bleef bij ons, alleen kreeg ze nu wat meer rust.

En toen ze in november 2017 dertien jaar werd besloot ik iets speciaal terug te doen. Samen met mijn vrouw reden we met de Z naar BMW Welt en het BMW Museum in München. Ik liet er mijn gepersonaliseerd fotoboek vol trots afstempelen en knoopte enkele leuke gesprekken aan. De toon was gezet. op de terugweg naar België was ik al aan het brainstormen om nog een stapje verder te gaan... Chris Bangle, dat was het nieuwe doel.

Bangle Butt

Moest je Chris Bangle niet kennen, hij was van 1992 tot 2009 in dienst bij BMW en was verantwoordelijk voor een storm binnen het merk door visionaire ideeën uit te spuwen over de line-up vlak na de eeuwwisseling. Auto's die met de jaren prachtig oud zijn geworden en tot op de dag van vandaag kunnen teren op de termen; 'Bangle-era' en 'Bangle Butt'. En jawel, ook mijn Z4 kwam van zijn hand.

Via uren speurwerk op Google vond ik een Hongaarse fotograaf die ooit met hem een shoot deed. Van het een kwam het ander en al gauw had ik de gegevens van zijn huidig designbureau. Een antwoord bleef echter uit... wat had ik dan ook gedacht? Zomaar binnen te raken bij een gevierd man met zo'n status? Toch gaf ik niet op, net zoals Bangle ook nooit opgeeft en ging ik een stapje verder... Via diezelfde fotograaf slaagde ik er uiteindelijk in om zijn persoonlijke gegevens te bemachtigen, al was dat niet volgens de ethische code van de fotograaf by the way...

In de bibliotheek tickets boeken

Toen wist ik meteen, het is erop of eronder. Wat nu? Ik koos ervoor om gewoon een mail te sturen vanuit mijn passie, zonder meer... en tot mijn grote verbazing kreeg ik een antwoordje terug! Ik had in de mail gevraagd of hij mijn boek wou signeren en ik het wel zou opsturen. Maar het werd nog beter! Hij stond erop om hem zelf te ontmoeten. Ik geloofde amper wat ik las. De afspraak diende ik verder met zijn persoonlijke assistent te regelen.

Het moeilijkste bleek nog de agenda. Na weken over en weer gemail kreeg ik plots een e-mail binnen op mijn smartphone; Kan je op 2 februari 2018? Daar stond ik dan, net in de bibliotheek met mijn dochter van vier. Gelukkig wist ze niet meteen welk boek ze wou uitlenen, waardoor ik tijd had om allerijl te bevestigen en ter plaatse vliegtickets te boeken. Het zal de geschiedenis in gaan als één van mijn meest absurde bibliotheekbezoeken, dat staat vast.

Op de koffie

Toegegeven, het doet wel wat pijn dat ik niet met de Z kon gaan maar door organisatorische redenen vlogen we dus met het vliegtuig. Inderdaad 'we', want ik nam vrouwlief mee naar Turijn, Italië. Bangle woont op anderhalf uurtje rijden van de stad in een vergeten dorpje met amper 17 (!) inwoners. De dag van de waarheid was er eentje om in te kaderen. We vertrokken richting de bergen met onze huurauto (een Fiat 500 by the way) en toen we aankwamen aan Bangles woning stonden de zenuwen (te) gespannen. Al kon dat ook deels aan de straffe Italiaanse koffie liggen. Nu goed, we belden aan en de assistent liet ons binnen.

Meteen een hartelijke ontvangst in een ongedwongen sfeer. Of we een koffie moesten hebben terwijl we wachten op Chris? Een kop koffie... in Bangle zijn keuken... in Italië... met uitzicht op de Alpen. Bijna te absurd voor woorden. En voor de hersenpan dit goed en wel kon verwerken kwam Mr. Bangle van om de hoek binnen met... excuses?! Hij was namelijk wat grieperig en had zich niet uitgedost om ons te ontvangen. Hoorde ik dat nu goed? Dé Chris Bangle die zich excuseerde voor ons?

Het blijkt zijn karakter mooi samen te vatten. Wat een openhartig man, onvoorstelbaar! En hoewel je zou denken dat we uren over auto's hadden gepalaverd, hadden we het eigenlijk vooral over de kleine dinges des levens. Over de kinderen, de koffie en stiekem... ook wat over de Z4. Hij signeerde alvast met veel plezier mijn fotoboek en zelfs een onderdeel van de Z4. Nu wist ik het zeker... mijn parel verlaat nooit meer de oprit.