Zou, want studies tonen aan dat door het bijleggen van rijstroken extra verkeer wordt aangetrokken, maar goed.

geen pechstrook

De plannen voor extra rijstroken horen bij een groter geheel, waarbij het hele noordelijke deel van de Brusselse ring wordt vernieuwd. Daarbij wordt getracht lokaal en doorgaand verkeer te scheiden. Op het viaduct van Vilvoorde worden daardoor twee rijstroken in elke richting gereserveerd voor doorgaand verkeer, en twee voor het verkeer dat via de afritten richting Vilvoorde en Machelen wil. Daarom wordt de pechstrook omgevormd tot volwaardige rijstrook. Het wegvallen van die pechstrook wordt opgevangen door zogenaamd "dynamisch verkeersmanagement", waarbij met behulp van aanduidingen op de portieken boven elk rijvak de baan tijdelijk kan worden afgesloten. Dat systeem wordt al gebruikt op de E40 tussen Sterrebeek en Nevele en ook op de Antwerpse ring.

"Bij de herinrichting splitsen we het doorgaande verkeer en het lokale verkeer op. De hoofdrijbaan en de parallelrijbaan bestaan elk uit verschillende rijstroken, maar blijven van elkaar gescheiden", vertelt Marijn Struyf (Agentschap Wegen en Verkeer). "Daardoor verdwijnen de gevaarlijke weefbewegingen, die vandaag de oorzaak zijn van heel wat ongevallen. Het verkeer wordt vlotter en veiliger."

twee kilometer

In de toekomst wordt het viaduct als keuzezone ingedeeld. Dat wil zeggen dat je daar van de baan voor doorgaand verkeer overschakelt op de parallelrijbaan voor lokaal verkeer. Je krijgt dan als chauffeur twee kilometer lang de tijd om te kiezen welk vak je neemt en daar ook naartoe te gaan.

industrieel erfgoed

Het viaduct van Vilvoorde werd gebouwd na beloftes van de regering aan Renault. Daarin werd gesteld dat de fabrieken van Renault in Vilvoorde geen plaats zouden moeten maken voor de Brusselse ring. Intussen is Renault al uit de fabrieken weg sinds 1997. De 1.700 meter lange dubbele brug bestaat uit staal en beton, is 40 meter breed, heeft een gemiddelde hoogte van 35 meter en wordt rechtgehouden door 22 rijen pijlers. De bouw ervan kostte destijds 1,6 miljard Belgische frank, ofwel zo’n 40 miljoen euro.