Herinner je 2009 nog? Het jaar waarin Mitsubishi, Citroën en Peugeot magisch met de redding van de wereld kwamen; hun trio van elektrisch wagens. Eigenaardige bolletjes, met een extreem hoge prijs en een normrange van 160 kilometer. Om maar te zeggen dat de i-MiEV, Ion en C-Zero de lachpalen waren waaraan mop na mop werden genageld. Al kan je natuurlijk discussiëren dat ze de eerste van hun soort waren en daardoor altijd wat experimenteel zouden aanvoelen. Als een proeftuin voor de merken, om een paar jaar later met iets straffer op de proppen te komen.

Alleen, waarom is dit niet gebeurd?

Oké, Peugeot en Citroën hebben een elektrisch busje maar Mitsubishi heeft verre van een elektrische wagen die indruk kan maken zoals de Renault Zoë tegenwoordig. Een SUV die je kan inpluggen, dat heeft Mitsubishi dan weer wel. Je zou dus denken dat Peugeot en Citroën hun elektrische varianten van de I-MiEV een stille dood zouden laten sterven en wegvegen in een verloren hoekje.

Niet het geval, want je kan ze nu nog altijd nieuw kopen. Voor prijzen rond de 22.000 euro. Nog eens; voor een bolhoedje met een realistische range van hopelijk 100 kilometer. Mitsubishi, die hebben zelfs het lef om minimaal 28.890 euro te vragen in ons Belgenland. Zo'n Renault Zoe die met twee vingers in de neus drie keer zo ver geraakt? Die kost je zo'n 25.000 euro.

De kleine lettertjes

Waarom Peugeot en Citroën nog steeds hun versies in de cataloog hebben staan? Wel, tijdens het tekenen van de deal (lees: dat Peugeot en Citroën de I-MiEV onder eigen badge mochten verkopen) stond er in kleine lettertjes dat moederbedrijf PSA contractueel verplicht is 100.000 exemplaren te kopen over een - voor ons - confidentiële periode. Als je weet dat er tussen 2009 en 2016 amper 37.600 exemplaren wereldwijd zijn verkocht van het trio, dan begrijp je dat de Fransen een zure nasmaak overhouden aan hun elektrische onderneming.