AF-Vloot: Citroën C4 Cactus BlueHDI [3]

citroen-c4-cactus-duurtest-2014

Een gepaste ondertitel voor de derde episode van de Cactus duurtest? 'Hoe de emissie-wetgeving je vakantie verknalt.' Inderdaad, er zit een serieuze domper op onze Cactus-vreugde. Wat een leuke roadtrip moest worden, ontpopte tot een kleine nachtmerrie. Meer weten? Lees dan het uitgebreide relaas hier.

Donderdag 13 november

Mijn eerste kennismaking met de Cactus. Nu ja, ik was hem al een paar keer tegengekomen op autosalons. Maar van zo dichtbij, dat was nieuw. We vertrekken meteen richting Xhoffraix voor een - verlengd - weekendje Ardennen. Een goede afstand om al een beeld te schetsen van het comfort. Zoals het een Citroën betaamt kan je hier weinig slechts over zeggen. De zetels zijn eerder kleine sofaatjes. Je zit zeer zacht, ruim maar toch met voldoende zijdelingse steun. Een combinatie die we wel kunnen pruimen. Ze mogen er dan wel uitzien als de oude stoffen zetel van bij oma en opa, goed zitten doen ze zeker. Verwacht echter geen fancy elektronische aanpassingsmogelijkheden. Dat gaat geheel in tegen het lichtgewicht concept van deze wagen. Handmatig verstellen is dus de boodschap. Het enige wat me tijdens de rit tegenstak was na 100 km rijden beseffen dat ik mijn cameratoestel thuis vergeten was. F°ck.

Vrijdag 14 november

Goed gegeten en volledig gepakt en gezakt keren we niet huiswaarts, maar wel richting de échte bergen! Bestemming: Grächen, Zwitserland! Zoals het past rijden we trouwens met gloednieuwe winterbanden daarheen. Speciaal voor onze test zorgde Citroën nog last-minute voor Michelin Alpin 5 rubbers - waarvoor dank. Dat kwam van pas naar het einde van de rit toe. Op langere afstanden kunnen die zeer zachte comfortabele zetels eerder een last dan een zegen worden. Je rug mist na 500 km rijden wel wat extra steun en je achterwerk krijgt het ook wat lastig. Opnieuw weinig aan te merken op de wagen. De 835 km lange rit deden we met plezier. De geluidsinstallatie was boven verwachting - men durft namelijk nogal slecht uit de hoek komen bij de Fransozen - met een goed gevulde USB-stick in de éne poort en Spotify via smartphone op de andere poort. Een handige setup maar het infotainment/navigatie-systeem mist echter toetsen. Later meer hierover.

Dinsdag 18 november ‘14

Dinsdag begonnen we aan onze week vol uitstapjes. Bij onze eerste uitstap ging het echter al mis... We reden naar de epische brug tussen twee bergtoppen nabij Gstaad, de Col du Pillon. Na een dikke 100 kilometer rijden met een hoogteverschil van 1.200 meter en een temperatuurverschil van 8°C ging een oranje motor-probleem-lampje branden. Samen met een schrikwekkende melding 'Motor storing! Laat de auto repareren!' Uiteraard gingen we meteen aan de kant, motor uit en de motorkap open. Eerste en vrijwel enige dat je daar visueel kan controleren is de koelvloeistof en het oliepeil. Beiden waren nog perfect in orde. Daar we toch op een ietwat slechte plaatst stonden, de motor terug gestart en hem 200 meter verder op een tankstation geparkeerd.

Meteen na het starten van de motor kregen we nu 3 waarschuwingslampjes. 'Motor storing', 'UREA' en 'Service'. Alsof dat nog niet genoeg was werd ook het infotainmentscherm omgetoverd tot waarschuwingsbord. Daarop stond: 'Motor storing en Emissieproblemen, Starten VERBODEN binnen 1.200 km.' Uiteraard krijg je’t dan even benauwd. Tijd om het boekje te raadplegen. Daarin stond volgende uitleg bij de lichtwinkelcombinatie:
• Motor storing = 'ongekend probleem met betrekking tot de motor.'- Ok, bedankt.
• Service = 'Combinatie van problemen, laat de motor nakijken/herstellen.' - Olé! • UREA = 'Probleem met betrekking tot AdBlue' - Aah, we zijn er.

Gene kattenpis

Voor wie nog nooit van AdBlue gehoord heef, het is een vloeibaar additief dat bestaat uit ureum (ammoniak stikstof etc...) en gedemineraliseerd water. Zoals collega Yves het prachtig verwoorde aan de telefoon: 'Dat is gewoon pis. Tank open en gaan jong.' Chemisch gezien zit hij er alvast niet ver naast, ureum wordt ook aangemaakt in de menselijke lever. AdBlue zorgt voor een schonere verbranding bij dieselmotoren. Zonder dit kan de EURO5- en EURO6-norm zo goed als niet behaald worden, tenzij je Mazda heet. Het NOx-gehalte - vergeet CO2 even - is dan te hoog. Vandaar AdBlue om te reageren met de schadelijke NOx’.

Na 20 minuten aandachtig bladeren en lezen in het instructieboekje geraken we wijs uit de zaak. Het AdBlue niveau is gewoon laag. Dat is dus een héle hoop paniekzaaierij voor niets als je het ons vraagt. Eenmaal aangekomen in Gstaad telefoneerden we met Citroen Assistance voor de zekerheid. Hoewel ze ons zeker verder hielpen leken ze op safe te spelen en toch maar een sleepwagen te sturen. Een sleepwagen? Oh boy, we zagen onze vakantie nu al de slechte kant uitgaan. Na anderhalf uurtje was de wagen er stipt zoals afgesproken. Een mecanicien die voor allerlei Assistances tegelijk blijkt te werken controleerde meteen digitaal de auto met een OBD2-computer. Dat bleek echter een ramp want 'Le Cactus' stond nog niet in zijn computer en de motornummers kwamen niet overeen met de gegevens in zijn computer. Een gevalletje 'te nieuw' dus.

Uiteindelijk heeft hij toch connectie gemaakt met een 'algemeen' profiel en kreeg hij de echte meldingen te zien en deze bleken allemaal te maken te hebben met het AdBlue-systeem. Na enkele telefoontjes met een Citroën garage 30 km verder mochten we zelf naar daar rijden voor de herstelling. Daar aangekomen bevestigde hij dat het gewoon laagstand was van de AdBlue. 'Gelukkig!' juichten we stilletjes in onszelf. 'Maar... Oei Oei... Ik heb dat niet meer in voorraad. Garage Mistral hier 25 kilometer verder is een grotere dealer die heeft dat zeker en vast.' Toch maar eventjes terugbellen naar Citroën Assistance (C.A.). Zij stelden voor om de wagen daar toch te laten staan aangezien hij morgen terug AdBlue kon voorzien. Wij werden dan met de taxi opgehaald en naar een vervangwagen maatschappij gereden. Een hele hoop heisa en al dik uit de richting drongen we aan om naar die Garage Mistral te rijden. Met enige tegenzin stemden ze in en leek het hen ook beter om daar te gaan horen mits goedkeuring van de mecanicien waar we toen waren.

Als apen op een vetplant

Alles afgesproken, op naar de Mistral! Bij het aankomen zagen we een identieke Cactus voor de showroom staan. Bij de vorige - kleinere - dealer klopten ze als apen op de Airbumps bij het zien van hun eerste Cactus. Echt waar. Binnen de minuut stond onze Cactus in de werkplaats. Twee uur later en ondertussen met grote honger kregen we de rekening. 135 Zwitserse Franken. Dik 110 euro voor -een niet opgegeven aantal liters - AdBlue, de werkuren, de reset van de boordcomputer en een 2km-testrit. Opnieuw telefoneren met C.A. voor de kosten/garantie verwerking. Dit was door ons te betalen en naderhand kon dit overlegd worden of het al dan niet binnen garantie was. Aangezien we met een Perswagen en niet met onze persoonlijke wagen zijn is dit allemaal nog iets moeilijker.

PiepPiep! Betalen en wegwezen! Direct na het starten bij vertrek komen alle meldingen opnieuw op het scherm behalve het motor-storing icoontje. Met verborgen razernij en verwondering haalden we er de mecanicien bij en die zei ons doodleuk 'Ah gewoon een keer of 3 tanken en alles zou weg moeten zijn. Die AdBlue is nog door de leidingen aan het gaan, bla bla bla...' Toen we opmerkten dat het misschien kon zijn dat de AdBlue bevroren was door de lage temperatuur lachten ze ons uit. 'Dat kan helemaal niet, nenee, gewoon wachten, dat gaat wel vanzelf weg!' In het boekje en op de bussen AdBlue zelf staat nochtans letterlijk: 'Inefficiënt bij temperaturen boven +25°C en lager dan -11°C. AdBlue kan gelvormig worden bij temperaturen rond -10°C.' Voila, daar staat het al. Twee keer raden welke temperaturen de wagen te verduren had gekregen op zijn open parkeerplaatsje die nacht? Dat de temperatuur heel de dag nog niet boven -3°C was geklommen hielp ook niet. Maar goed, 100 procent zeker geen enkel probleem. AdBlue genoeg en van die meldingen mogen we niets aantrekken. Wij terug naar Grächen met een niet-gerust hart.

Die avond nog veel gelezen in het boekje en met de kennis dat de AdBlue-voorraad en het gehele systeem nog wel degelijk werkt leiden we af dat de melding gewoon niet gereset is geweest (en dat ze dat ook bij garage Mistral niet klaar kregen). Wat we echter wel geloofden is dat de wagen na 1.200 km, toen al 1.000 km, NIET meer gestart kan worden. Dikke miserie als je een week vol uitstapjes van +/- 150km per dag hebt gepland én de rit naar België zelf al 835 km lang is. Rantsoeneren met onze kilometers om toch een klein gevoel van zekerheid te krijgen dat we thuis geraakten. Het belachelijkste van heel de zaak is lezen dat het na dat aantal km niet mogelijk is om nog te starten. Puur om wettelijke redenen met betrekking tot emissienormen. De motor werkt dan nog perfect, hij stoot gewoon te veel uit.

Woensdag 19 november

Op 20 kilometer van Grächen ligt het sublieme dorp Zermatt, gekend van de Matterhorn. Om toch nog iets te doen gingen we daar maar heen. Met de wagen, in de hoop dat alles vanzelf goed komt en we geen alarmen meer te zien krijgen. Tevergeefs. Elke 15 seconden krijgen we visueel een melding op het scherm en permanent de twee lampjes UREA en SERVICE. Helaas...

Donderdag 20 november

0 km gereden, één keer gestart in de hoop geen meldingen te zien. Tevergeefs. Het waren een paar zonnige dagen zonder vriesweer. In het boekje stond dat het UREA alarm ook kon verdwijnen door 'de wagen op een zonnige warme plek te parkeren', nope.

Zaterdag 22 november

Na enkele zeer saaie dagen hoog op onze berg in Grächen was het tijd om naar huis te keren. Van week vol uitstapjes hebben we er maar twee kunnen doen. De eerste zeer haastig en gestresseerd en het tweede als compensatie “om toch maar iets te gaan doen”. De thermen in Leukerbad, Saas-Fee, Gstaad stad, Crans-Montana en alle andere zaken die op onze to-do-list stonden zijn voor een andere keer.

Omdat we letterlijk slecht geslapen hadden over de hele zaak hebben we de rit huiswaarts een dag vervroegd en gekozen om zaterdag te vertrekken omdat er nog mensen beschikbaar zijn dan in geval van nood. De lange rit naar huis was allesbehalve een ontspanningsmomentje. Die paar keer dat we stopten, al was het voor de benen te strekken of om te tanken kregen we opnieuw de alarmen en de meldingen. Het meest enerverende was wel het infotainment systeem. Een modern dashboard, daar mogen blijkbaar géén of zo min mogelijk fysieke knopjes op te vinden zijn en zo veel mogelijk bedieningen via een tablet-achtig display. Om. Te. Rotten!

Weet je nog dat ik zei dat we elke 15 seconden voor 5 seconden een melding kregen? Wel die is nooit weg geweest. Die telde enkel af. Nog 1000km... nog 950km... tot we thuis waren en hij op 50km stond. Elke 15 seconden op een rit van 9 uur. Deze bleef uiteraard ook staan op cruciale GPS-momenten. En of je nu wel of niet iets aan het bedienen was op het display, de meldingen bléven komen. Een simpele handeling als de verwarming een graadje warmer zette duurde nu ongeveer 10 seconden en vroeg 5-6 drukken op het scherm. Het is niet te verwonderen dat we dat ding af en toe in gedachten de ravijn in wilde gooien, vernielen, in brand steken of gewoon het ding uitzetten. Nee want ook die laatste vredelievende oplossing werkte niet. “Scherm uit” ...klik.... scherm vanzelf weer aan en terug die melding. 9 uur lang.

Conclusie

Ik vertrok vol lof over de wagen. Dat hij toch zo speciaal is, dat die 1.6 BlueHDi zo leuk reed en dat het comfort fantastisch is. Jammer dat dit beeld zo omgeslagen is door - als je het heel objectief bekijkt - de emissiewetgeving. Natuurlijk heeft de Cactus er geen schuld aan, al blijft het een nachtmerriewagen voor me. Puur omdat de AdBlue nooit is aangevuld. Wat wel moet gezegd worden is dat Citroën Assistance ons zeer correct en snel heeft verder geholpen. Hun oplossing van taxi, vervangwagen en dergelijke was knap maar overbodig in essentie. We zijn wel zeker dat als we nu om één of andere reden tijdens de rit naar huis in panne zouden vallen dat we thuis zouden geraken met een taxi of een vervangwagen. Dat is op zich ook niet slecht en mag vermeld worden. Maar de Cactus, die zal altijd een wrange nasmaak hebben bij mij. En dat is zonde, want eigenlijk is het best een aangenaam karretje...

Gegevens
Kilometerstand: 9.441
Gereden kilometers: 2.449
Verbruik: 5,2 l/100km
Opmerking: Zorg altijd dat je Adblue-tank vol is voor je op reis gaat!

Laatst gepubliceerd

Reacties (15)

Plaats een reactie
Adriaan 13:22
afbeelding van Adriaan

En kan je dan die adblue tanken in tankstations? Of is dat enkel iets dat de garage kan? Want ik heb toch al in vele tankstations zo'n flessen van 5-20L adblue zien liggen, was dat dan geen oplossing geweest?
En nu had ik toch verwacht dat jullie een obd lezer bij zouden gehad hebben :) Dat had ook heel wat stress bespaard, dan had je zelf de error code kunnen uitschakelen.
Maar dat is inderdaad geen aangenaam gevoel, zo constant "problemen" hebben die eigenlijk niet echt problemen zijn. Ik kan er spijtig genoeg van meespreken... En bij mij niet met een citroen.

Yvesw 13:46
afbeelding van Yvesw

Hun systeem kon het er niet uit halen en onze obd-lezer ook niet. Al kon die het 'motorlichtje' alvast uitzetten :-)

Bijvullen zou je zelf kunnen, maar wordt niet aangeraden. De meerderheid (lees leasing) zal dus om de 15 à 20.000 km langs de garage moeten.

Adriaan 14:13
afbeelding van Adriaan

Grappig dat een citroen garage hun eigen auto's niet behoorlijk kan uitlezen en resetten :p

Adriaan 14:16
afbeelding van Adriaan

Maar ik hoop toch echt dat die "koplampen" geen nieuwe trend gaan worden, eerst de juke, nu de cactus en de jeep cherokee. Ik heb het er echt niet voor. Doe mij maar iets traditionelers.

Uw naam is mijn naam niet 23:33
afbeelding van Uw naam is mijn naam niet

In een grote boog om die cactus heen lopen dus. Tenminste dat is wat ik begrepen heb over dit relaas

Yvesw 00:02
afbeelding van Yvesw

Niet echt, de problemen waren er door een menselijke fout. Was de Adblue aangevuld, dan hadden we dit euvel nooit gehad :-)

Adriaan 10:02
afbeelding van Adriaan

Maar zijn er nog meer auto's die met adblue rondrijden, ik maar denken dat het enkel gebruikt werd bij bussen en vrachtwagens.

Sven 10:52
afbeelding van Sven

ja hoor, Peugeot heeft er ook modellen mee rijden, Mercedes gebruikt dat in de BlueTec motoren, Volvo heeft dat ook in gebruik, net als Volkswagen (Audi, Skoda,..) en BMW. Ik geloof dat er nog wel merken zijn, al weet ik die niet uit het hoofd.

Manu 12:01
afbeelding van Manu

Een dieselmotor met ureum nabehandeling (of tout court een euro 5-6 dieselmotor) zal ik steeds links laten liggen ongeacht het merk. Het is een systeem dat heel gevoelig is voor storingen alleen al door de fysieke eigenschappen van ureum. Vandaag de dag opteer je beter voor een benzinemotor. Met de 1.2 THP motor in het aanbod heeft deze 1.6 blueHDI eigenlijk geen bestaansrecht meer. Maar ja, mensen willen per se een diesel en geen diesel aanbieden in het C segment is voor een constructeur als Citroen zelfmoord.
Professioneel kom ik al meer dan 10 jaar in aanraking met ad-blue nabehandeling, we hebben destijds zelfs meegewerkt aan de ontwikkeling. ik kan je zeggen, het is een gegarandeerde bron van ellende. net als roetfilters en EGR kleppen.
Ik vind het onzettend jammer dat deze leuke wagen nu op die manier in de schijnwerpers komt te staan maar eerlijk gezegd schrik ik er niet van.

Yvesw 09:19
afbeelding van Yvesw

De wagens worden waarschijnlijk bij de dealers geleverd zonder adblue in de tank (of een heel klein beetje). Als ze bij het prepareren van de wagen vergeten Adblue toe te voegen, tja, dan zit er geen in hé :-) Altijd navragen of de tank is aangevuld is dus de wijze les die je hieruit kan trekken. :-)

Michel 18:12
afbeelding van Michel

Belachelijk dat 3/4 van deze recensie gaat over een probleem, wat niets met de auto te maken heeft. Maar een menselijke fout is, zoals YvesW zelf schrijft.
Nu wordt de Cactus geheel onterecht in een verkeerd daglicht gesteld. Autojournalist onwaardig om dit te doen.

Yvesw 18:34
afbeelding van Yvesw

Het punt van een duurtest is net om dagdagelijkse beslommeringen neer te pennen. Eerder een dagboek dan een rijtest. De conclusie over de wagen komt nog op het einde van de rit (letterlijk dan).

Eerdere episodes kan je hier lezen: Deel 1, Deel 2

Yannick 18:46
afbeelding van Yannick

Dit is géén recensie, ik deel geen Michelin sterren uit.

De Cactus is een geweldig leuk wagentje. jammer dat ze kleine diesel motorisaties gewoon verknallen met AdBlue én dat de techniekers niet allemaal een gepaste opleiding krijgen. Garage Mistral mag zich nog aan een stevige klachtenbrief verwachten voor hun leugens. Als ik die laatste pipo had gelooft dan stond ik waarschijnlijk ergens in mijn vakantie bij -10 savonds tussen twee gehuchten van dorpen in panne voor enkele uren...

Dit had zeker met éénder welke wagen met AdBlue kunnen gebeuren. Al was het met een zware super-de-luxe Mercedes van 150.000 euro, onze vakantie is in het water gevallen en dat had even erg geweest met die wagen als met deze cactus.

Samengevat Bovenstaande tekst mag je dus in geen enkel geval als rijtest aanschouwen. Jammer dat enkel de negatieve woorden blijven hangen bij sommigen. AdBlue (of zoals ze het bij Garage Mistral op factuur zetten "ADD Bleu") is mizerie

Carlos 19:45
afbeelding van Carlos

Het is weer een ervaring rijker :D Ik vind het nog leuk lezen en neen... niet bedoeld in de zin van 'lachen met andere hun miserie'.
Lijkt mij toch duidelijk dat het niet MAG bezien worden als een recensie... Een kort dagboek zoals eerder gezegd is.
Wat AF er totaal van vindt, zal later wel blijken ;-).

Uw reactie

Recente reacties

Laatste rijtesten

Alle rijtesten

Laatste reportages

Alle reportages

Laatste nieuws

Alle nieuws